به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، سندروم توره یک عارضه عصبی است که به وسیله ترکیبی از حرکات و صداهایِ ناخواسته که به آن‌ها تیک (Tic) می‌گویند، توصیف می‌شود. این گونه حرکات تحت کنترل فرد نیست. حرکات کلیشه‌ای پریدن یا رقصیدن، بیش‌فعالی و اختلالات یادگیری علایم شاخص این سندروم محسوب می‌شوند.

سندرم تورت چیست؟
سندرم تورت و توره نوعی اختلال است که شامل حرکات تکراری یا صدا‌های ناخواسته است که به راحتی قابل کنترل نیست. به عنوان مثال، ممکن است بار‌ها چشم خود را چشمک بزنید، شانه‌های خود را ببندید یا صدا‌های غیرمعمول یا کلمات توهین آمیز را گوشزد نکنید.

اگرچه هیچ درمانی برای سندرم تورت وجود ندارد، اما درمان‌هایی در دسترس است. بسیاری از افراد مبتلا به سندرم تورت هنگامی که علائم مشکل ساز نیستند، نیازی به درمان ندارند. تیک‌ها معمولاً بعد از سال‌های نوجوانی کاهش می‌یابد یا کنترل می‌شود.

علائم سندرم تورت:
تیکها/ حرکات ناگهانی، مختصر، متناوب یا صدا‌ها، نشانه بارز سندرم تورت است. آن‌ها می‌توانند از خفیف تا شدید متغیر باشند. علائم شدید ممکن است به طور قابل توجهی با ارتباطات، عملکرد روزانه و کیفیت زندگی تداخل داشته باشد.

تیک‌ها به شرح زیر طبقه بندی می‌شوند:

تیک ساده: این تیک‌ها ناگهانی، کوتاه و تکراری شامل تعداد محدودی از گروه‌های عضلانی است.

تیک پیچیده: این الگو‌های مشخص و هماهنگ حرکات شامل چندین گروه عضلانی است.

تیک‌ها همچنین می‌توانند شامل حرکات (حرکات موتوری) یا اصوات (صدای صوتی) شوند.

بیشتر بخوانید

• انواع تیک عصبی و شیوه‌های درمان آن

تیک‌های حرکتی معمول که در سندرم تورت دیده می‌شود:

تیک ساده تیک پیچیده
چشمک می‌زند لمس کردن یا بو کردن اشیاء
تکان دادن سر تکرار حرکات
بالا انداختن شانه‌ها قدم زدن طبق یک الگوی خاص
پلک زدن حرکات مبهم
فشردن بینی خم شدن و پیچ و تاب خوردن
حرکت دادن دهان پریدن

علاوه بر این، تیک‌ها می‌توانند از نظر نوع، فرکانس و شدت آن متفاوت است. اگر بیمار، مضطراب، خسته یا هیجان زده هستید، بدتر می‌شوید.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنید؟
اگر متوجه شدید کودک شما حرکات غیرعادی یا صدا‌های را انجام می‌دهد، به پزشک مراجعه کنید.

همه موارد نشانگر سندرم تورت نیستند. بسیاری از کودکان کار‌هایی را انجام می‌دهند که پس از چند هفته یا چند ماه به تنهایی از بین می‌روند. اما هر وقت کودکی رفتار غیرمعمول خود را نشان داد، مهم است که علت آن را شناسایی کرده و مشکلات جدی سلامتی را رد کنیم.

علل بروز سندروم تورت:
علت دقیق سندرم تورت مشخص نیست. این یک اختلال پیچیده است که احتمالاً در اثر ترکیبی از عوامل ارثی (ژنتیکی) و محیطی ایجاد می‌شود. مواد شیمیایی موجود در مغز که باعث انتقال تکانه‌های عصبی (انتقال دهنده‌های عصبی) از جمله دوپامین و سروتونین می‌شوند ممکن است نقش داشته باشند.

عوامل خطر ابتلا به سندرم تورت عبارتند از:

سابقه خانوادگی: داشتن سابقه خانوادگی در مورد سندرم تورت یا سایر اختلالات ممکن است خطر ابتلا به سندرم تورت را افزایش دهد.

جنسیت: مرد‌ها حدود سه تا چهار برابر بیشتر از زنان در معرض سندرم تورت قرار دارند.

عوارض سندرم تورت:
افراد مبتلا به سندرم تورت معمولاً زندگی سالم و فعال دارند. با این حال، سندرم تورت اغلب شامل چالش‌های رفتاری و اجتماعی است که می‌تواند به چهره خود آسیب برساند.

شرایطی که اغلب با سندرم تورت همراه است شامل موارد زیر است:

اختلال کمبود توجه / بیش فعالی (ADHD)

اختلال وسواسی اجباری (OCD)

اختلال طیف اوتیسم

ناتوانی‌های یادگیری

اختلالات خواب

افسردگی

اختلالات اضطرابی

درد مربوط به تیک، به خصوص سردرد

مشکلات مدیریت عصبانیت

راه‌های درمان سندرم تورت:
هیچ درمانی برای سندرم تورت وجود ندارد. درمان با کنترل نکاتی است که در فعالیت‌ها و کارکرد‌های روزمره تداخل دارد. هنگامی که تیک‌ها شدید نیستند، ممکن است درمان لازم نباشد.

دارو‌هایی برای کمک به کنترل تیک یا کاهش علائم بیماری‌های مرتبط عبارتند از:

دارو‌هایی که دوپامین را مسدود یا کاهش می‌دهند: فلوفنازین، هالوپریدول (Haldol)، ریزپریدون (Risperdal) و pimozide (Orap) می‌توانند به کنترل تیک کمک کنند. عوارض جانبی احتمالی شامل افزایش وزن و حرکات تکراری غیر ارادی است. تترابنازین (Xenazine) ممکن است توصیه شود، اگرچه ممکن است باعث افسردگی شدید شود.

تزریق بوتولینوم (بوتاکس): تزریق به عضله آسیب دیده ممکن است به تسکین یک تیک ساده یا صوتی کمک کند.

دارو‌های ADHD: محرک‌هایی مانند متیل فنیدات (Metadate CD، Ritalin LA و..) و دارو‌های حاوی دکستروآفتامین (Adderall XR، Dexedrine و...) می‌توانند به افزایش توجه و تمرکز کمک کنند. با این حال، برای برخی از مبتلایان به سندرم تورت، دارو‌های ADHD می‌توانند باعث افزایش تیک‌ها شوند.

مهار کننده‌های آدرنرژیک مرکزی: دارو‌هایی مانند کلونیدین (Catapres، Kapvay) و گوانفاسین (Intuniv) - که معمولاً برای فشار خون بالا تجویز می‌شوند - ممکن است به کنترل علائم رفتاری مانند مشکلات کنترل پالس و حملات خشم کمک کنند. عوارض جانبی ممکن است شامل خواب آلودگی باشد.

دارو‌های ضد افسردگی فلوکستین ممکن است به کنترل علائم غم، اضطراب و OCD کمک کند.

منبع: بیتوته

انتهای پیام/