تصاویری از پرغبارترین مرگ‌های ستاره‌ای در کهکشان
هابل تصاویر جدیدی از سحاب‌های فضایی تازه تشکیل شده به ناسا فرستاده که اطلاعات بسیار مناسبی برای اخترشناسان به همراه داشته است.
به گزارش حوزه فناوری گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان، تلسکوپ فضایی هابل عکس‌های بی سابقه و خیره کننده‌ای از دو سحابی سیّاره‌نمای ان‌جی‌سی ۶۳۰۳ موسوم به سحابی «پروانه»، و ان‌جی‌سی ۷۰۲۷ موسوم به سحابی «ساس جواهر» به ثبت رسانده است. این دو سحابی احتمالا حاصل مرگ ستارگانی هستند که هر کدام سه تا پنج برابر خورشید منظومهٔ شمسی بوده‌اند.
این مناطق رنگارنگ، سحاب ها، که محل تولد ستاره‌ها در فضا هستند، حاصل اجتماع غبار و حباب‌های گازی گرم در فضای میان ستاره‌ای هستند.
دانشمندان توانستند از این تصاویر استفاده کنند تا درک عمیق تری از نحوه شکل‌گیری سحابی‌ها و چرایی این دو شکل «عجیب و غریب» داشته باشند.
به گفته اخترشناسان، بیشتر ستاره‌ها برای میلیون‌ها تا بیلیون‌ها سال زندگی می‌کنند اما در پایان عمرشان به "گردباد‌های دیوانه" تبدیل می‌شوند. آنها سطح پیچیده و بی سابقه‌ای از تغییرات سریع در حباب‌های گازی را که در حال انفجار ستارگان در مرکز هر سحابی بود، کشف کردند. این محققان با مطالعه تصاویر ضبط شده در این سطح از جزئیات، می‌توانند به درک مکانیسم‌های اساسی این هرج و مرج نزدیک شوند.
تلسکوپ هابل، جامع‌ترین و پرجزئیات‌ترین تصاویر را تا به امروز از این دو سحابی تهیه کرده است.
جوئل کستنر محقق این حوزه اظهار کرد: این مشاهدات جدید با طول موج هابل، جامع‌ترین دیدگاه را در مورد هر دو این سحابی‌های دیدنی ارائه می‌دهد.
کستنر گفت: سحابی منتشر شده تعداد بسیار زیادی طول موج‌های مختلف را نشان می‌دهد، که هر یک نه تنها یک عنصر شیمیایی خاص در سحابی را برجسته می‌کند بلکه تغییرات چشمگیر و مداوم در ساختار آن را مورد توجه قرار می‌دهد.
هر دو سحابی در میان گرد و غبارترین سحاب‌های سیاره‌ای شناخته شده اند و همچنین حاوی توده‌های غیرمعمول بزرگی از گاز هستند.
بیشتربخوانید
- سه طرح ارایه شده به ناسا برای مسکونی کردن مریخ تا سال ۲۰۳۰ + فیلم
- وقتی قوانین فیزیک در این سحابی فضایی نقض می‌شود + تصاویر
تصاویر جدید هابل با جزئیات واضح نشان می‌دهند که چگونه هر دو سحابی خود را در فاصله زمانی بسیار کوتاه از هم جدا می‌کنند. این شکاف به اخترشناسان اجازه می‌دهد تا ابر‌های گرد و غبار و گاز را طی دو دهه گذشته مشاهده کنند.
به ویژه، نمایش‌های گسترده چند موج هابل از هر سحابی به محققان کمک می‌کند تا تاریخچه امواج شوک در آنها را ردیابی کنند. شوک‌ها معمولاً هنگامی ایجاد می‌شوند که بادهای تازه و سریع ستاره‌ای به درون سحاب‌ها می‌ریزند.
انتهای پیام/
