به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از بلومبرگ، از طبقات مراکز خرید در لندن تا گردهمایی‌های سران اروپایی در بروکسل موضوعی سهمگین‌تر از بدهی‌های ایتالیا وجود ندارد. خطرناک‌ترین بدهی‌های عمومی اروپا، حدود ۱.۵ تریلیون یورو (۱.۷ تریلیون دلار)، در ترازنامه‌های بانک‌های رم و میلان انباشته شده است. در حالی که ۴۲۵ میلیارد یورو نیز از بدهی‌های دولتی و خصوصی ایتالیا در سایر بانک‌های بزرگ اروپا وجود دارد.

با آنکه در سه ماهه چهارم سال ۲۰۱۸ اقتصاد ایتالیا به بحران رسید، اما بازار این کشور اکنون آرام است. با این حال تجربه نشان داده که این آرامش بسیار متزلزل است و کوچکترین تغییری می‌تواند آن را در مسیر سرازیری قرار دهد.

آمار میزان اعتبار بانک‌های غیرایتالیایی که تا ژوئن ۲۰۱۸ برای ایتالیا در نظر گرفته شده است نشان می‌دهد فرانسه با ۱۴۳.۲ میلیارد یورو و آلمان با ۲۹.۶ میلیارد یورو در صدر قرار دارند. این بدان معناست که اگر تنزل قیمت‌ها در ایتالیا شروع شود و اقتصاد را متاثر کند و این اتفاق در سراسر نظام مالی اروپا گسترش یابد این بانک‌های فرانسوی هستند که بیشترین تاثیر را خواهند پذیرفت. دو بانک بزرگ این کشور، «بی ان پی پاریپاس» و «کریدیت اگریکول»، مالک واحد‌های خرده‌فروش در ایتالیا هستند.

در کنار همه این مشکلات اقتصادی، دولت پوپولیستی ایتالیا نیز آن را مستعد درگیری‌های داخلی کرده که برخلاف رویه همیشگی اتحادیه اروپا این مسئله احتمال ریسک پیش‌بینی نشده در این کشور را بالا برده است. ایتالیا باید سالانه بیش از ۴۰۰ میلیارد یورو فروش کند تا از جاده اقتصادی خارج نشود و این بدان معنا است که بانک‌های داخلی باز هم باید خرید کنند حتی اگر لازم باشد که بدهی‌هایشان بالا برود. رابطه میان اقتصاد ضعیف و بانک‌های ضعیف، که اکنون بسیاری از آن‌ها آسیب‌پذیر شده‌اند، یک نام بیشتر ندارد: حلقه سقوط.

در آخرین بحران مالی، مکانیسم‌های نجات اروپا دست به کار شد. آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان قوای مالی را تحت کنترل نگه داشت و «ماریو دراگی» رئیس بانک مرکزی اروپا، نقدینگی را در بازار بالا برد.

اما مشکل آنجاست که امسال دراگی خواهد رفت و قدرت مرکل در حال کم رنگ شدن است؛ بدتر آن که نیاز‌های تامین مالی ایتالیا ظرفیت موجود صندوق تامین مالی «مکانیسم ثبات اروپا» را تهی خواهد کرد. این مسئله ممکن است نسل بعدی سران اروپایی را بار دیگر به این فکر وادارد که آیا داشتن پول واحد هزینه قابل قبولی دارد یا خیر.

انتهای پیام/