به گزارش خبرنگار حوزه دریچه فناوریگروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان، لویی ویتون، (Louis Vuitton) که به اختصار الوی نیز خوانده میشود، یک شرکت کالای لوکس و خانه مد فرانسوی است، که در سال ۱۸۵۴ توسط طراح فرانسوی لویی ویتون تأسیس شد. این شرکت طیف وسیعی از کالاهای لوکس را تولید و ارائه میکند که این محصولات شامل: کالاهای چرمی، لباسهای آماده، کفش، ساعت، طلا و جواهر، لوازم جانبی، عینک آفتابی، انواع کیف و چمدان، نوشتافزار و کتاب هستند.
برند لویی ویتون یکی از پیشروهای صنعت مد در جهان است، که محصولات خود را از طریق بوتیکهای مستقل، فروشگاههای زنجیرهای و وبسایت شرکت، به فروش میرساند. شرکت لویی ویتون، برای شش سال متوالی (۲۰۰۶–۲۰۱۲) به عنوان با ارزشترین نام تجاری در زمینه کالاهای لوکس در جهان شناخته شدهاست.
ارزش این برند، در سال ۲۰۱۲ معادل ۲۵٫۹ میلیارد دلار برآورد گردید. از سال ۱۹۸۹ تاکنون، بازرگان فرانسوی؛ برنار آرنو که هماکنون ثروتمندترین فرد اروپا است، مالک برند لویی ویتون محسوب میشود. وی از طریق شرکت ال و ام هاش مالک ۴۲٪ از سهام این شرکت است.
داستان برند لویی ویتون از آنجایی آغاز میشود که در سال ۱۸۳۷، یک پسربچهی ۱۶ ساله به نام لویی ویتون خودش را با پای پیاده به پاریس رساند و نزد جعبهساز و متخصص بستهبندی به نام موسیو مارشال به یادگیری در این حرفه پرداخت. در آن زمان کالسکه، قایق و قطار از جمله راههای اصلی برای حملونقل بودند و چمدانها به دلیل ظاهر نامناسبی که داشتند به سختی حمل میشدند.
به همین دلیل افرادی که به مسافرت میرفتند از یک فرد حرفهای درخواست میکردند تا وسایل آنها را بستهبندی و از آنها محافظت کند. لویی ویتون خیلی زود با اصول ویلیهی جعبه سازی و بستهبندی آشنا شد و توانست مهارت زیادی در این زمینه کسب کند. این درسها سرآغازی بودند برای اینکه وی بتواند تجارت بسیار تخصصی خود را در صنایع دستی یعنی طراحی و ساخت چمدانهای مورد علاقهی مشتریها راهاندازی کند.
وی به مدت ۱۷ سال در این حرفه آموزش دید تا اینکه سرانجام توانست کارگاه خودش را راهاندازی کند. این برند فعالیت کاری خودش را با ساخت چمدان آغاز کرد. ایدهی ساختن چمدان زمانی به ذهن لویی ویتون رسید که مشاهده کرد چمدانهای موجود در بازار از کیفیت خوبی برخوردار نیستند و توانست در سال ۱۸۵۸ ویلین چمدان تریانون خاکستری رنگ خود را با لایهی زیرین تخت و با استفاده از کرباس (نوعی پارچه که در ساخت بوم نقاشی استفاده میشود) به بازار عرضه کند. این چمدان وزن کمی داشت و تخت بودن لایهی زیرین آن باعث میشد که حملونقل راحتتری داشته باشد. در آن زمان چمدانهایی که تولید میشدند، لایهی بالاییشان گرد بود تا آب روی آنها جمع نشود و به همین دلیل حمل آن برای مسافران سخت بود.
بعد از ارائهی این طرح توسط لویی ویتون، بسیاری از چمدانسازهای دیگر از طرح وی تقلید کردند و چمدانهایی با طراحی وی به بازار عرضه کردند. وی نهایتا در سال ۱۸۵۹ ویلین کارگاه خود را افتتاح کرد. این کارگاه فعالیت خود را با ۲۰ کارمند آغاز کرد. در سال ۱۹۰۰ تعداد کارمندان آن به ۱۰۰ نفر رسید و در سال ۱۹۱۴ رشد شرکت به اندازهای زیاد شده بود که ۲۲۵ کارگر در این کارگاه کار میکردند.
لویی ویتون در تاریخ ۴ آگوست سال ۱۸۲۱ در منطقه ژورا، واقع در شرق فرانسه به دنیا آمد. اجداد وی در حرفههای نجاری، کشویرزی و کلاهدوزی فعالیت میکردند. پدر وی نیز یک کشویرز و مادرش کلاهدوز بود. زمانی که لویی ۱۰ سال داشت، مادرش فوت کرد و پدرش نیز با فاصلهی کمی از دنیا رفت. در ویلین روز بهاری سال ۱۸۳۵ که هوا برای بیرون رفتن مساعد شده بود، لویی در سن ۱۳ سالگی خانه را با پای پیاده به مقصد پاریس ترک کرد.
وی بیش از ۲ سال سفر کرد و در این مدت هر کار عجیبوغریبی انجام میداد تا بتواند پول به دست آورد و در هر جایی که سقفی پیدا میکرد اقامت میکرد. وی در نهایت در سال ۱۸۳۷ و در سن ۱۶ سالگی به پاریس رسید. در آن زمان مردم شهر پاریس بسیار فقیر بودند و این شهر در آستانهی انقلاب صنعتی قرار داشت. شغل جعبهسازی و بستهبندی در آن زمان شغل بسیار محترمی بود و لویی ویتون نزد یکی از این افراد حرفهای به شاگردی مشغول شد.
تنها چند سال طول کشید تا ویتون در این شغل ماهر شد و نامش در میان مردم باکلاس آن زمان بهعنوان یک فرد حرفهای در کارش معروف شد. لویی ویتون در سال ۱۸۵۴ و در سن ۳۳ سالگی با امیلی پاریو که در آن زمان ۱۷ سال داشت، ازدواج کرد. وی مدت کمی بعد از ازدواج مغازهی موسیو مارشال را ترک کرد و کارگاه جعبهسازی و بستهبندی خودش را در پاریس راهاندازی کرد. وی در خارج از فروشگاه خود تابلویی آویزان کرد که روی نوشته شده بود:
چهار سال بعد و در سال ۱۸۵۸، ویتون چمدانهای مستطیل شکل خود را به بازار عرضه کرد. عرضهی چنین محصول کارآمدی کارگاه وی را به یکی از بزرگترین کارگاههای پاریس تبدیل کرد. از آنجایی که مسافرت کردن برای قشر پردرآمد جامعه امکانپذیر بود، اغلب مشتریهای وی را طبقهی اشرافی جامعه تشکیل میدادند.
وی به قدری در این صنعت معروف شده بود که از درخواست کردند کار بستهبندی و جعبهسازی همسر ناپلئون را بر عهده بگیرد. همسر ناپلئون از وی بهعنوان فردی که زیباترین لباسها را با عالیترین روش بستهبندی میکند یاد کرده است. این کار سبب شد درباریان به کار وی علاقهمند و مشتری وی شوند. وی تا آخرین روزهای عمر خود کار کرد و سرانجام در تاریخ ۲۷ فوریه سال ۱۸۹۲ و در سن ۷۰ سالگی از دنیا رفت.
انتهای پیام/