اربعین حسینی؛ میثاق با شهدای کربلا
اربعین حسینی (ع) فرصتی برای میثاق با شهدای عالی‌مقام کربلاست.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
السَّلامُ عَلَیْکُمْ یَا آلَ اللَّهِ، السَّلامُ عَلَیْکُمْ یَا صَفْوَةَ اللَّهِ، السَّلامُ عَلَیْکُمْ یَا خِیَرَةَ اللَّهِ مِنْ خَلْقِهِ،
السَّلامُ عَلَیْکُمْ یَا سَادَةَ السَّادَاتِ، السَّلامُ عَلَیْکُمْ یَا لُیُوثَ الْغَابَاتِ، السَّلامُ عَلَیْکُمْ یَا سُفُنَ النَّجَاةِ،
السَّلامُ عَلَیْکَ یَا أَبَاعَبْدِاللَّهِ الْحُسَیْنَ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ عِلْمِ الْأَنْبِیَاءِ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ
السَّلامُ عَلَیْکُمْ یَا سَادَةَ السَّادَاتِ، السَّلامُ عَلَیْکُمْ یَا لُیُوثَ الْغَابَاتِ، السَّلامُ عَلَیْکُمْ یَا سُفُنَ النَّجَاةِ،
السَّلامُ عَلَیْکَ یَا أَبَاعَبْدِاللَّهِ الْحُسَیْنَ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ عِلْمِ الْأَنْبِیَاءِ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ
السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ آدَمَ صَفْوَةِ اللَّهِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ نُوحٍ نَبِیِ اللَّهِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ إِبْرَاهِیمَ خَلِیلِ اللَّهِ،
السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ إِسْمَاعِیلَ ذَبِیحِ اللَّهِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ مُوسَی کَلِیمِ اللَّهِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ عِیسَی رُوحِ اللَّهِ،
السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ مُحَمَّدٍ حَبِیبِ اللَّهِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ مُحَمَّدٍ الْمُصْطَفَی، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ عَلِیٍّ الْمُرْتَضَی،
السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ فَاطِمَةَ الزَّهْرَاءِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ خَدِیجَةَ الْکُبْرَی، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا شَهِیدَ ابْنَ الشَّهِیدِ،
السَّلامُ عَلَیْکَ یَا قَتِیلَ ابْنَ الْقَتِیلِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وَلِیَّ اللَّهِ وَ ابْنَ وَلِیِّهِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا حُجَّةَ اللَّهِ وَ ابْنَ حُجَّتِهِ عَلَی خَلْقِهِ،
أَشْهَدُ أَنَّکَ قَدْ أَقَمْتَ الصَّلاةَ وَ آتَیْتَ الزَّکَاةَ وَ أَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَیْتَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ رُزِئْتَ [وَ بَرَرْتَ] بِوَالِدَیْکَ وَ جَاهَدْتَ عَدُوَّکَ،
وَ أَشْهَدُ أَنَّکَ تَسْمَعُ الْکَلامَ وَ تَرُدُّ الْجَوَابَ وَ أَنَّکَ حَبِیبُ اللَّهِ وَ خَلِیلُهُ وَ نَجِیبُهُ [نَجِیُّهُ]، وَ صَفِیُّهُ وَ ابْنُ صَفِیِّهِ
یَا مَوْلایَ [وَ ابْنَ مَوْلایَ] زُرْتُکَ مُشْتَاقاً فَکُنْ لِی شَفِیعاً إِلَی اللَّهِ یَا سَیِّدِی وَ أَسْتَشْفِعُ إِلَی اللَّهِ
بِجَدِّکَ سَیِّدِ النَّبِیِّینَ وَ بِأَبِیکَ سَیِّدِ الْوَصِیِّینَ وَ بِأُمِّکَ فَاطِمَةَ سَیِّدَةِ نِسَاءِ الْعَالَمِینَ،
أَلا لَعَنَ اللَّهُ قَاتِلِیکَ وَ لَعَنَ اللَّهُ ظَالِمِیکَ وَ لَعَنَ اللَّهُ سَالِبِیکَ وَ مُبْغِضِیکَ مِنَ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ
وَ صَلَّی اللَّهُ عَلَی سَیِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّیِّبِینَ الطَّاهِرِینَ.
