به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛پدر همین که پشت فرمان نشست، رو به اعضای خانواده کرد و پرسید: «خب حالا کجا برویم؟» سوالی تکراری و تقریبا بی پاسخ. کوچکترین عضو خانواده، بدون هیچ معطلی گفت: «بریم شام بخوریم.»، اما چون کسی دنباله حرفش را نگرفت، او هم از ذوق افتاد.
برای چند لحظه همه در سکوت به فکر فرو رفتند. مادر گفت: «بچه ها! امشب چه جور جایی دوست دارید؟ برویم پیاده روی یا در ماشین بمانیم؟» و بدون این که منتظرپاسخ دو سوالی که مطرح کرده بود، بماند ادامه داد: «با پاساژ گردی موافقید؟» که با جواب منفی، البته هماهنگ و قاطع دیگران روبه رو شد. پدر گفت: «چه طور است چرخی در خیابانها بزنیم و بعدش سلامی به امام رضا (ع) عرض کنیم و برگردیم.
پسر خانواده که از پیشنهاد پدر کمی خوشش آمده بود گفت: «یعنی میرویم حرم برای زیارت؟» پدر گفت: «نه. سلام از راه دور، امروز بسیار خسته ام و توان راه رفتن ندارم. اگر هم بیرون آمده ام به خاطر شماست و گرنه من الان خانه را به هر جای دنیا ترجیح میدهم.» پسر گفت: «پس حتما به پارک هم نمیرویم.
اگر این طور است، من هم در خانه بمانم بهتر است. من که باید در ماشین بنشینم پس همان بهتر که جلوی تلویزیون باشم، حداقل چیزهای جدیدتری میبینم!» پدر که از بحثهای بی نتیجه خسته شده بود خودرو را روشن کرد و گفت: «حالا راه میافتیم، تا ببینیم کجا قسمت میشود.» همه در دلشان میدانستند که آخرش چه میشود.
مانند بیشتر شبها چهار نفری پشت میز پر از خوراکیهای چرب یک فست فود نشستند و بعد از این همه حرف و حدیث تنها نوآوری شان در انتخاب رستوران و نوع شام بود. مادر در میان لقمههای کشدار پیتزا با خودش فکر میکرد آیا همه اوقات فراغت باید به رستوران و غذای بیرون ختم شود؟ آیا نمیشود برنامه بهتری داشت تا همه از آن خشنود شوند و به مذاق جیب خانواده هم خوش بیاید؟ در دخل و خرج امروز چندین پیشنهاد تفریح و سرگرمی خانوادگی را بررسی میکنیم و برای این که حساب همه چیز دست تان بیاید، سعی کرده ایم هزینه هر کدام را دربیاوریم.
تنبلی را کنار بگذارید
بسیاری از افراد، اوقات فراغت و خوش گذرانی را با استراحت و بی تحرکی گره میزنند. در حالی که میتوان از این زمانها برای تزریق شادی و نشاط در خانواده استفاده کرد. منظور از تحرک، فعالیتهای عجیب و غریب نیست. مثلا این که میان کوچه پس کوچهها مانند پارکورمنها بالا و پایین بپرید یا روی بند راه بروید! که البته اگر توانایی اش را دارید، خیلی هم خالی از لطف نیست.
تحرک در واقع از یک اراده ساده، اما مصمم برای پیاده روی در پارک شروع میشود. خوشبختانه در بیشتر مناطق شهر، پارکها و بوستانهای زیادی احداث شده است که اکثر آنها با وسایل اولیه ورزشی و بدن سازی تجهیز شده اند. این پارکها از فرصتهای مناسبی برای گذران اوقات فراغت با چاشنی ورزش برخوردار هستند.
تنها خرجی که این نوع تفریح ممکن است روی دست تان بگذارد، هزینه خرید یک جفت کفش ورزشی است. اگر میخواهید خیلی حرفهای به نظر بیایید، باید هزینه خرید یک دست گرمکن ورزشی را هم به جان بخرید. اگر خیلی اهل برند پوشی نباشید و به کالای ایرانی اعتماد داشته باشید، میتوانید کفشهای مناسب ورزشی ایرانی را با قیمت ۶۰ تا ۱۰۰ هزار تومان تهیه کنید و گرنه کفش خارجی و مارک دار زیر ۲۵۰ هزار تومان در بازار پیدا نخواهید کرد. برای تهیه گرمکن ورزشی هم وضع به همین صورت است. لباسهای ورزشی وطنی ۸۰ تا ۱۳۰ هزار تومان است در حالی که قیمت انواع برند آن سر به فلک میکشد و گاه تا ۴۰۰ هزار تومان هم میرسد.
هر از گاهی تنی به آب بزنید
یادش به خیر قدیمها همین که هوا گرم میشد راهی حیاط خانه میشدیم. اگر حوض داشتیم که نور علی نور بود و مثل این که یک استخر اختصاصی داشته باشیم، جفت پا شیرجه میزدیم توی حوض، وگرنه یک تشت پر آب حکم همان حوض را برای مان داشت. آبتنی در زیر نور خورشید حسابی میچسبید.
