به گزارش خبرنگار اقتصاد و انرژی گروه اقتصادی باشگاه خبرنگاران جوان، همواره از روستا‌ها به عنوان عنصری موثر در حصول توسعه پایدار یاد می‌شود، عرصه‌ای که به عنوان بستر بسیاری از فعالیت‌های زراعی و باغی تامین کننده بخش قابل توجهی از نیاز‌های غذایی جامعه محسوب می‌شود.

اهمیت روستا‌ها در توسعه اقتصادی کشور به میزانی قابل توجه است که بسیاری از کارشناسان، توسعه حوزه شهری را نیز مستلزم پیشرفت و رونق روستا‌ها می‌دانند.

اگرچه بنابه دلایل گوناگون، جمعیت روستایی کشور در سالیان و دهه‌های اخیر، سودای سفر به شهر‌ها را در سر پرورانده و با عزیمت و سکونت در نواحی شهری و به تعبیر دقیق‌تر حاشیه شهرها، از میزان تراکم جمعیت در روستا‌های این مرز و بوم کاسته اند، اما طرح این موضوع، نافی پیشرفت، توسعه و آبادانی این مناطق در اقصی نقاط کشور نیست.

با مقایسه بافت روستا‌های کشور در دوران پیش از انقلاب با آنچه که امروز از روستا‌های کشور شاهد هستیم به رشد و توسعه و آبادانی فزاینده در این مناطق پی خواهیم برد.

بدون تردید، نابودی روستاها، خسران و خسارات بسیاری را برای کشور در پی خواهد داشت، خساراتی که بررسی آن در ابعاد گوناگون فرهنگی، اجتماعی، و البته اقتصادی که محوریت این گزارش محسوب می‌شود قابل تبیین و واکاوی است.

تردیدی وجود ندارد که برای جلوگیری از نابودی روستاها، ارتقا ضریب امکانات در این مناطق، امری تعیین کننده به شمار می‌رود، اصلی که در  چهل سال اخیر، کارگزاران و مسئولان نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران به عنوان یک دستور کار و اولویتی ویژه، آن را اجرایی و عملیاتی کرده اند و البته این سیر همچنان در حال استمرار است.

برخورداری ۹۷ درصد از جمعیت روستایی کشور از نعمت برق/آبرسانی به ۸۱ درصد از جمعیت روستایی کشور

در ارتباط با اهمیت برق و نقش برجسته و سازنده آن در تسهیل زندگی و ارتقا ضریب برخورداری از امکانات، هیچگونه شک و شبهه‌ای وجود ندارد و قطعا تجربه شخصی مخاطبان در ارتباط با این نوع خاص از امکانات، ضرورتی برای تبیین و واکاوی اهمیت نعمت برق باقی نمی‌گذارد.

به تبع نقش نافذ برق در تسریع روند آبادانی سکونت گاه‌های انسانی، نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران در چهل سال گذشته با تمرکز بر نواحی روستایی، طرح‌های برق رسانی به این مناطق از کشور را در سطحی وسیع و فراگیر عملیاتی کرده تا جایی که بسیاری از روستا‌های ایران زمین در اقصی نقاط کشور از نعمت برق برخوردار شده اند.

آنچنان که گزارش های موجود نشان می‌دهد، قریب به ۹۷ درصد از جمعیت روستایی کشور به مدد طرح‌های عمرانی مرتبط با این عرصه (برق رسانی) از نعمت برق برخوردار شده اند.

این در شرایطی است که بنابر آمار احصاء شده در دوران پیش از انقلاب، تنها  ۲ هزار و ۳۶۰ روستا از مجموع روستا‌های کشور از برق برخودار بودند.

به موازات برق رسانی، طرح‌های آبرسانی نیز از اهمیت بسزایی برخوردارند، به واقع در خلاء و فقدان آب، اساسا امکان حیات از انسان سلب می‌شود.

خوشبختانه با تلاش و ممارست مسئولان ذی ربط نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران، ۸۱ درصد از جمعیت روستایی کشور، از نعمت آب برخوردار شده اند و این توفیق در شرایطی حاصل شده است که پیش از انقلاب، تنها ۲۱ درصد از جمعیت روستایی این مرز و بوم، از طرح‌های آبرسانی برخوردار بودند.