السَّلامُ عَلَیْکَ یَا مَوْلایَ وَ ابْنَ مَوْلایَ، لَعَنَ اللَّهُ قَاتِلِیکَ وَ لَعَنَ اللَّهُ ظَالِمِیکَ، إِنِّی أَتَقَرَّبُ إِلَی اللَّهِ بِزِیَارَتِکُمْ وَ بِمَحَبَّتِکُمْ
وَ أَبْرَأُ إِلَی اللَّهِ مِنْ أَعْدَائِکُمْ، وَ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا مَوْلایَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ.
السَّلامُ عَلَی الْأَرْوَاحِ الْمُنِیخَةِ بِقَبْرِ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السَّلامُ، السَّلامُ عَلَیْکُمْ یَا طَاهِرِینَ مِنَ الدَّنَسِ،
السَّلامُ عَلَیْکُمْ یَا مَهْدِیُّونَ، السَّلامُ عَلَیْکُمْ یَا أَبْرَارَ اللَّهِ، السَّلامُ عَلَیْکُمْ وَ عَلَی الْمَلائِکَةِ الْحَافِّینَ بِقُبُورِکُمْ أَجْمَعِینَ،
جَمَعَنَا اللَّهُ وَ إِیَّاکُمْ فِی مُسْتَقَرِّ رَحْمَتِهِ وَ تَحْتِ عَرْشِهِ إِنَّهُ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ وَ السَّلامُ عَلَیْکُمْ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ.
السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ إِسْمَاعِیلَ ذَبِیحِ اللَّهِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ مُوسَی کَلِیمِ اللَّهِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ عِیسَی رُوحِ اللَّهِ،
السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ مُحَمَّدٍ حَبِیبِ اللَّهِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ مُحَمَّدٍ الْمُصْطَفَی، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ عَلِیٍّ الْمُرْتَضَی،
السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ فَاطِمَةَ الزَّهْرَاءِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ خَدِیجَةَ الْکُبْرَی، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا شَهِیدَ ابْنَ الشَّهِیدِ،
السَّلامُ عَلَیْکَ یَا قَتِیلَ ابْنَ الْقَتِیلِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وَلِیَّ اللَّهِ وَ ابْنَ وَلِیِّهِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا حُجَّةَ اللَّهِ وَ ابْنَ حُجَّتِهِ عَلَی خَلْقِهِ،
أَشْهَدُ أَنَّکَ قَدْ أَقَمْتَ الصَّلاةَ وَ آتَیْتَ الزَّکَاةَ وَ أَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَیْتَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ رُزِئْتَ [وَ بَرَرْتَ] بِوَالِدَیْکَ وَ جَاهَدْتَ عَدُوَّکَ،
وَ أَشْهَدُ أَنَّکَ تَسْمَعُ الْکَلامَ وَ تَرُدُّ الْجَوَابَ وَ أَنَّکَ حَبِیبُ اللَّهِ وَ خَلِیلُهُ وَ نَجِیبُهُ [نَجِیُّهُ]، وَ صَفِیُّهُ وَ ابْنُ صَفِیِّهِ
یَا مَوْلایَ [وَ ابْنَ مَوْلایَ] زُرْتُکَ مُشْتَاقاً فَکُنْ لِی شَفِیعاً إِلَی اللَّهِ یَا سَیِّدِی وَ أَسْتَشْفِعُ إِلَی اللَّهِ
بِجَدِّکَ سَیِّدِ النَّبِیِّینَ وَ بِأَبِیکَ سَیِّدِ الْوَصِیِّینَ وَ بِأُمِّکَ فَاطِمَةَ سَیِّدَةِ نِسَاءِ الْعَالَمِینَ،
أَلا لَعَنَ اللَّهُ قَاتِلِیکَ وَ لَعَنَ اللَّهُ ظَالِمِیکَ وَ لَعَنَ اللَّهُ سَالِبِیکَ وَ مُبْغِضِیکَ مِنَ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ
وَ صَلَّی اللَّهُ عَلَی سَیِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّیِّبِینَ الطَّاهِرِینَ.
