منصوره میرفتاح، ترانه سرا و شاعر در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ درباره ترانه سرا‌های جوان خوبی که نمی‌توانند به بازار موسیقی وارد شوند، گفت: در شرایط کنونی تولید کنندگان موسقی به سراغ آثار نازل می روند و با ترانه سراهایی که از شعر آگاهی دارند، کار نمی کنند. این شرکت های موسیقی دغدغه افزایش سلیقه مخاطب را ندارند؛ درحالی که در گذشته چنین دغدغه ای در زمینه تولید آثار موسیقی دیده می‌شد.

بیشتر بخوانید

• راه ورود ترانه سرایان به موسیقی سخت‌تر از گذشته شده است

وی افزود: ترانه سرا‌هایی چه پیش از انقلاب چه پس از آن ظهور کردند که در ترانه هایشان مبتنی بر ادبیات فولکلور و کوچه بازاری بود. این مسئله روی کاهش سطح سلیقه ادبی مخاطبان موسیقی تاثیر گذاشت. در این میان ترانه سرا‌هایی هم بودند که از کلام فاخر در ترانه هایشان استفاده کردند. این کار باعث شد قطعه‌های موسیقی‌ی در بازار عرضه شود که کلامی فاخر داشتند. از جمله خوانندگان پیشگامی که سراغ این ترانه سرایان رفتند، می‌توان به حمید حامی، امید تاجیک و نیما مسیحا اشاره کرد. در ترانه‌های این افراد ویژگی‌های ادبیات اصیل دیده می‌شد.

این ترانه سرا ادامه داد: در دوره‌های بعدی جریان‌های موسیقیی به وسیله بنیامین بهادری شکل گرفت که مسیر تازه‌ای در بازار موسیقی گشود. این قطعه‌های موسیقی، سطح سلیقه موسیقایی مردم را کاهش داد و ترانه‌هایی که به معنای واقعی ترانه نبودند، به بازار موسیقی وارد شدند. به دنبال این جریان شرکت‌های تولید موسیقی قطعاتی متناسب با علاقه عامه مردم ساختند.

این شاعر بیان کرد: هر چه جلو رفت، تهیه کنندگان موسیقی قطعاتی متناسب با سلیقه نوجوان‌ها ساختند. قشری که هنوز حتی تفکرشان شکل نگرفته بود. در سال‌های گذشته تولید کنندگان موسیقی ترانه‌های خوب را به دلیل اینکه به معنای واقعی کلمه، ترانه بود و در آن شعریت وجود داشت رد می‌کردند؛ درحالی که این مسئله نقطه قوت اثر موسیقایی است.

میرفتاح اظهار کرد: ترانه سرایی که از ادبیات اصیل آگاهی ندارد، مانند معماری است که بدون آگاهی از معماری، خانه‌ای متناسب با سلیقه اش می‌سازد. الان قطعات موسیقی تولید می‌شود که پس از مدتی به دست فراموشی سپرده می‌شود؛ درحالی که برخی تیتراژ‌های چند دهه قبل که با هدف ارتقای سلیقه موسیقایی و سواد شنوایی مردم تولید می‌شد، هنوز در بین مردم زمزمه می‌شود.

وی ادامه داد: امروزه هر خواننده‌ای با تیم خودش کارمی کند. در شرایط کنونی ورود به این گروه‌های موسیقی سخت شده است. برخی خوانندگان از ترانه سرا می‌خواهند، اثرشان را رایگان در اختیار آن‌ها قرار دهند، قرارداد‌های عجیب و غریبی با ترانه سرا‌ها می‌بندند و حق تالیف آن‌ها را رعایت نمی‌کنند؛ درحالی که نمی‌دانند اثر موسیقی بدون محتوا ارزشی ندارد.

این ترانه سرا بیان کرد: برخی افراد فعال در حوزه موسیقی هرترانه‌ای با هر سطح کیفی به مخاطب ارائه می‌دهند. از سوی دیگر برخی آهنگساز‌ها هم چهار کلمه روی آهنگشان می‌گذارند و آن را به مخاطب ارائه می‌دهند. مهراد جم از زمره این خواننده‌هاست. از سوی دیگر تعدادی از حلقه‌های متصل به هم فضای ورود به موسیقی را بستند و ترانه سرا‌های خوبی مانند نیلوفرلاری پور که ترانه به معنای واقعی خلق کردند، سال هاست بیکار هستند. این دسته از قطعه‌های موسیقی ابتدا معروف می‌شوند و پس از دو یا سه دهه از یاد می‌روند.

انتهای پیام/