به گزارش خبرنگار حوزه دریچه فناوری گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان، به نقل از پاپسی؛ تلسکوپ فضایی هابل از زمان آغاز به کار در ۲۴ که آوریل ۱۹۹۰ به طور مداوم تصاویری بین کهکشانی را ضبط کرده و به زمین فرستاده است. این تصاویر ذهن عموم مردم را به خود جلب و ما را از کاوش فضایی کاملاً هیجان زده کرده است. با وجود همه این اجرام شگفت انگیز آسمانی، هابل روز به روز پیرتر می‌شود و طی چند سال آینده، فناوری هابل کاملاً منسوخ شده و ناسا به آن اجازه می‌دهد تا در فضا منفجر شود.

بیشتر بخوانید

• حباب‌های زردرنگ مرموزی که کهکشان راه شیری را پر کرده‌اند

در ادامه برخی از شگفت انگیزترین تصاویری که طی سال‌های گذشته توسط هابل گرفته شده را مشاهده می‌کنید:

کهکشان Arp 273

تصویر یک جفت کهکشان که در بیست و یکمین سالگرد هابل منتشر شد. این دو کهکشان با هم می‌پیچند و Arp 273 را تشکیل می‌دهند. این جسم منحصر به فرد تشکیل شده به عنوان دو کهکشان در صورت فلکی آندرومدا از یکدیگر عبور می‌کنند.

تصویر سیاه چاله

گرچه هنوز تصویری واقعی از سیاه چاله عظیم وجود ندارد، اما هابل این تصویر را احتمالاً از دو سیاه چاله که در حال چرخش با هم هستند و جت‌های ذره‌ای را در جهان شلیک می‌کند، ثبت کرده است. هر یک از این جت‌ها تقریباً با سرعت نور حرکت می‌کنند.

ستون‌های خلقت

ستون‌های خلقت یکی از برجسته‌ترین تصاویر هابل است. این تصویر که در سال ۱۹۹۵ گرفته شده است. در داخل، سه ستون سرد گاز را می‌بینید که توسط ستاره‌ها در سحابی عقاب روشن شده است. تعداد کمی از تصاویر فضایی دیگر به اندازه این شهرت و محبوبیت کسب کرده اند.

سحابی Lagoon

سحابی Lagoon با مجموعه‌ای از طوفان‌های دیوانه وار و بزرگ سر و صدا می‌کند. ناسا یادآور شده: "این منطقه مملو از باد‌های شدید ستاره‌های داغ، قیف‌های گازسوز و تشکیل ستارگان پرانرژی است که همگی در یک مه پیچیده گاز و گرد و غبار تاریک قرار گرفته اند. " این تصویر رنگارنگ در آگوست ۲۰۱۵ منتشر شد.

سیستم Eta Carinae

با سیستم Eta Carinae ملاقات کنید. این ستاره دو ستاره دارد و یکی از آن‌ها بزرگ و ناپایدار است. از دهه ۱۸۰۰، منجمان با تلسکوپ‌های کم قدرت بیشتر شاهد انفجار‌های این سیستم بوده اند. با این حال، تا زمان آمدن هابل بود که محققان توانستند ابر‌های ماده را که سحابی Homunculus نامیده می‌شود، به طور کامل بررسی کنند. این تصویر به طور خاص، که در سال ۲۰۱۲ منتشر شد، یکی از جزئی‌ترین آن‌ها است. محققان از این نوع طغیان‌ها به عنوان ابرنواختر‌های فریب کار یاد می‌کنند، زیرا مانند ابرنواختر‌های معمولی به نظر می‌رسند، اما ستاره را از بین نمی‌برند.

کهکشان مارپیچی لخته دار

این کهکشان مارپیچی لخته دار که از نظر علمی NGC 3521 شناخته می‌شود، به دلیل نحوه درخشش ستارگان از میان ابر‌های غبارآلود آن، پشمالو به نظر می‌رسد. اگرچه در این تصویر به طرز باورنکردنی نزدیک به نظر می‌رسد، اما در واقع حدود ۴۰ میلیون سال نوری دورتر از ما در صورت فلکی لئو قرار دارد و در سال ۱۷۸۴ توسط ویلیام هرشل کشف شد. هابل این تصویر فوق العاده دقیق را در سال ۲۰۱۵ منتشر کرد، اگرچه اگر بخواهید با یک تلسکوپ معمولی به آن نگاه کنید، مانند یک حباب غول پیکر ظاهر می‌شود.

سیستم ستاره DI Cha

سیستم ستاره DI Cha توسط هابل در اکتبر ۲۰۱۵ به تصویر کشیده شده است. نقطه روشن منحصر به فرد در مرکز آن شامل دو ستاره درخشان از حلقه‌های گرد و غبار است، که در واقع دو ستاره دیگر را در این سیستم ستاره چهارگانه پنهان می‌کند.

ستاره‌ IRAS 12196-6300

جبهه و مرکز این عکس هابل در مارس ۲۰۱۶ ستاره‌ای به نام IRAS 12196-6300 است که ۲۳۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد. محققان این نوع تصاویر را اثر انگشت می‌نامند، زیرا نور به اندازه کافی گسترش می‌یابد تا آن‌ها درک کنند مواد شیمیایی ستاره را تشکیل می‌دهند.

سحابی فانتزی

در داخل این تصویر، یک عالمه ستاره جوان را درون یک سحابی می‌بینیم. در بیانیه ناسا درباره این عکس آمده: "این سحابی منظره‌ای فانتزی از ستون‌ها، پشته‌ها و دره‌ها را آشکار می‌کند. ستون‌هایی که از گاز متراکم تشکیل شده اند و گویا دستگاه جوجه کشی ستاره‌های جدید هستند، چند سال نوری قد دارند و به خوشه ستاره مرکزی اشاره می‌کنند. مناطق متراکم دیگر ستون هاز جمله رشته‌های گاز و گرد و خاک به رنگ قهوه‌ای مایل به قرمز را احاطه کرده اند. "

خوشه باز Pismis 24

گرچه این ممکن است جلد یک فیلم فانتزی مستقیم به VHS از اواخر دهه ۸۰ باشد، اما این تصویر هابل خوشه باز معروف به Pismis 24 یعنی سه ستاره مستقیم بالای سحابی را نشان می‌دهد. در حقیقت، بزرگترین ستاره این سه، Pismis 24-1، یکی از بزرگترین ستاره‌هایی است که تاکنون با ۱۰۰ جرم خورشید ثبت شده است.

کهکشان UGC ۴۴۷

این تصویر کهکشان UGC 447 را نشان می‌دهد که با ۱۱۰ میلیون سال نوری در صورت فلکی ماهی‌ها با ما فاصله دارد. محققان معتقدند کهکشان‌هایی مانند UGC 447 عمدتا از ماده تاریک تشکیل شده اند و آن‌ها را به اهداف اصلی برای مطالعه در آینده تبدیل می‌کند، زیرا، گرچه محققان شواهدی از آن را در همه جا می‌بینند، ماده تاریک بسیار گریزان است. این یکی از تصاویر اخیرا ثبت شده توسط هابل در آوریل ۲۰۱۶ است.

سحابی سر میمون

برای جشن ۲۴ سالگی هابل، محققان این تصویر را از سحابی سر میمون منتشر کردند که در اصل یک کارخانه ستاره سازی است. این منطقه به طور مشخص در حدود ۶۴۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد.

گزارش از مائده زمان فشمی

انتهای پیام/