السَّلامُ عَلَیْکَ یَا مَوْلایَ وَ ابْنَ مَوْلایَ، لَعَنَ اللَّهُ قَاتِلِیکَ وَ لَعَنَ اللَّهُ ظَالِمِیکَ، إِنِّی أَتَقَرَّبُ إِلَی اللَّهِ بِزِیَارَتِکُمْ وَ بِمَحَبَّتِکُمْ
وَ أَبْرَأُ إِلَی اللَّهِ مِنْ أَعْدَائِکُمْ، وَ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا مَوْلایَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ.
السَّلامُ عَلَی الْأَرْوَاحِ الْمُنِیخَةِ بِقَبْرِ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السَّلامُ، السَّلامُ عَلَیْکُمْ یَا طَاهِرِینَ مِنَ الدَّنَسِ،
السَّلامُ عَلَیْکُمْ یَا مَهْدِیُّونَ، السَّلامُ عَلَیْکُمْ یَا أَبْرَارَ اللَّهِ، السَّلامُ عَلَیْکُمْ وَ عَلَی الْمَلائِکَةِ الْحَافِّینَ بِقُبُورِکُمْ أَجْمَعِینَ،
جَمَعَنَا اللَّهُ وَ إِیَّاکُمْ فِی مُسْتَقَرِّ رَحْمَتِهِ وَ تَحْتِ عَرْشِهِ إِنَّهُ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ وَ السَّلامُ عَلَیْکُمْ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ.
*****
حضرت امام جعفر صادق (ع) می‌فرمایند: «بَکَتِ السَّماءُ عَلَی الحُسَین أربَعینَ یَوماً بالدَّم»، «آسمان چهل روز بر امام حسین (ع)، خون گریه کرد.» مناقب آل أبى طالب/ جلد۳/ صفحه۲۱۲
حضرت امام حسن عسکری (ع) می‌فرمایند: «عَلَامَاتُ الْمُؤْمِنِ خَمْسٌ؛ صَلَاةُ الْإِحْدَى وَ الْخَمْسِینَ وَ زِیَارَةُ الْأَرْبَعِینَ وَ التَّخَتُّمُ بِالْیَمِینِ وَ تَعْفِیرُ الْجَبِینِ وَ الْجَهْرُ بِبِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ»، «نشانه‌های مؤمن پنج چیز است: ۵۱ رکعت نماز در شبانه روز (مجموع واجبات و مستحبات)، زیارت اربعین، انگشتر در دست راست کردن، بر خاک گذاشتن پیشانی و بلند گفتن بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ (در نماز).» وسائل الشیعه/ جلد ۱۰/ صفحه ۳۷۳
*****
به گزارش گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران جوان از شهرکرد؛ بیستم ماه صفر به عنوان «اربعین حسینی (ع)» مشهور شده است. برخی از روایات و احادیث از حضرات ائمه معصومین (ع) نیز به بزرگداشت این روز اشاره دارد.
عاشورا، روز شهادت حماسه سازان و اربعین، روز زیارت مرقد پاک و نورانی حماسه سازان عاشوراست. عاشورا، خروش خون سیدالشهدا (ع) و اربعین، پژواک این فریاد ظلم شکن است. عاشورا و اربعین، نقطه ابتدا و انتهای عشق نیست، بلکه چله عارفانه تشیع سرخ علوی است. عاشورا، زمانه خون و ایثار است و اربعین، بهانه تبلیغ و پیمان. در عاشورا، امام حسین (ع) با تاریخ، سخن گفت و در اربعین، تاریخ، پای درس آن حضرت (ع) نشست. اربعین؛ فرصتی برای اعلام همبستگی با عاشوراست.
