به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از شیراز، کارشناس ارشد تغذیه بالینی دانشکده تغذیه و علوم غذایی شیراز گفت: در ایران و جهان، انواع مختلفی از خرما وجود دارد. به طور میانگین هر ۳۰ گرم خرما بین ۷۰ تا ۸۰ کیلوکالری انرژی، حدود ۲۰ گرم کربوهیدرات و ۲ گرم فیبر دارد؛ بنابراین لازم است مقدار مصرفی آن در طول روز به ویژه برای مبتلایان به دیابت کنترل شود و اینکه گفته شود قند خرما طبیعی است و می‌تواند در مقادیر آزاد مصرف شود، عبارت درستی نیست.

محمدجعفر دهزاد افزود: خرما سرشار از انواع مواد مغذی از جمله منیزیم و پتاسیم است. همچنین منبع خوبی از فیبر، کربوهیدرات و آنتی اکسیدان است.

او اظهار کرد: فیبر‌های غذایی به کاهش جذب قند در جریان خون کمک می‌کنند، در نتیجه به جلوگیری از افزایش قند خون کمک می‌کنند. فیبر‌های غذایی همچنین به تغذیه باکتری‌های مفید روده فرد کمک می‌کنند که بخش مهمی از سلامتی فرد است.

دهزاد ادامه داد: منیزیم ممکن است برای مبتلایان به دیابت مفید باشد؛ زیرا در کنترل قند خون نقش دارد. تحقیقات نشان می‌دهد که افراد مبتلا به دیابت نوع دو اغلب مقدار کمی منیزیم در بدن دارند. مصرف منیزیم می‌تواند است خطر ابتلا به دیابت نوع دو و فشار خون را کاهش دهد.

او با بیان اینکه مطالعات نشان داده در افرادی که سطح پتاسیم کمی دارند، سطوح انسولین و گلوکز، بالاتر از افراد سالم است. علاوه بر این، پتاسیم یک ماده مغذی مهم برای تنظیم فشار خون است، بیان کرد: خرما سرشار از پلی فنول هاست که می‌توانند التهاب در بدن را کاهش دهند.

این کارشناس ارشد تغذیه بالینی بیان کرد: فیتواستروژن‌ها موادی هستند که اثرات مشابهی با هورمون استروژن در بدن نشان می‌دهند. خرما دارای بالاترین میزان فیتواستروژن در میان میوه‌ها است.

او تصریح کرد: برای بررسی بهتر لازم است ابتدا با مفاهیم شاخص و بار گلیسمی آشنا شویم. شاخص گلیسمی (GI) روشی برای اندازه گیری تأثیر کربوهیدرات‌ها بر سطح قند خون است. این مقدار در مقیاس ۰ تا ۱۰۰ اندازه گیری می‌شود و امتیاز گلیسمی گلوکز خالص (قند) ۱۰۰ تعیین می‌شود (بالاترین مقداری که قند خون شما پس از خوردن غذا می‌تواند افزایش یابد).

دهزاد خاطرنشان کرد: کربوهیدرات‌های با شاخص گلیسمی پایین، دارای امتیاز گلیسمی ۵۵ یا پایین‌تر هستند، در حالی که کربوهیدرات‌های با شاخص گلیسمی ۷۰ یا بالاتر، در گروه شاخص گلیسمی بالا قرار دارند.

او گفت: غذا‌های با شاخص گلیسمی پایین باعث نوسانات کمتری در قند خون و سطح انسولین می‌شود. از طرف دیگر، غذا‌های با GI بالا به سرعت قند خون را افزایش می‌دهد. این افزایش شدید قند، در ادامه می‌تواند منجر به سقوط قند خون شود، به ویژه در مبتلایان به دیابت که بدن آن‌ها برای کنترل این تغییرات، توان کمتری دارد.

این متخصص تغذیه عنوان کرد: مبتلایان به دیابت اغلب باید سعی کنند به غذا‌هایی که ضریب GI پایین تری دارند پایبند بمانند. این به آن‌ها کمک می‌کند تا سطح قند خون خود را مدیریت کنند. خرما با وجود شیرینی زیاد، ضریب GI کمی دارد (شاخص گلیسمی ۴۲). این بدان معناست که اگر به مقدار متعادل​​خورده شوند، برای مبتلایان به دیابت بی خطر هستند.

مقدار متعادل یعنی چقدر؟

برای پاسخ به این مسئله، باید بار گلیسمی مواد غذایی (GL) را در نظر بگیریم. بار گلیسمی هنگام محاسبه اثرات آن بر قند خون، «اندازه وعده غذایی» آن ماده غذایی خاص را در نظر می‌گیرد.

برای تعیین بار گلیسمی یک ماده غذایی، GI آن را در مقدار کربوهیدرات موجود در آن ضرب کرده و آن را بر ۱۰۰ تقسیم می‌کنیم. بنابراین، دو تا سه عدد خرما خشک (۴۸ گرم) حاوی ۳۶ گرم کربوهیدرات است و امتیاز بار گلیسمی آن ۱۷ می‌شود که یک GL متوسط ​​است.

آیا بیماران مبتلا به دیابت می‌توانند خرما بخورند؟

مهم‌ترین نکته در رژیم غذایی دیابت، کنترل قند خون و پیشگیری از نوسان آن در طول روز است. چنانچه رژیم غذایی زیر نظر متخصص تغذیه تدوین شده و مقادیر کربوهیدرات آن بر حسب بیماری و دارو‌های مصرفی محاسبه شده باشد، مصرف خرما به مقدار توصیه شده در رژیم، نه تنها ضرری ندارد؛ بلکه با توجه به خواص بی نظیر خرما می‌تواند مفید و موثر نیز باشد. 

انتهای پیام/