توسعه امکانات ارتباطی همچون مخابرات، امکان بهره گیری از تلفن‌های همراه در بسیاری از مناطق روستایی و ارتقا و افزایش زیرساخت‌های اینترنتی برای استفاده روستائیان، از دیگر موفقیت‌هایی است که به سرعت و شتاب توسعه و آبادانی روستا‌ها به میزان فزاینده‌ای افزوده است.

بالا رفتن ضریب مانایی جمعیت در روستا‌ها

آنچنان که عنوان شد در حال حاضر مهاجرت جمعیت روستایی به شهر‌ها از عارضه‌ها و چالش‌هایی است که کشور و نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران با آن دست و پنجه نرم می‌کند، اما نباید از نقش تاثیرگذار رشد و افزایش جمعیت در تشدید این پدیده (مهاجرت روستائیان) غافل شد.

به واقع، در شرایطی بر ضریب مهاجرت جمعیت روستایی افزوده شده که جمعیت کشور از ۳۶ میلیون نفر به ۸۰ میلیون نفر افزایش یافته است.

به تبع در چنین شرایطی، بر میزان مهاجرت روستائیان به شهر‌ها نیز افزوده می‌شود، البته تردیدی وجود ندارد که می‌باید با اتخاذ تدابیر مقتضی، از سرعت و شتاب چنین مهاجرت‌هایی کاسته شود.

یکی از الزامات حصول این امر به رشد و تعبیه امکانات معطوف می‌شود، امری که با توسعه خدمات و طرح‌هایی همچون برق رسانی و آب رسانی و ... تسهیل و تسریع خواهد شد.

به واقع، در صورت کندی اجرای طرح‌های این چنینی، میزان خروج روستائیان از چنین مناطقی، به مراتب با حجم، تعدد و تکثر هر چه بیشتری همراه می‌شد.

توسعه امکانات بهداشتی و درمانی و افزایش نرخ باسوادی در میان جمعیت روستانشین، از دیگر دستاوردهایی است که پس از پیروزی نظام مقدس جمهور اسلامی ایران در صحنه مناطق روستایی کشور، جامه عمل به خود گرفته است.

بنابر مطالعه های انجام شده، دسترسی روستائیان کشور به مراقبت‌های اولیه بهداشتی پس از پیروزی انقلاب اسلامی بالغ بر ۹۰ درصد رشد داشته است.

به مدد اجرای طرح‌های سوادآموزی و ارتقای سطح سواد در مناطق روستایی نرخ سطح سواد در روستا‌های کشور از ۳۰ درصد (قبل از انقلاب اسلامی ایران) به بالاتر از ۷۵ درصد در سال ۱۳۹۵ افزایش داشته است.

این موفقیت ها در عرصه‌های دیگری همچون راه‌ها و محور‌های مواصلاتی، حمل و نقل و.. نیز ملموس است.

افزایش پویایی و طراوت اقتصاد روستایی به نسبت دوران پیش از انقلاب

یکی از مولفه‌های اثرگذار در آبادانی، رشد و رونق روستا‌ها به اقتصاد روستایی معطوف می‌شود و این مهم در سایه تامین و ترویج امکاناتی همچون آب، برق، گاز، مخابرات، راه‌ها و محور‌های مواصلاتی و امکانات ارتباطی قابل حصول خواهد بود.

به واقع به مدد طرح‌های عمرانی و اجرایی چهل سال اخیر، روستا‌های کشور از حیث اقتصادی موفقیت های بسیاری کسب کرده اند که البته با توجه به ظرفیت‌ها و استعداد‌های بالقوه موجود در این مناطق، رشد و ارتقا هر چه بیشتر اقتصاد روستایی امکان پذیر خواهد بود، امری که متاسفانه در دوران پیش از انقلاب مورد توجه قرار نگرفت و  فرصت‌های سازنده بسیاری سوخت شد.

امید است با تعریف و اجرای هر چه بیشتر طرح‌های عمرانی در مناطق روستایی، روند توسعه و پیشرفت مناطق مذکور با سرعت و شتاب فزاینده تری همراه شود که قطعا آبادانی و توسعه روستا‌ها ضامن آبادانی و توسعه کشور در بسیاری از حوزه‌ها و عرصه‌های دیگر اقتصادی خواهد بود.

انتهای پیام/