در بحارالانوار به نقل از سید بن طاووس آمده است: «لَمّا رَجَعَتِ نِساءُ الحُسَینِ (ع) و عِیالُهُ مِنَ الشّامِ و بَلَغوا إلَی العِراقِ قالُو لِلدَّلیلِ؛ مُرَّ بِنا عَلی طَریقِ کَربَلاءَ فَوَصَلُوا إلی مَوضِعِ المَصرَعِ ... وَ اجتَمَعَت إلَیهِم نِساءُ ذلِک السَّوادِ و أقامُوا عَلی ذلِکَ أیّاماً»، «چون همسران و اهل بیت امام حسین (ع) از شام بازگشتند و به عراق رسیدند، به راهنما گفتند: ما را از راه کربلا ببر. به قتلگاه شهیدان رسیدند ... در این هنگام زنان اهل آن وادی گرد ایشان جمع شدند و چند روز عزاداری کردند.»
از مقدس ترین و با فضیلت ترین اموری که در فرهنگ روایی اسلام به آن سفارش شده، زیارت اولیای الهی و امامان معصوم (علیهم السلام) است و در میان آن بزرگواران، زیارت امام حسین (ع) اهمیت ویژ‌ه‌ای دارد.
امام جعفر صادق (ع) به ابن بُکَیر که از ترس در راه زیارت امام حسین (ع) سخن می‌گفت، فرمود: «آیا دوست نداری که خداوند تو را در راه ما ترسان ببیند؟»
گرامیداشت اربعین؛ تجلیل از ارزش‌های معنوی
گرامیداشت چهلمین روز شهادت جانسوز و مظلومانه پرچمدار بزرگ اسلام حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) و یاران باوفای ایشان، زنده نگه داشتن یاد و خاطره او و تجلیل و پاسداری از ارزش‌های معنوی، و میثاق و پیمان با شهدای عالی‌مقام کربلاست.
پس از شهادت حضرت امام حسین (ع) در عاشورای سال ۶۱ هجری قمری در کربلا، رفتن سر پاک و مقدس آن حضرت (ع) بر بالای نیزه، اسارت اهل بیت او و دفن پیکر مطهرش توسط امام سجاد (ع) و اهالی قبیله بنی اسد، عاشقان آن حضرت (ع)، از نخستین اربعین پس از شهادت آن بزرگوار (ع)، با وجود حاکمیت سراسر ظلم و بیداد اموی و انواع فشار‌های پنهان و آشکار، پای در راه زیارت آن حضرت (ع) نهادند و تا به امروز، زیارت امام حسین (ع) به عنوان یک آرزوی همیشگی برای هر مرد و زن مسلمان و شیعه اهل بیت عصمت و طهارت (ع) بوده است.
جابر بن عبدالله انصاری نخستین زائر اربعین
اربعین و زیارت امام حسین (ع)، با نام دو تن یعنی جابر بن عبدالله انصاری و عطیة بن عوف کوفی عجین میباشد.
هنوز یک اربعین بیشتر از شهادت امام حسین (ع) در عاشورا نگذشته بود که عشق حسینی و شوق دیدار و زیارت آن امام همام (ع)، پای جابر بن عبدالله انصاری و عطیه کوفی را برای رفتن به جوار تربت پاکش، استوار ساخت و حرکت داد، و این ۲ نفر به کربلا و زیارت مرقد و تربت پاک حضرت سیدالشهدا (ع) رفتند و در سوگ آن عزیز گریستند و به عزاداری پرداختند.
شیخ طوسی مینویسد: روز اربعین، روزی است که جابر بن عبدالله انصاری؛ صحابی رسول خدا (ص) از مدینه برای زیارت قبر امام حسین (ع) به کربلا آمد و او، اولین زائری بود که قبر شریف آن حضرت (ع) را زیارت کرد.
جابر، وقتی خود را به کنار فرات رسانید، در آن غسل کرد تا پاک و مطهر شود، آن گاه به سوی مرقد مطهر حضرت اباعبداللّه الحسین (ع) حرکت کرد. او وقتی دست خود را روی قبر شریف حضرت نهاد، فریادی زد و از هوش رفت. بعد از آن که به هوش آمد، سه بار گفت: «یا حسین!» و سپس شروع به خواندن زیارت کرد.
