چه کنیم تا در رستوران‌ها به ما خوش بگذرد؟
حالا که درمورد خوردن و شکم صحبت می‌کنیم، کمی هم فکر این باشیم که آداب رستوران رفتن چیست. منظورم شستن دست‌ها و مودب‌بودن و این بازی‌ها نیست.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛ سال‌ها تجربه «رستوران‌روی» ثابت کرده مردم در ایران کمتر در رستوران‌ها با گارسون و آشپز صحبت می‌کنند. فقط از روی منوی غذایی سفارش می‌دهند و موقع رفتن هم خیلی راحت پول را می‌دهند و حتی صورتحساب را چک نمی‌کنند که یک‌وقت رقم اضافه‌ای به آنها تحمیل نشود. مشتری در رستوران حقوقی دارد که اصلا و ابدا از آن مطلع نیست.
بیشتربخوانید : آداب عجیب غذا خوردن در کشورهای مختلف
اینها پیشنهادهای ما برای شما:
1- غذا را سر میز خودتان انتخاب کنید نه پای میز حساب: بدم می‌آید که باید بروم دم در ورودی/ خروجی و به منویی نگاه کنم که از دیوار آویزان است! ترجیح می‌دهم مثل آقاها بروم روی صندلی و بگویم برایم منو بیاورند. اگر هم منو ندارند گارسون را صدا کنم تا برایم توضیح بدهد که غذای روز چیست و غذاهایی که درحال حاضر موجودند، کدامند. به همین راحتی. اگر جایی هست که منو ندارد و گارسون هم ندارد که بیاید به آدم توضیح بدهد در این «وامانده مکان» چه چیزی برای «لمباندن» موجود است، قیدش را بزنید. جای خوبی برای غذاخوردن نیست.
2- به خودتان حق انتخاب بدهید: هیچ ایرادی ندارد که به آشپز بگویید برایتان کار خاصی انجام بدهد. مثلا من همیشه تاکید می‌کنم برایم روی قیمه‌بادمجان، بادمجان و حتی سیب‌زمینی‌های بیشتری بریزند. رستوران دیگری بود که همیشه می‌گفتم برایم چند تا از این «ته‌دیگ‌های ته‌چین‌شکل» بیاورند. روی هر غذای برنج‌دار یکی می‌دادند و برای من چند تا اضافه می‌آوردند. معمولا هم پولی نمی‌گرفتند. می‌رفت جزء همان حق سرویسی که می‌گرفتند.
3. زود سفارش ندهید; وقتی به رستوران تازه‌ای می‌روید زود غذا سفارش ندهید. بنشینید و وانمود کنید منتظر کسی هستید یا درحال مکالمه با تلفن هستید. منو را بگیرید و مشتریان را زیرنظر داشته باشید. به بهانه شستن دست‌تان در طول رستوران قدم بزنید و نگاهی به مشتری‌ها و غذاخوردن و بشقاب‌های غذایشان بیندازید. خوب که ارزیابی کردید غذایتان را سفارش دهید. اگر هم دیدید جای مناسبی نیست به همین راحتی بزنید بیرون.
مهم‌ترین نکته، قیافه مشتری‌هاست. ببینید از خوردن غذا راضی هستند یا نه. گاهی وقت‌ها هم بد نیست بگویید من از همان غذایی می‌خواهم که میز شماره فلان دارد. برای رستوران‌های چینی و ایتالیایی یا رستوران‌های ملل که به اسم غذاهایشان آشنا نیستید، ترفند خوبی است. من در یک رستوران مکزیکی در تهران همین کار را کردم و برنده بهترین غذای آنجا شدم، درحالی که دوستان دیگرم مشغول کباب‌شدن از سس تند مکزیکی بودند!
4. آشپز را صدا کنید: ضرری ندارد که در یک رستوران یا کافه با آشپز یا باریستا صحبت کنید. وقتی آمد بپرسید به کدام غذای امروزش بیشتر افتخار می‌کند؟ همان را سفارش بدهید البته حواس‌تان به قیمت هم باشد. اگر حس کردید از عمد دارد غذای گران پیشنهاد می‌دهد، تشکر کنید و به منو پناه ببرید، خودش می‌رود. معمولا آشپزها در ایران کمتر از همتایان خارجی خود قدر می‌بینند. کمتر تحویل گرفته می‌شوند و کمتر مشهور می‌شوند. ملاقات چهره به چهره برای آنها ارزش بالایی دارد و از همین‌رو سفارش‌شان عمدتا قابل‌اعتماد است.
منبع: روزنامه فرهیختگان
انتهای پیام/
