به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان، پایگاه اینترنتی میدل ایست آی در یادداشتی به قلم فرید طعام‌الله نوشت: به عنوان کشاورزی فلسطینی که در منطقه سی (C) -که به شهرک‌های غیرقانونی اسرائیل احاطه شده است- زمین دارد، احتمالاً ”معامله قرن“ ترامپ باعث می‌شود چیز‌های زیادی را از دست دهم. کار و زندگی من در رام‌الله است، در حالی که مزرعه‌ام در زادگاهم در منطقه سلفیت، بین رام‌الله و نابلس واقع است. به موجب طرح ترامپ، مزرعه من در منطقه‌ای منزوی بین شهرک‌های اسرائیل قرار خواهد داشت.

تاریخ زراعت
طرح ”صلح“ ترامپ برای مناقشه اسرائیل و فلسطین، که کاملاً در جانبداری از اسرائیل بود و سران فلسطینی آن را رد کرده‌اند، به اسرائیل چراغ سبز نشان می‌دهد تا شهرک‌های (صهیونیست‌نشین) غیرقانونی احداث شده در کرانه باختری را به اسرائیل ملحق کند. به موجب این طرح، اراضی فلسطین به سلسله مناطقی تقسیم می‌شود که با تونل‌ها و پل‌ها به هم وصل می‌شوند، و هیچ راهبرد عملی برای ایجاد یک کشور فلسطینی منسجم و به هم پیوسته ارائه نمی‌کند.

این نویسنده فلسطینی در ادامه نوشت: از نقشه‌های ارائه شده در طرح ترامپ، مشخص نیست که آیا زادگاه من به اسرائیل (فلسطین اشغالی) ملحق خواهد شد، یا جزیره‌ای منزوی در میان شهرک‌های اسرائیلی الحاق شده (به فلسطین اشغالی) خواهد بود. در هر دو سناریو، کشت و کار در مزرعه‌ای که از پدرم به ارث برده‌ام و او هم از پدرش به ارث برده بود، دشوار خواهد بود.

من از کودکی با مادرم در این زمین زراعت می‌کردیم، چرا که فقط از این طریق امرار معاش می‌کردیم. بسیاری از درختان این مزرعه را پدر و مادرم کاشتند، و بقیه درختان را هم من با فرزندانم کاشتم. ما آخر هفته‌ها اینجا می‌آمدیم و روی زمین کار می‌کردیم و از مواهبش برخوردار می‌شدیم.

مزرعه‌ام پر از درختان بادام، انجیر و زیتون است؛ بعضی از آن‌ها ۷۰۰ ساله هستند. علاوه بر انجیر تازه و خشک شده، ما از محصولات این مزرعه، روغن بادام و زیتون می‌گیریم. فصل گذشته ما سه تن روغن زیتون از درختان زیتون مزرعه‌ خود استخراج کردیم. هر سال، دوستانم -از فلسطین گرفته تا دیگر نقاط جهان، از انگلیس تا آمریکا و آ‏فریقای جنوبی- می‌آیند و در برداشت زیتون به ما کمک می‌کنند. بیشتر اراضی که شهرک‌های غیرقانونی اسرائیل در آن ساخته شده است، املاک خصوصی فلسطینی‌هاست که نسل به نسل به آن‌ها رسیده است. به موجب طرح ترامپ، بسیاری از ما از فرصت کشت و کار در زمین هایمان محروم خواهیم شد، فقط به این خاطر که ترامپ و بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل، می‌خواهند رای‌های بیشتری کسب کنند.

نقشه‌ای که ترامپ در چارچوب طرح شوم مقامله قرن منتشر کرد

در خطر بودن برداشت محصولات
همانطور که هنگام تدوین پیش‌نویس این طرح، هیچ کسی نظر سران فلسطین را نخواست، هیچ کسی نظر مرا هم، به عنوان کشاورزی که تحت تاثیر مستقیم این طرح قرار خواهد گرفت، جویا نشد. فلسطینی‌ها هیچ چاره‌ای جز مقاومت در برابر این پیشنهاد ندارند. این امر به احتمال زیاد منجر به بی‌ثباتی برای دوره‌ای طولانی خواهد شد، و مزرعه من و زندگی خانواده‌ام را بیش از پیش تهدید خواهد کرد. با توجه به تلاش نتانیاهو برای شروع الحاق اراضی بیشتر به موجب مفاد طرح ترامپ در آینده نزدیک، شاید قادر به برداشت محصولات درختانم در فصل آینده نباشم.

از زمان آغاز اشغالگری اسرائیل، زمین در کانون این مناقشه بوده است. «دولت اسرائیل» می‌خواهد اراضی بیشتری از فلسطینی‌ها بگیرد، ساکنان اصلی این اراضی را آواره کند و مانع از کشت و کار آن‌ها در مزارع و باغ هایشان شود. اسرائیل در یک منطقه جغرافیایی، دو نظام مختلف حقوقی را اجرا می‌کند که از شهرک‌نشینان اسرائیلی در برابر فلسطینی‌هایی که فقط چندصد متر آن سوتر زندگی می‌کنند، جانبداری می‌کند. اگر این آپارتاید (سیاست تبعیض‌نژادی) نیست، پس چیست؟

یک توافق صلح واقعی، توافقی است که دو طرف بتوانند با آن موافقت کنند و صلح و عدالت را اجرا کند. طرح ترامپ چنین چیزی نیست، و به اسرائیل آزادی کامل می‌دهد تا به تلاش هایش برای الحاق، و سلب مالکیت (فلسطینی‌ها از اراضی‌شان) ادامه دهد.

نویسنده فلسطینی میدل ایست آی در پایان نوشت: طرح ترامپ اساساً ناعادلانه است و هرگز موجب تامین امنیت برای هیچ طرفی نخواهد شد، بلکه به بی‌ثباتی طولانی در خاورمیانه دامن خواهد زد. می‌ترسم اگر این طرح اجرا شود، دیگر نتوانم وارد مزرعه‌ام شوم و مثل قبل در آنجا کشت و کار کنم، و زمین و درختانی را که از پدر و پدربزرگم به من به ارث رسیده است، از دست بدهم. ممکن است در نهایت مزرعه‌ام به یک شهرک اسرائیلی ملحق شود، که مقدمه‌ای برای انتقال مالکیت آن به شهرک‌نشینان اسرائیلی خواهد بود.

این امر، علاوه بر زیان مالی ناشی از محروم شدن از این زمین پرمحصول، ضایعه روحی غیرقابل وصفی در من ایجاد خواهد کرد. چنین وضعی منجر به صلح نمی‌شود، بلکه فقط به نفرت و خشونت دامن می‌زند و باعث می‌شود کشاورزان چاره‌ای جز مقاومت نداشته باشند.

انتهای پیام/