عطیه کوفی می‌گوید: «... فَخَرَّ [جابِرٌ] عَلَی القَبرِ مَغِشیّاً عَلَیِه فَرَشَشتُ عَلَیهِ شَیئاً مِنَ الماءِ فَأفاقَ ثُمَّ قالَ یا حُسَین ُ ـ ثَلاثاً ـ ثُمَّ قالَ: أحَبَیبٌ لا یُجیِبُ حَبیبَهُ ثُمَّ قالَ أنّی لَکَ بِالجَوابِ ... و فُرِّقَ بَینَ بَدَنِکَ و رَأسِکَ»
«... جابر به حالت غش روی مزار [امام حسین (ع)] افتاد، به صورتش آب پاشیدم، به هوش آمد. آن گاه سه بار گفت: یا حسین!، سپس گفت: آیا دوست، جواب دوستش را نمی‌دهد؟، سپس گفت: چگونه میتوانی جواب دهی، در حالی که بین بدن و سرت فاصله افتاده است؟»
ورود اهل بیت برای زیارت امام حسین (ع) در اربعین
بدون تردید اهل بیت امام حسین (ع) و اسرای کربلا، بعد از واقعه عاشورای سال ۶۱ هجری قمری، به زیارت حضرت اباعبدالله (ع) مشرف شدند. اما بین تاریخ نگاران درباره زمان این زیارت، اختلاف نظر وجود دارد. گروهی از آن‌ها اربعین اول و برخی نیز اربعین سال بعد را زمان ورود اهل بیت (ع) به کربلای معلا می‌دانند. از جمله افرادی که ورود اهل بیت (ع) را در اربعین اول تأیید می‌کند، سید بن طاووس است که در کتاب اللهوف مینویسد (و همان گونه که در بالا ذکر شد، در بحارالانوار هم آمده): «وقتی زنان و فرزندان امام حسین (علیه السلام) از شام برگشتند و به سرزمین عراق رسیدند، به راهنمای قافله گفتند: ما را از راه کربلا ببر. وقتی به کربلا و قتلگاه شهیدان رسیدند، جابر بن عبدالله انصاری و جمعی از بنی هاشم و مردانی از اولاد پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) را دیدند که برای زیارت مرقد مطهر امام حسین (علیه السلام) آمده اند. آنان شروع به عزاداری و نوحه سرایی کردند، زنان قبایل عرب هم که در آن اطراف بودند جمع شدند و به عزاداری پرداختند. کاروانیان سپس از آنجا به سوی مدینه حرکت کردند.»
زیارت اربعین حضرت سیدالشهدا (ع)
زیارت اربعین حضرت امام حسین (ع) در روز بیستم ماه صفر، مستحب میباشد. این زیارت به نقل از حضرت امام جعفر صادق (ع) ذکر شده است:
«السَّلامُ عَلَی وَلِیِّ اللَّهِ وَ حَبِیبِهِ، السَّلامُ عَلَی خَلِیلِ اللَّهِ وَ نَجِیبِهِ، السَّلامُ عَلَی صَفِیِّ اللَّهِ وَ ابْنِ صَفِیِّهِ،
السَّلامُ عَلَی الْحُسَیْنِ الْمَظْلُومِ الشَّهِیدِ، السَّلامُ عَلَی أَسِیرِ الْکُرُبَاتِ وَ قَتِیلِ الْعَبَرَاتِ،
