به گزارش  گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان،«محمدرضا مرادی» شهروند یزدی واقف این مجموعه نفیس در مجموعه اهدایی خود اسناد و نسخ خطی نفیسی را به این کتابخانه اهدا کرده است.

بیشترین حجم این مجموعه را اسناد تشکیل می‌دهد که این اسناد در موضوعاتی همچون مصالحه نامه، مبایعه نامه‌های شخصی، نامه‌های تجاری، بارنامه، تمسک نامه، قبوض تجاری و بانکی، حواله و صورتحساب‌های متعلق به تاجران منطقه یزد و مابقی مربوط به مناطق کرمان و اصفهان است.

همچنین کتاب خطی «منیه المرید فی ادب المفید و المستفید» اثر شهید ثانی که به خط نسخ و به زبان عربی در حوزه اخلاق اسلامی نگاشته شده است،یکی دیگر از نفایس این مجموعه اهدایی است.

قدمت این ۴۵ نسخه کتاب چاپ سنگی اهدایی به دوره قاجار می‌رسد و یکی از نفایس آن شاهنامه‌ای است که در سال ۱۲۷۲ قمری به خط نستعلیق در هند به زیور طبع آراسته شده است.

محمدرضا مرادی اهداکننده این مجموعه ارزشمند گفت: به دلیل تحصیل در رشته معماری، علاقه خاصی به ابنیه و اشیای تاریخی داشتم و از سال ۸۱ تصمیم گرفتم آثار تاریخی را از مجموعه داران و افرادی که آن‌ها را نگهداری می‌کنند خریداری کنم.

او ادامه داد: پس از مدتی، احساس کردم دیگر توانایی نگهداری این آثار فرهنگی را ندارم و بخشی از آن را به یکی از مراکز نگهداری آثار تاریخی در یزد اهدا کردم و متأسفانه پس از مدتی متوجه شدم قرآن خطی نفیسی که در میان اهدایی‌های من به این مجموعه بود، گم شده است.

این واقف افزود: این مسئله باعث شد ترجیح بدهم هر چه باقی مانده است را دست خودم نگهداری کنم تا این‌که چند سال پیش در سفر به مشهد، در بازدید از موزه آستان قدس رضوی و گفتگو با یکی از مسئولین موزه، مسئله را با ایشان در میان گذاشتم.

این شهروند ۴۸ ساله که جانباز جنگ تحمیلی است، ادامه داد: پس از مدتی چند تن از کارشناسان موزه آستان قدس برای بررسی این مجموعه به یزد آمدند و من به دلیل خاطره بدی که از گم شدن قرآن داشتم، تنها بخشی از اسناد این مجموعه را به ایشان سپردم.

او اضافه کرد: مدتی بعد، کارشناسان آستان قدس رضوی من را به مشهد دعوت کردند و مراحل ثبت و نگهداری اسناد را از نزدیک دیدم و به اطمینان لازم رسیدم. قرار شد به مرور همه اسناد را تحویل بدهم که گفتند کتابخانه و موزه وزیری یزد هم وابسته به آستان قدس رضوی است و اگر اسناد را به یزد تحویل بدهم، همان مسیر را طی می‌کند و در نهایت، هر چه دستم بود، به کتابخانه وزیری یزد اهدا کردم.

مرادی با بیان این‌که معمولاً افرادی که چنین مجموعه‌های ارزشمندی را در دست دارند، پس از گذشت چند سال به دلایلی مثل کهولت سن دیگر توانایی نگهداری آن را ندارند خاطرنشان کرد: معمولاً پس از درگذشت فرد، خانواده‌ها این مجموعه‌های نفیس را جدی نمی‌گیرند و ممکن است مثل خود شخص از آن نگهداری نکنند یا ممکن است این گونه آثار تاریخی به دلیل تغییرات دمایی و رطوبت و انواع آفت‌ها با گذشت زمان آسیب ببیند. بهتر است افراد تا زمانی که در قید حیات هستند، خودشان این گونه آثار ارزشمند تاریخی را به مجموعه‌های مطئمنی مثل کتابخانه و موزه آستان قدس رضوی اهدا کنند تا با نام خود شخص برای همیشه در تاریخ ثبت شود و محفوظ بماند.

انتهای پیام/پ