به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،  هنرپیشه کهنه کاری که به تازگی بازی اش در «خائن کشی» به کارگردانی دوست دوران کودکی اش مسعود کیمیایی به پایان رسیده است، از خستگی و سرمای بازی در این فیلم می‌گوید. این خستگی را می‌توان در صدایش از آن سوی گوشی تلفن همراه در بدو ورود به ۸۰ سالگی اش حس کرد. بینندگان سعید پیردوست را به واسطه بازی‌های خوبش در آثار ماندگار مهران مدیری از «شب‌های برره» و «پاورچین» گرفته تا «جایزه بزرگ»، «باغ مظفر»، «مرد هزار چهره» و «قهوه تلخ» می‌شناسند. بازی در فیلم «خائن کشی» و سریال «۸۷ متر» بهانه‌ای شد تا با وی کارنامه اش را مرور کنیم.

بیشتربخوانید

• ما دیگر به بایگانی فرستاده شدیم!

بعد از فیلم «قاتل اهلی» با «خائن کشی» همکاری جدیدی با مسعود کیمیایی که رفیق دوران کودکی تان است، داشتید. از نخستین فیلمی که با او کار کردید چقدر تغییر کرده است؟
بله، سعادتی بود و یک هفته با مسعود کار کردم و بازی ام به پایان رسید. بر تجربیاتش افزوده شده است، منتهی سن که بالا می‌رود مسائلی همچون بیماری به وجود می‌آید. اندکی مریض احوال و شرایطش به گونه‌ای است که خیلی باید مراقبت کند، ولی با وجود این به عشق ساخت فیلم تا غروب سر صحنه حاضر می‌شود. فیلم برداری در شهرک سینمایی به دلیل سرد شدن هوا خیلی سخت بود.

در بدو ورود به ۸۰ سالگی، وقتی به گذشته نگاه می‌کنید چه حسی دارید؟
بر تجربه هایم افزوده شده و شرایطم فرق کرده است. خدا کند فقط سلامتی باشد. آرزوی سلامتی برای همه مردم دارم، چون ویروس منحوس کرونا همه زندگی مردم را مختل کرده و بهترین و عزیزترین دوستان ما را برده است.

فکر کنم بازی تان در سریال «۸۷ متر» کیانوش عیاری هم به پایان رسید.
در این سریال نقش پدر خانواده را بازی کردم، ان شاء ا... کار خوبی درآمده باشد، البته کار آقای عیاری که بد نمی‌شود. پیش از این هم تجربه خوب همکاری با کیانوش عیاری در سریال «هزاران چشم» را داشتم.

با دوستان قدیمی تان مسعود کیمیایی، حسین گیل، فرامرز قریبیان و جلال الدین معیریان از دوران مدرسه تئاتر کار می‌کردید، به طور حتم علاقه به بازی از همان دوران در شما شکل گرفت.
دقیقاً همین طور است. در دوران دبیرستان با هم تئاتر کار می‌کردیم و همگی عشق به سینما داشتیم. منتهی شرایط زندگی من به گونه‌ای بود که باید کار می‌کردم و نمی‌توانستم سینما را دنبال کنم، مثلاً در فیلم «داش‌آکل» قرار بود نقشی داشته باشم، ولی چون فیلم برداری در شیراز انجام می‌شد، نتوانستم در آن بازی کنم. نمی‌توانستم هر روز مرخصی بگیرم و سر صحنه بروم تا این که تصمیم گرفتم بین کار و سینما یکی را انتخاب کنم و از کمپانی ماک استعفا کردم و سینما را برگزیدم. در فیلم «بلوچ» در کنار آقای کیمیایی بودم و به او کمک می‌کردم تا این که به او گفتم نقشی در کارهایش برای من بگذارد.

پس با بازی در فیلم «خاک» به طور حرفه‌ای وارد سینما شدید.
همین طور است. او نقش کوتاهی در این فیلم به من داد و بعد از آن هم در فیلم‌های بعدی مسعود کیمیایی همچون «گوزن ها»، «غزل»، «سفر سنگ» و دیگر فیلم هایش بازی کردم تا امروز که در «خائن کشی» همکاری ما ادامه دارد.

