به گزارش خبرنگار حوزه بهداشت و درمان  گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان، به نقل از مدیکال اکسپرس، یک مطالعه جدید در JAMA Network Open نشان داد که در چهار ماه پس از ورود بیماری همه گیر کووید-۱۹ به آمریکا، تعداد بیمارانی که درمان نارسایی کلیه را شروع کرده‌اند ۳۰ درصد کاهش یافته است. به طور قابل توجهی، بیماران سیاهپوست و بیمارانی که در شهرستان‌هایی زندگی می‌کنند که دارای تعداد زیادی از مرگ و میر ناشی از کووید-۱۹ هستند، در مقایسه با سال‌های قبل، درمان با سطوح بسیار بدتری از عملکرد کلیه را آغاز کردند.

کوین نگوین، نویسنده ارشد، محقق دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه براون، گفت متاسفانه، نتایج به این معنا نیست که بیماران مبتلا به بیماری مزمن کلیه موارد کمتری از نارسایی داشته یا کلیه‌های سالم‌تری دارند. در عوض، کاهش بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی به احتمال زیاد منعکس کننده تصمیماتی برای به تعویق انداختن درمان یا تغییر نحوه ارائه مراقبت‌های بهداشتی در اوایل همه گیری است. درمان‌ها اغلب شامل دیالیز منظم یا پیوند کلیه است، دو گزینه که پس از ورود کووید-۱۹ مختل می‌شوند.

نگوین گفت: درمان به شکل دیالیز یا پیوند برای بقای افراد مبتلا به بیماری مزمن کلیه ضروری است. مراقبت‌های معمول از دست رفته می‌تواند به طور بالقوه فاجعه بار باشد؛ بنابراین درک اینکه آیا و چگونه این اقدامات درمانی با توجه به همه گیری تغییر کرده است، واقعا مهم است.

نگوین گفت هدف از این مطالعه این بود که چگونه تعداد و ویژگی بیمارانی که درمان نارسایی کلیه جدید را در طول بیماری همه گیر تشخیص داده‌اند تغییر کرده است؛ محققان همچنین می‌خواهند تغییرات را به طور خاص در این گروه‌ها بررسی کنند.

آن‌ها از داده‌های فرم شواهد پزشکی سیستم اطلاعات مدیریت کلیه، سرشماری ملی از تمام بیماران مبتلا به نارسایی کلیه که دیالیز طولانی مدت را شروع می‌کنند یا پیوند پیشگیرانه کلیه دریافت می‌کنند، استفاده کردند. آن‌ها تغییرات تعداد بیماران مبتلا به نارسایی کلیه را که شروع به درمان می‌کردند و همچنین میزان فیلتراسیون گلومرولی (eGFR) که یک معیار کلیدی عملکرد کلیه است، برای دوره ۱ مارس تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۰ و اعداد را با دوره‌های مربوطه در سال ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ مطالعه کردند. محققان تجزیه و تحلیل خود را بر اساس نژاد/قومیت، میزان مرگ و میر ناشی از کووید-۱۹ در سطح شهرستان و ویژگی‌های اقتصادی و اجتماعی محله تقسیم بندی کردند.

در مقایسه با سال‌های قبل از کووید-۱۹، از مارس تا ژوئن ۲۰۲۰ کاهش قابل توجهی در درصد بیماران مبتلا به نارسایی کلیه که پیوند پیشگیرانه دریافت کرده (۲.۱ pre قبل از COVID-۱۹ در مقابل ۱.۴ during در طول COVID-۱۹) یا درمان دیالیز (۱۵.۸ ٪ قبل از COVID-۱۹ در مقابل ۱۳.۴ ٪ در طول COVID-۱۹) را شروع کرده بودند، مشاهده شد. در آوریل ۲۰۲۰، تعداد بیمارانی که درمان نارسایی کلیه را شروع کردند تقریبا ۳۰ درصد کمتر از روند‌ سال‌های گذشته بود.

نگوین گفت: در ماه‌های اولیه شیوع بیماری همه گیر، نه تنها تعداد افرادی که درمان نارسایی کلیه را شروع می‌کردند کاهش یافت، بلکه برای برخی از گروه‌ها، هنگامی که درمان را شروع کردند، زمانی بود که عملکرد کلیه آن‌ها پایین‌تر بود.

بیشترین کاهش در تعداد بیمارانی که به دنبال درمان بودند در مقایسه با سال‌های گذشته در آوریل ۲۰۲۰ بود. نگوین گفت در حالی که در ماه‌های بعد یک روند تدریجی در شروع درمان رخ داد، هنوز به سطح قبل از همه گیری نرسید.

نگوین گفت یافته‌های مطالعه اهمیت حفظ تداوم مراقبت و بهبود مراقبت از افراد مبتلا به بیماری مزمن کلیه را هم در طول همه گیری و هم پس از فروکش آن نشان می‌دهد. هرگونه اختلال در مراقبت می‌تواند عواقب وخیمی برای این بیماران داشته باشد.

این مطالعه برای بررسی مکانیزم‌های خاص ایجاد کننده این تغییرات طراحی نشده است، اما نگوین گفت توضیحات منطقی شامل بیمارانی است که به دلیل ترس از بیماری، درمان را به تاخیر می‌اندازند، محدودیت قرار ملاقات، موانع مالی یا لجستیکی در دسترسی به مراقبت که ناشی از پیامد‌های اقتصادی این درمان است؛ او همچنین تاکید کرد در برخی موارد، ارائه دهنده و بیمار با هم ممکن است تصمیم به تعویق پیوند گرفته باشند.

بیشتر بخوانید 

• فشار خون بالا و کم خونی شایع‌ترین علت نارسایی کلیه

انتهای پیام/