فرهنگ حسینی کارشناس بازار سرمایه در گفت و گو با خبرنگار بورس گروه اقتصادی باشگاه خبرنگاران جوان، در پاسخ به الزام تقسیم حداقل ده درصد از سود خالص شرکت های بورسی به صورت نقدی در مجامع سالیانه، بیان کرد: سیاست‌های تقسیم سود شرکت‌ها وابسته به هزینه فرصت سرمایه گذاری، سیاست‌های تامین مالی و سرمایه گذاری پیش رو است، شرکت‌هایی که در حال رشد هستند و سرمایه گذاری قوی یا بازده بالایی دارند، سیاست تقسیم سود حداقلی را اتخاذ می‌کنند، که در این سیاست سود کمی را در مجمع تصویب یا سود تقسیم شده را در افزایش سرمایه از محل مطالبات و آورده نقدی مجددا به سهامداران پس می‌دهند.

وی افزود: تقسیم سود حتما به معنی پرداخت نقدی به سهامداران نیست.

بیشتر بخوانید 

• پولی که برای بورس ضرر دارد!

این کارشناس بازار سرمایه عنوان کرد: شرکت‌هایی که بالغ و فاقد طرح‌های توسعه‌ای هستند و سرمایه در گردش خاصی هم نیاز ندارند، منابع مازاد در اختیار دارند و نظر بر این دارند که اگر پول در شرکت بماند سپرده گذاری یا اتلاف می‌شود پس اگر این شرکت‌ها سود را تقسیم کنند برایشان بهتر است.

وی افزود: شرکت بنا بر این که بالغ یا در حال رشد هستند، سیستم تقسیم سودشان متفاوت است.

وی افزود: در خارج از کشور شرکت‌ها مشکل حداقل سود پرداختی که در ایران ۱۰ درصد سود خالص سالیانه است را ندارند، که این امر خوب است، چون تفاوتی برای سهامداران نمی‌کند که بین ۰ یا ۱۰ درصد سود دریافت کند، ولی همین الزام ۱۰ درصدی در ایران هزینه سرباری را به شرکت‌ها تحمیل می‌کند، مخصوصا به شرکت‌هایی که در حال رشد هستند.

این کارشناس بازار سرمایه تصریح کرد: در خارج از کشور اگر پرداختی هم باشد به صورت فصلی است، این فصلی بودن باعث می‌شود که پول نقد در شرکت‌ها باقی نماند و در عین حال امکان اصلاح و کاهش سود نقدی با توجه به شرایط اقتصادی برای شرکت‌ها فراهم شود، در عین حال سهامدارانی که نیاز به جریان نقدی برای مصرف عمومی شان دارند، لازم نیست که دوره زمانی طولانی را منتظر بمانند.

سودهای تورمی، کیفیت ندارند

حسینی در ادامه گفت: اما در کشور ما بعضی از سهامداران عمده بر اساس سیاست‌های خودشان برای پرداخت سود به شرکت‌های زیر مجموعه شان فشار می‌آورند، مانند بعضی از سهامداران تامین اجتماعی که فشار عمده‌ای را به هلدینگ‌های زیر مجموعه خودشان تحمیل می‌کردند، تا سود نقدی حداکثری تقسیم کنند.

وی با تقسیم سود در دو رنج کیفی( باکیفیت و بی کیفیت) افزود: بعضی سود‌های تقسیمی کیفیت ندارند، مانند سودی که حاصل از تورم است، سود تورمی به این معنی است که سودی که روی کاغذ حساب می‌شود و مبناست، بیشتر از سود اقتصادی شرکت است، این امر در شرکت‌هایی که سرمایه در گردش دارند باعث ضرر می‌شود، وقتی بیشتر از توان شرکت سود تقسیم می‌شود، مخصوصا در شرکت‌هایی که سرمایه در گردش دارند باعث خواهد شد، که شرکت‌ها زیان ده شوند و قدرت رقابت خود را از دست بدهند.

مالیات بر سود تقسیمی اضافی است

حسینی در رابطه با یک تئوری عنوان کرد: یک تئوری مالی شرکتی می‌گوید، که باید سود حداکثری تقسیم شود، به علت اینکه هزینه فرصت شرکت‌ها بسیار بالاست و ماندن سود باعث هزینه در کشور می‌شود، در نتیجه سیاست تقسیم سود منطقی می‌تواند به بهبود وضعیت اقتصادی کشور کمک کنند.

وی در پاسخ به این پرسش که گرفتن مالیات بر سود تقسیمی درست است یا خیر؟ تصریح کرد: اخذ مالیات از سود نقدی، مالیاتی مضاعف است، چون شرکت‌ها زمان فعالیت، مالیات را پرداخت می‌کنند گرفتن دوباره آن از سود، اضافه است، گرفتن مالیات از سود سرمایه گذاری در بسیاری از کشور‌ها حذف شده است.

انتهای پیام/