اللَّهُمَّ إِنِّی أَشْهَدُ أَنَّهُ وَلِیُّکَ وَ ابْنُ وَلِیِّکَ وَ صَفِیُّکَ وَ ابْنُ صَفِیِّکَ، الْفَائِزُ بِکَرَامَتِکَ أَکْرَمْتَهُ بِالشَّهَادَةِ وَ حَبَوْتَهُ بِالسَّعَادَةِ
وَ اجْتَبَیْتَهُ بِطِیبِ الْوِلادَةِ وَ جَعَلْتَهُ سَیِّدا مِنَ السَّادَةِ وَ قَائِدا مِنَ الْقَادَةِ وَ ذَائِدا مِنَ الذَّادَةِ وَ أَعْطَیْتَهُ مَوَارِیثَ الْأَنْبِیَاءِ
وَ جَعَلْتَهُ حُجَّةً عَلَی خَلْقِکَ مِنَ الْأَوْصِیَاءِ فَأَعْذَرَ فِی الدُّعَاءِ وَ مَنَحَ النُّصْحَ
وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ فِیکَ لِیَسْتَنْقِذَ عِبَادَکَ مِنَ الْجَهَالَةِ وَ حَیْرَةِ الضَّلالَةِ
وَ قَدْ تَوَازَرَ عَلَیْهِ مَنْ غَرَّتْهُ الدُّنْیَا وَ بَاعَ حَظَّهُ بِالْأَرْذَلِ الْأَدْنَی وَ شَرَی آخِرَتَهُ بِالثَّمَنِ الْأَوْکَسِ
وَ تَغَطْرَسَ وَ تَرَدَّی فِی هَوَاهُ وَ أَسْخَطَکَ وَ أَسْخَطَ نَبِیَّکَ، وَ أَطَاعَ مِنْ عِبَادِکَ أَهْلَ الشِّقَاقِ وَ النِّفَاقِ وَ حَمَلَةَ الْأَوْزَارِ
الْمُسْتَوْجِبِینَ النَّارَ [لِلنَّارِ] فَجَاهَدَهُمْ فِیکَ صَابِراً مُحْتَسِبا حَتَّی سُفِکَ فِی طَاعَتِکَ دَمُهُ وَ اسْتُبِیحَ حَرِیمُهُ
اللَّهُمَّ فَالْعَنْهُمْ لَعْناً وَبِیلاً وَ عَذِّبْهُمْ عَذَابا أَلِیماً
السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ سَیِّدِ الْأَوْصِیَاءِ، أَشْهَدُ أَنَّکَ أَمِینُ اللَّهِ وَ ابْنُ أَمِینِهِ
عِشْتَ سَعِیداً وَ مَضَیْتَ حَمِیداً وَ مُتَّ فَقِیداً مَظْلُوماً شَهِیداً وَ أَشْهَدُ أَنَّ اللَّهَ مُنْجِزٌ مَا وَعَدَکَ وَ مُهْلِکٌ مَنْ خَذَلَکَ
وَ مُعَذِّبٌ مَنْ قَتَلَکَ وَ أَشْهَدُ أَنَّکَ وَفَیْتَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَ جَاهَدْتَ فِی سَبِیلِهِ حَتَّی أَتَاکَ الْیَقِینُ، فَلَعَنَ اللَّهُ مَنْ قَتَلَکَ
وَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ ظَلَمَکَ وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً سَمِعَتْ بِذَلِکَ فَرَضِیَتْ بِهِ،
اللَّهُمَّ إِنِّی أُشْهِدُکَ أَنِّی وَلِیٌّ لِمَنْ وَالاهُ وَ عَدُوٌّ لِمَنْ عَادَاهُ، بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ
أَشْهَدُ أَنَّکَ کُنْتَ نُوراً فِی الْأَصْلابِ الشَّامِخَةِ وَ الْأَرْحَامِ الْمُطَهَّرَةِ [الطَّاهِرَةِ] لَمْ تُنَجِّسْکَ الْجَاهِلِیَّةُ بِأَنْجَاسِهَا
