به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،مطالعات نشان داده که دلیل اجتماعی بودن مورچه‌ها و زندگی کردنشان در اجتماعات بزرگ تنها به این دلیل نیست که تعداد بیشتر به معنی قدرت بیشتر است. به نظر می‌رسد مورچه‌های تنها خیلی سریع خواهند مرد.

امروزه بیش از گذشته بحث تحقیق در مورد حیات وحش و تلاش برای نجات آن‌ها به یک موضوع مهم و حیاتی تبدیل شده است، زیرا گونه‌های جانوری متعددی منقرض شده و گونه‌های دیگری نیز در معرض انقراض قرار دارند.

بدون شک جانوران زیبایی‌های خاص خود را داشته و انسان از تماشا کردن زندگی و حرکات آن‌ها لذت می‌برد. همچنین انسان در بسیاری از اختراعات پیشرفته‌ی خود از جانوران و رفتار‌های خاص آنان الهام گرفته است.

مورچه‌ها جانوران بسیار اجتماعی هستند، اگر یک مورچه را در اطرافتان ببینید بدون شک میلیون‌ها مورچه دیگر نیز در همان حوالی پرسه خواهند زد که در برخی از موارد تعداد آن‌ها به ۱۵ میلیون مورچه نیز خواهد رسید.

اما مطالعات نشان داده که دلیل اجتماعی بودن مورچه‌ها و زندگی کردنشان در اجتماعات بزرگ تنها به این دلیل نیست که تعداد بیشتر به معنی قدرت بیشتر است.

به نظر می‌رسد دلیل دیگر این باشد که این مورچه‌ها در صورت تنها ماندن خیلی سریع خواهند مرد. بر اساس مطالعاتی که توسط محققان دانشگاه لوزان سوییس انجا گرفته، گونه از مورچه‌های نجار با نام علمی «Camponotus fellah» در صورتی که از دیگر مورچه‌های هم خانواده‌ی خود جدا شوند به شدت رنج خواهند کشید.

در حالی که مورچه‌ها در اجتماعات خود بیش از ۲ ماه زنده خواهند ماند (عمر متوسط مورچه‌ها ۶ تا ۱۲ هفته است)، اما مورچه‌های تنها خیلی زود و در عرض کمتر از ۶ روز جان خود را از دست می‌دهند و در این برهه‌ی کوتاه نیز می‌توان غم و اندوه را در رفتار‌های آنان به وضوح مشاهده کرد.

 این مورچه‌ها در تنهایی بسیار بیشتر راهپیمایی کرده و غذا خوردن آن‌ها نیز بی ملاحظه و بسیار بد بود. در واقع آن‌ها به همان اندازه‌ی قبل غذا می‌خوردند، اما بخش زیادی از این غذا هیچ گاه قسمت چینه دان (جایی در معده‌ی مورچه که غذا فرآوری شده و برای تغذیه نوزادان بازگردانده می‌شود) را ترک نمی‌کرد.

آن‌ها بی هدف راه می‌رفتند و غذایی که می‌خوردند به ندرت هضم می‌شد در نتیجه این مورچه‌ها پس از مدت کوتاهی از گرسنگی می‌مردند.علت این موضوع هنوز برای محققان مشخص نشده هرچند شبیه حالت افسرده شدن در انسان است، اما چرا عادت‌ها هضم غذایی آن‌ها در تنهایی تا این حد تغییر پیدا می‌کند؟

چرا غذا تا این حد بلااستفاده در چینه دان آن‌ها باقی می‌ماند؟ چرا مورچه‌های تنها تا این حد راه می‌روند؟ آیا آن‌ها به دنبال خانواده یا همنوعان خود می‌گردند؟ در حال حاضر محققان هیچ جوابی برای این سوالات ندارند.

منبع:ایران ناز

انتهای پیام/