به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، وقتی دانشمندان ابعاد یک ذره را ریز کرده و به اندازه نانو درمی‌آورند، درواقع سطح را افزایش داده‌اند. برای درک بهتر این امر در نظر بگیرید که وقتی یک قالب کره را از وسط نصف می‌کنید، دو سطح جدید ایجاد کرده‌اید. حجم همان است، اما سطحی که در معرض و دسترس قرار دارد، افزایش می‌یابد. درواقع تمام فعل و انفعالات شیمیایی روی سطح اتفاق می‌افتد؛ بنابراین اگر کنترل سطح را به دست بگیریم، می‌توان کار‌های زیادی انجام داد.

بیشتربخوانید

• فیزیکی یا شیمیایی؛ بهترین ضد آفتاب کدام است؟

در بازه صفر تا ۱۰۰ نانومتری، میزان سطح ماده به‌شدت افزایش یافته و می‌توان فعل و انفعالات بیشتری روی سطح آن انجام داد. برخی از شرکت‌های آرایشی و بهداشتی ایرانی با استفاده از این ویژگی ماده موفق به تولید کرم‌های ضدآفتابی شده‌اند که میزان اشعه فرابنفش بیشتری را منعکس می‌کند. در اکثر کرم‌های ضدآفتاب از ترکیب تیتانیوم دی‌اکسید یا ترکیباتی مانند روی (زینک) استفاده می‌شود که خواص ضداشعه فرابنفش دارند. درواقع این ترکیبات فرابنفش را منعکس کرده یا جذب می‌کنند.

کرم‌های ضدآفتاب معمولی بازده کمی دارد و بعد از سه تا چهار ساعت قرار گرفتن در معرض نور خورشید نیاز به تجدید دارد. وقتی ترکیب تیتانیوم دی‌اکسید یا روی (زینک) کرم ضدآفتاب‌ها در ابعاد نانویی استفاده می‌شود، خاصیت ضداشعه فرابنفش آن به طور چشمگیری افزایش می‌یابد، مدت زمان بیشتری روی پوست باقی می‌ماند، نیازی به تجدید ندارد و نفوذ آن به پوست کاهش می‌یابد. همچنین میزان اثرگذاری ضدآفتاب حاوی نانوذرات نسبت به محصولات معمولی بیشتر است.

منبع: آنا

انتهای پیام/