به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، در ادامه سیاست تعقیب و تنبیه متجاوز، در سال ششم جنگ تحمیلی که از سوی برخی مسئولان سیاسی کشور همچون مرحوم هاشمی رفسنجانی سال سرنوشت جنگ تعیین شده بود، عملیات کربلای چهار طراحی و در سوم دی ماه ۶۵ اجرا شد؛ اما اجرای آن عملیات ساعاتی پس از آغاز، متوقف و دستور بازگشت نیرو‌ها صادر شد.

دشمن بعثی که به دلایل مختلفی از اجرای عملیات توسط رزمندگان هوشیار شده بود، به شادی و سرور پرداخت؛ در این سو نیز سپاه وانمود کرد که کربلای چهار، مهمترین عملیات ایران بوده تا بعثی‌ها متوجه اقدامات بعدی ایران نشوند. این تاکتیک مقدمه‌ای بود تا عملیات ناکام به عملیات فریب تبدیل شود؛ اما زمانی پازل عملیات فریب چیده می‌شد که رزمندگان بتوانند عملیات بزرگ دیگری را طرح‌ریزی و به طور موفق اجرا کنند.

اگر عملیات کربلای پنج در ادامه عملیات کربلای چهار اجرا نمی‌شد، عملیات کربلای چهار همچنان ناکام می‌ماند و دیگر عملیات فریب نبود و اگر عملیات کربلای پنج هم به سرنوشت عملیات کربلای چهار دچار می‌شد، سرنوشت جنگ جور دیگری رقم می‌خورد که برای ایران بسیار سنگین تمام می‌شد؛ پس تصمیم درباره اجرای عملیات و چگونگی اجرای آن در روز‌های پس از عملیات کربلای چهار، یک تصمیم حیاتی و مهم برای ایران بود. تصمیمی بسیار سخت که محسن رضایی از ابتدا تا پایان مُصر به اجرای عملیات، مرحوم هاشمی در ابتدا دستور اجرای عملیات را داد، اما در نهایت تصمیم را به رضایی واگذار کرد و برخی از فرماندهان هم ابهامات زیادی داشتند.

بیشتر بخوانید: کربلای ۵، تثبیت موقعیت سیاسی و نظامی ایران در جهان + صوت

در ادامه به مناسبت سالروز آغاز عملیات کربلای ۵ گزارشی از دو هفته سرنوشت‌ساز جنگ (پنجم تا نوزدهم دی ماه ۶۵) را می‌خوانید. لازم به ذکر است گزارش ذیل بر اساس مستندات و اسناد منتشر شده توسط مرکز اسناد و تحقیقات سپاه نوشته شده است:

در روز پنجم دی ماه ۶۵ و پس از توقف عملیات کربلای چهار، محسن رضایی فرمانده وقت سپاه فرماندهان قرارگاه‌ها و یگان‌های عمل کننده را به قرارگاه مرکزی فراخواند. او فرماندهان را از تصمیم خود برای اجرای عملیات دیگری باخبر ساخت و گفت: «الان حضرت امام به شدت ناراحت هست نه از نظر اینکه اینجا کربلای ۴ موفق نشدیم، از نظر اینکه تاخیر دارد در عملیات؛ گفتند شما از نظر اینکه عملیات این‌طور شده، گفتند نه، تأخیر دارد تو کارها، سرعت نیست، نباید به دشمن زمان بدهیم، فرصت بدهیم.»

سپس محسن رضایی خود به امیدیه رفت تا مستقیم و مفصل با هاشمی رفسنجانی که به همراه حسن روحانی در امیدیه حضور داشت، صحبت کند. هاشمی شرایط سیاسی حاکم بر جنگ را برای رضایی تشریح و سپس با پیشنهاد رضایی موافقت و تاکید کرد که انجام عملیات در شلمچه مانند عملیات مهران (عملیات کربلای یک که در تیر ماه ۶۵ اجرا و منجر به آزادسازی شهر مهران شد) یک دستور است.

اما در این بین برخی از فرماندهان در خصوص موفقیت، زمان و مکان عملیات ابهاماتی دارند. ابهامات به حدی است که موجب مخالفت آنان با اجرای عملیات بزرگ دیگری در دی ماه ۶۵ شده بود. رضایی معتقد است که عملیات باید در اسرع وقت اجرا شود. پیشنهاد او برای منطقه عملیات نیز شلمچه است؛ یعنی محل اجرای تک پشتیبانی عملیات کربلای چهار توسط یگان‌های ۱۹ فجر فارس و ۵۷ لرستان. شلمچه تنها چند کیلومتر بالاتر از ام‌الرصاص قرار دارد و جابه‌جایی یگان‌ها و ادوات آنان در مدت زمان کوتاه، ممکن به نظر می‌رسد.

رضایی اصرار دارد که عملیات ظرف ۱۰ تا ۱۵ روز پس از کربلای چهار و در حالی که بعثی‌ها همچنان سرمست از پیروزی هستند، اجرا شود و حتی به قرارگاه‌ها تاکید می‌کند که سرعت را فدای مسائل حفاظتی نکنید؛ چرا که سرعت خود عامل غافلگیری دشمن است؛ اما برخی از فرماندهان نگران دو مسئله هستند؛ نخست اینکه سرعت ممکن است موجب ضعف در طرح‌ریزی و در نتیجه عدم موفقیت عملیات شود و دوم اینکه نیرو‌ها باتوجه به ناکامی در عملیات کربلای چهار منتظر تصمیم فرماندهان هستند و نمی‌توان آنان را زیاد معطل نگه داشت.

منبع: تسنیم

انتهای پیام/