وَ لَمْ تُلْبِسْکَ الْمُدْلَهِمَّاتُ مِنْ ثِیَابِهَا وَ أَشْهَدُ أَنَّکَ مِنْ دَعَائِمِ الدِّینِ وَ أَرْکَانِ الْمُسْلِمِینَ وَ مَعْقِلِ الْمُؤْمِنِینَ
وَ أَشْهَدُ أَنَّکَ الْإِمَامُ الْبَرُّ التَّقِیُّ الرَّضِیُّ الزَّکِیُّ الْهَادِی الْمَهْدِیُّ وَ أَشْهَدُ أَنَّ الْأَئِمَّةَ مِنْ وُلْدِکَ کَلِمَةُ التَّقْوَی وَ أَعْلامُ الْهُدَی
وَ الْعُرْوَةُ الْوُثْقَی وَ الْحُجَّةُ عَلَی أَهْلِ الدُّنْیَا، وَ أَشْهَدُ أَنِّی بِکُمْ مُؤْمِنٌ وَ بِإِیَابِکُمْ مُوقِنٌ بِشَرَائِعِ دِینِی وَ خَوَاتِیمِ عَمَلِی
وَ قَلْبِی لِقَلْبِکُمْ سِلْمٌ وَ أَمْرِی لِأَمْرِکُمْ مُتَّبِعٌ وَ نُصْرَتِی لَکُمْ مُعَدَّةٌ حَتَّی یَأْذَنَ اللَّهُ لَکُمْ فَمَعَکُمْ مَعَکُمْ لا مَعَ عَدُوِّکُمْ
صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَ عَلَی أَرْوَاحِکُمْ وَ أَجْسَادِکُمْ [أَجْسَامِکُمْ] وَ شَاهِدِکُمْ وَ غَائِبِکُمْ وَ ظَاهِرِکُمْ وَ بَاطِنِکُمْ
آمِینَ رَبَّ الْعَالَمِینَ»
*****
الّلهُمَّ ارْزُقْنا زِيارَتَهُ وَ شَفاعَتَهُ وَ اجعَلنَا مِن خَیرِ شِیعَتِهِ وَ مُحِبِّیهِ
السَّلامُ عَلَی الْحُسَیْنِ الْمَظْلُومِ الشَّهِیدِ، السَّلامُ عَلَی أَسِیرِ الْکُرُبَاتِ وَ قَتِیلِ الْعَبَرَاتِ،
اللَّهُمَّ إِنِّی أَشْهَدُ أَنَّهُ وَلِیُّکَ وَ ابْنُ وَلِیِّکَ وَ صَفِیُّکَ وَ ابْنُ صَفِیِّکَ، الْفَائِزُ بِکَرَامَتِکَ أَکْرَمْتَهُ بِالشَّهَادَةِ وَ حَبَوْتَهُ بِالسَّعَادَةِ
وَ اجْتَبَیْتَهُ بِطِیبِ الْوِلادَةِ وَ جَعَلْتَهُ سَیِّدا مِنَ السَّادَةِ وَ قَائِدا مِنَ الْقَادَةِ وَ ذَائِدا مِنَ الذَّادَةِ وَ أَعْطَیْتَهُ مَوَارِیثَ الْأَنْبِیَاءِ
وَ جَعَلْتَهُ حُجَّةً عَلَی خَلْقِکَ مِنَ الْأَوْصِیَاءِ فَأَعْذَرَ فِی الدُّعَاءِ وَ مَنَحَ النُّصْحَ
وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ فِیکَ لِیَسْتَنْقِذَ عِبَادَکَ مِنَ الْجَهَالَةِ وَ حَیْرَةِ الضَّلالَةِ
وَ قَدْ تَوَازَرَ عَلَیْهِ مَنْ غَرَّتْهُ الدُّنْیَا وَ بَاعَ حَظَّهُ بِالْأَرْذَلِ الْأَدْنَی وَ شَرَی آخِرَتَهُ بِالثَّمَنِ الْأَوْکَسِ
وَ تَغَطْرَسَ وَ تَرَدَّی فِی هَوَاهُ وَ أَسْخَطَکَ وَ أَسْخَطَ نَبِیَّکَ، وَ أَطَاعَ مِنْ عِبَادِکَ أَهْلَ الشِّقَاقِ وَ النِّفَاقِ وَ حَمَلَةَ الْأَوْزَارِ
الْمُسْتَوْجِبِینَ النَّارَ [لِلنَّارِ] فَجَاهَدَهُمْ فِیکَ صَابِراً مُحْتَسِبا حَتَّی سُفِکَ فِی طَاعَتِکَ دَمُهُ وَ اسْتُبِیحَ حَرِیمُهُ