همان گونه که اشاره کردید در آن مقطع همه با هم رفیق بودند.
همین طور است. در واقع همه گویی یک روح در چند بدن بودیم و با هم کار می‌کردیم و همدل و همفکر بودیم. من به مسائل و باندبازی فکر نمی‌کنم. شخصیت من جایگاه خاص خودش را دارد. حدود ۱۳ سال با مهران مدیری کار کردم، چون برایم نقش داشت و پارتی بازی نکرد. الان به من پیشنهاد بازی نمی‌دهد. شاید نقشی برایم ندارد، نمی‌توانم خودم را به او تحمیل کنم.

بازی در تلویزیون را با سریال «کارآگاه علوی» شروع کردید؟
بله. چون با احمد نجفی رفاقت داشتم مرا به حسن هدایت، کارگردان سریال، معرفی کرد. وقتی سر صحنه رفتم کارگردان پیشنهاد بازی در نقش «یاور پرنده»، رئیس کلانتری را به من داد، خوشم آمد و پذیرفتم. نقش بسیار خوبی بود و روی آن کار کردم و در بین مردم جا افتاد و می‌توان گفت نقش پروپا قرص و استواری بود. حسن هدایت برای «کارآگاه علوی ۲» هم نقشی را برایم در نظر گرفت، اما شرایط به گونه‌ای شد که نتوانستم بازی کنم.

شما تجربه چند دهه بازی در سینما و تلویزیون را دارید. بازی در کدام یک را ترجیح می‌دهید؟
حدود پنج دهه است در این حرفه فعالیت می‌کنم. به یاد دارم در سریال «نقطه چین» حدود یک سال و نیم فیلم برداری داشتیم. در سینما زمان کمتری می‌گذاری و جایگاه محکم تری داری، ولی ارتباط تلویزیون با مردم زیاد است. با بازی در سریال‌های «نقطه چین»، «پاورچین» و «شب‌های برره» دیده شدم، مردم خیلی به من لطف دارند و هنوز هم هر جا که می‌روم با بازی در نقش هایم مرا می‌شناسند. در سریال «پاورچین» نقش رئیس اداره را داشتم که دو کارمندم پاچه‌خواری ام را می‌کردند و برای مردم جالب و جذاب بود و دیده شد.

چه شد از فضای بازی در فیلم‌های مسعود کیمیایی تغییر ژانر دادید و به سمت بازی در سریال‌های طنز مدیری گرایش پیدا کردید؟
به گفته مسعود کیمیایی و دوستانم، من در آن مقطع آدم شیرینی بودم، البته در فیلم‌های ایشان هم به نوعی نقشم طنز بود مثلاً در فیلم «ردپای گرگ» نقش مرد کور چاقوفروش به نوعی طنز بود.

آشنایی تان با مهران مدیری از کجا شروع شد؟
سر فیلم «توکیو بدون توقف» با مدیری آشنا شدم و از من تست گرفت و گفت من نقش یک پولدار، ولی خیلی قالتاق را می‌خواهم که بعد از یک هفته نقشی را که طراحی کرده بودم، توضیح دادم و مهران خوشش آمد و این نقطه آغاز آشنایی ما بود. در سریال «پاورچین» مهران به من گفت نقشی برای تو ندارم، اما نقش رئیس اداره‌ای را دارم که هر از گاهی وارد قصه می‌شود و به او گفتم کوتاهی نقش برایم اهمیتی ندارد، مهم این است که با گروه شما همراه باشم برای همین ابتدا دیالوگ‌های کوتاهی برایم می‌نوشتند و بازی می‌کردم. پیمان قاسم خانی خیلی به من لطف کرد و به نقشم پر و بال داد تا در بین مردم جا افتاد و دیده شد. نقشم را دوست داشتم و به من نزدیک بود، چون حدود ۲۴ سال کار اداری کردم و مدیر امور اداری کمپانی ماک بودم و همین سابقه کاری دستمایه‌ای شد تا نقش رئیس «پاورچین» را خوب بازی کنم.

منبع: روزنامه خراسان

انتهای پیام/