اما آیا این روزها در خانههایی که حیاط ندارند چه برسد به حوض و با وجود بحران کم آبی باید فکر این تفریح کم هزینه و مفرح کودکی را از سر بیرون کرد؟ پاسخ این است که خیر. بهترین جایگزین حوضهای قدیمی استخرها و مجموعههای آبی است که خوشبختانه در مشهد تعدادشان کم نیست. تنوع استخرها و مجموعههای آبی دست شما را برای انتخاب انواع استخرها از نظر بهترین، با کیفیت ترین، تمیز ترین، خلوتترین، ارزانترین و بزرگترین آنها باز میگذارد.
قیمت ورودی استخرها از ۱۷ تا ۲۵ هزار تومان است. در حالی که بلیت یک مجموعه آبی حدود ۲۰ تا ۴۶ هزارتومان هزینه دارد. علاوه بر مبلغ بلیت، باید هزینه خرید احتمالی تجهیزات شنا مانند مایو، کلاه، عینک و دماغی را نیز مد نظر قرار دهیم. پیشنهاد ما به شما این است که کار خرید وسایل مورد نیاز را تا لحظه آخر و هنگام ورود به استخر به تاخیر نیندازید.
چرا که قدرت انتخاب تان به دلیل نبود تنوع، بسیار کم میشود و مانند کسی که در گردنه گیر افتاده باشد به هر قیمت و هر جنسی رضایت خواهید داد. در مشهد بهترین منطقهای که میتوان تجهیزات ورزشی را خریداری کنید، انتهای خیابان سعدی است. تنوع مغازهها و قیمتها در این منطقه، فرصت مناسبی برای یک خرید هوشمندانه و اقتصادی را فراهم آورده است.
شهربازی ها، آدرنالین و هیجان
واقعیت این است که دنیای بدون هیجان، بیشتر از آن که برای آدمها کسالت بار و یکنواخت باشد، مضر است. کودکانی که بیشترین تجربه هیجان شان در طول روز مربوط به بردن یک مرحله از صدها مرحله بازیهای تبلت شان است، مطمئنا از هوش هیجانی مطلوبی برخوردار نیستند.
بدن این کودکان نیز متاسفانه در سالهای آینده و در شرایط هیجانی و استرس زا، عکس العمل مناسبی نخواهد داشت و گاه مخاطرات جدی برای سلامت آنها به وجود میآورد. متاسفانه یکی از عوامل افزایش قابل توجه میزان سکتههای مغزی در میان جوانان، نداشتن توانایی سازگاری بدن آنها با شرایط هیجانی است.
این مسئله در حالی است که میتوان به راحتی بدن را در این زمینه تقویت کرد. آسانترین راه برای افزودن چاشنی آدرنالین به خون رفتن به شهربازی هاست. شهربازیها با تنوع وسایل بازی و سرگرمی، میتوانند رضایت طیف زیادی از افراد را به دست آورند. به شما به عنوان والدین توصیه میکنیم، حداقل در ماه یک بار فرزندان تان را به شهر بازی ببرید.
بگذارید در دستگاههای استاندارد، ترس و هیجان را تجربه کنند، آدرنالین به خون شان ترشح شود، رگ هایشان منبسط و گشادتر از همیشه شود و قلب شان با سرعت بیشتری بتپد. با این کار شما بدن فزرندان تان را برای موقعیتهای استرس زای واقعی آماده میکنید تا اگر روزی به هر دلیلی قلب شان تندتر از همیشه زد، به اصطلاح آخ نگویند! و اگر رگ هایشان منبسط شد، دچار خون ریزیهای مغزی نشوند.
تعداد شهربازیهای دارای فضای باز در مشهد بسیار کم است حتی به تعداد انگشتان یک دست هم نمیرسد. اما خبر خوش آن که در فصل تابستان، همین شهر بازیهای اندک برای رقابت در جلب مشتری، جشنوارههای تخفیفی خوبی برپا میکنند. به جز قیمت بلیت ورودی که تقریبا در تمام شهر بازیها یکسان است، درباره هزینهای که تفریح در شهربازیها بر سبد خانواده تحمیل میکند، نمیتوان اظهار نظر دقیقی داشت. اما به طور متوسط میتوان هزینه یک خانواده چهار نفره در شهربازی را که هرکدام از اعضا حداقل سه دستگاه بازی را تجربه کرده باشند معادل ۱۰۰ تا ۱۲۰ هزار تومان برآورد کرد.
