دکتر راهوار، منافع حاصل از پیش‌بینی دقیق مقدار تقویت نور را این‌گونه بیان می کند:« با پیش بینی دقیق اثرات خود همگرایی گرانشی در ستاره‌های دوتایی، می توان اجرام فشرده را به صورت غیر مستقیم مشاهده و مورد مطالعه قرار داد.» وی با اشاره به فعالیت‌های محققین دیگر برای روشن کردن سایر جنبه‌های این پدیده، افزود:« ما منحنی های نوری را مطالعه کرده و احتمال مشاهده این پدیده را به صورت آماری مورد بررسی قرار داده بودیم.» مطالعات گروه های دیگر پژوهشی که به دهه ی ۸۰ بر می گردد، جنبه های دیگر این پدیده را مورد بررسی قرار داده بودند. 

به گفته این استاد دانشگاه صنعتی شریف، از آنجا که کل پدیده به صورت یک رویداد گذرا در چند ساعت صورت می گیرد، برای مشاهده آن نیاز به تلسکوپی هست که تغییرات نوری یک ستاره را با دقت بسیار زیاد و در بازه‌های زمانی کوتاه  رصد کند. وی در ادامه، ویژگی های تلسکوپ فضایی کپلر را که مدت زیادی از قرارگرفتن آن در مدار نمی گذرد، بر شمرد و گفت:« چنین کشفی تنها از تلسکوپ کپلر بر می‌آمد، چرا که تنها این ماهواره قادر است بخشی از فضا را با دقت بالا زیر نظر بگیرد. این در حالی است که تلسکوپ های دیگر مانند هابل نمی توانند مساحی بخش وسیعی از آسمان را انجام دهند.» 

گفتنی است، نتایج تحقیقات دکتر راهوار که با همکاری احمد مهرابی، فارغ‌التحصیل دوره دکترای دانشگاه صنعتی شریف و مارتین دومینیک، استاد دانشگاه سنت اندروز اسکاتلند انجام شده بود، سه سال پیش در مجله ماهیانه انجمن سلطنتی نجوم انگلستان که یکی از قدیمی ترین مجلات پژوهشی جهان در حوزه نجوم است منتشر شده بود و سه شنبه هفته گذشته، دوم اردیبهشت ماه گزارشی در نشریه nature منتشر شد که به موجب آن اعلام شد، محققان دانشگاه واشنگتن با بررسی داده‌های تلسکوپ فضایی کپلر، پیش‌بینی‌های دکتر راهوار را به صورت تجربی مشاهده کرده‌اند.

انتهای پیام/