اللَّهُمَّ فَالْعَنْهُمْ لَعْناً وَبِیلاً وَ عَذِّبْهُمْ عَذَابا أَلِیماً
السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ سَیِّدِ الْأَوْصِیَاءِ، أَشْهَدُ أَنَّکَ أَمِینُ اللَّهِ وَ ابْنُ أَمِینِهِ
عِشْتَ سَعِیداً وَ مَضَیْتَ حَمِیداً وَ مُتَّ فَقِیداً مَظْلُوماً شَهِیداً وَ أَشْهَدُ أَنَّ اللَّهَ مُنْجِزٌ مَا وَعَدَکَ وَ مُهْلِکٌ مَنْ خَذَلَکَ
وَ مُعَذِّبٌ مَنْ قَتَلَکَ وَ أَشْهَدُ أَنَّکَ وَفَیْتَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَ جَاهَدْتَ فِی سَبِیلِهِ حَتَّی أَتَاکَ الْیَقِینُ، فَلَعَنَ اللَّهُ مَنْ قَتَلَکَ
وَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ ظَلَمَکَ وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً سَمِعَتْ بِذَلِکَ فَرَضِیَتْ بِهِ،
اللَّهُمَّ إِنِّی أُشْهِدُکَ أَنِّی وَلِیٌّ لِمَنْ وَالاهُ وَ عَدُوٌّ لِمَنْ عَادَاهُ، بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ
أَشْهَدُ أَنَّکَ کُنْتَ نُوراً فِی الْأَصْلابِ الشَّامِخَةِ وَ الْأَرْحَامِ الْمُطَهَّرَةِ [الطَّاهِرَةِ] لَمْ تُنَجِّسْکَ الْجَاهِلِیَّةُ بِأَنْجَاسِهَا
وَ لَمْ تُلْبِسْکَ الْمُدْلَهِمَّاتُ مِنْ ثِیَابِهَا وَ أَشْهَدُ أَنَّکَ مِنْ دَعَائِمِ الدِّینِ وَ أَرْکَانِ الْمُسْلِمِینَ وَ مَعْقِلِ الْمُؤْمِنِینَ
وَ أَشْهَدُ أَنَّکَ الْإِمَامُ الْبَرُّ التَّقِیُّ الرَّضِیُّ الزَّکِیُّ الْهَادِی الْمَهْدِیُّ وَ أَشْهَدُ أَنَّ الْأَئِمَّةَ مِنْ وُلْدِکَ کَلِمَةُ التَّقْوَی وَ أَعْلامُ الْهُدَی
وَ الْعُرْوَةُ الْوُثْقَی وَ الْحُجَّةُ عَلَی أَهْلِ الدُّنْیَا، وَ أَشْهَدُ أَنِّی بِکُمْ مُؤْمِنٌ وَ بِإِیَابِکُمْ مُوقِنٌ بِشَرَائِعِ دِینِی وَ خَوَاتِیمِ عَمَلِی
وَ قَلْبِی لِقَلْبِکُمْ سِلْمٌ وَ أَمْرِی لِأَمْرِکُمْ مُتَّبِعٌ وَ نُصْرَتِی لَکُمْ مُعَدَّةٌ حَتَّی یَأْذَنَ اللَّهُ لَکُمْ فَمَعَکُمْ مَعَکُمْ لا مَعَ عَدُوِّکُمْ
صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَ عَلَی أَرْوَاحِکُمْ وَ أَجْسَادِکُمْ [أَجْسَامِکُمْ] وَ شَاهِدِکُمْ وَ غَائِبِکُمْ وَ ظَاهِرِکُمْ وَ بَاطِنِکُمْ
آمِینَ رَبَّ الْعَالَمِینَ»
*****
الّلهُمَّ ارْزُقْنا زِيارَتَهُ وَ شَفاعَتَهُ وَ اجعَلنَا مِن خَیرِ شِیعَتِهِ وَ مُحِبِّیهِ