شهربازیهای سر پوشیده نیز میتوانند به افزایش آدرنالین خون کمک کنند، البته به میزان کمتر. خوشبختانه تعداد این نوع شهر بازیها در مقایسه با انواع بازشان بسیار زیاد است، اما دارای محدودیتها و ایراداتی هستند. مثلا به جز تعداد کمی از دستگاهها در این نوع شهربازی، بقیه برای بازی کردن نیاز به تحرک ندارند.
سرو صدای این شهربازیها هم واقعا سرسام آور است. آلودگی صوتی در این مکانها را میتوان یکی از علل شایع سردرد بعد از برگشتن از آنها دانست. گران بودن بازی با دستگاهها با توجه به زمان اندک بازی قابل توجه است. هزینه یک ساعت وقت گذرانی در شهربازیهای سرپوشیده برای چهار نفر حدود ۱۴۰ هزار تومان میشود.
راکت به دست بگیرید
اگر دوست دارید چشمهای از هنرهای پنهان ورزشی تان را به رخ خانواده بکشید، ورزش هایی، چون بدمینتون و پینگ پنگ گزینههای خوبی به شمار میآیند. بدمینتون به عنوان ورزش مفرحی که نیاز به زمین و تجهیزات خاصی ندارد مانند آن چه در تنیس باید وجود داشته باشد، بسیار مناسب است.
داشتن یک جفت راکت و یکی دو تا توپ پری، همه آن چیزی است که برای این ورزش پر جست و خیز نیاز دارید. اگر به جنس درجه دوم رضایت میدهید مژدگانی دهید که تنها ۵۰ تا ۶۰ هزارتومان، پول لازم دارید تا وسایل مورد نیازتان را تهیه کنید. اما اگر به دنبال راکت حرفه ایها هستید باید خدمت تان بگویم که برای خرید یک جفت راکت چیزی حدود ۱۵۰ تا ۵۰۰ هزار تومان باید در نظر بگیرید.
پینگ پنگ هم ورزش مناسبی است، به شرطی که در بوستانهای مد نظرتان، میزش را تعبیه کرده باشند. خوشبختانه در بیشتر فضاهای سبز مشهد، میزهای بتنی قرار دارد که علاقهمندان به پینگ پنگ را بی نصیب نمیگذارد. شما برای انجام این ورزش دوست داشتنی تنها به یک جفت راکت و چند توپ تخم مرغی نیاز دارید.
دنیای راکتهای پینگ پنگ خلاف شکل ساده شان، بسیار متنوع است و برندهای زیادی دارد. شاید برای شما هم جالب باشد که قیمت این راکت که تقریبا اندازه کف دست تان است، گاهی به ۶۰۰ هزار تومان هم میرسد. اما از آن جایی که شما خودتان را برای مسابقات تیم ملی آماده نمیکنید، بهتر است از مدلهای ۲۰ تا ۴۰ هزار تومانی این راکتها تهیه کنید و از ورزش پینگ پنگ لذت ببرید.
با کلاستر ورزش کنید
چند سالی میشود که پای ورزشهای مدرن و فرنگی به باشگاههای ورزشی باز شده است. افرادی نیز در این میان با درک فرصت اقتصادی این ورزش ها، به تاسیس و راه اندازی باشگاه و مکانهای چند منظوره برای پر کردن همزمان جیب خود و اوقات فراغت جوانان اقدام کرده اند. ورزش هایی، چون بولینگ، بیلیارد و دارت در میان جوانان طرفداران زیادی پیدا کرده است.
از آن جایی که در این مکانهای چند منظوره خدمات مرتبط با خورد و خوراک نیز ارائه میشود، شما میتوانید با رفتن به آن جا تا ساعتها خوش بگذرانید. برخلاف نظر عده ای، در این نوع باشگاهها میتوان به صورت خانوادگی حضور یافت و لحظات شیرینی را رقم زد. انجام یک ورزش جدید بسیار جالب و مفرح است.
البته خدا را چه دیده اید شاید استعداد نهفته یکی از اعضای خانواده هم در یکی از این ورزشهای تازه وارد، شکوفا بشود! ورزش هایی، چون بولینگ و بیلیارد نیاز به تجهیزات خاصی ندارد یا بگذارید بهتر بگویم، تجهیزات خاص این ورزشها توسط متولی باشگاهها تهیه شده است و نیازی به خرید و کرایه جداگانه آنها نیست.
اما اگر این ورزش از یک تفریح و سرگرمی جدید تبدیل به دغدغه مورد علاقه تان شد، باید توجه داشته باشید که هزینههای سرسام آوری برای خرید تجهیزات آن پیش رو دارید. مثلا خرید یک میز بیلیارد به انضمام تمام وسایلش حدود ۱۰ تا ۳۰ میلیون تومان هزینه دارد یا لذت داشتن یک توپ شخصی بولینگ خرجی برابر با ۱۱۰ هزار تومان روی دست تان میگذارد.
هزینه وقت گذرانی در این باشگاه ها، تقریبا زیاد است و براساس میزان ساعتی که در آن جا هستید و حتی ورزشی که انتخاب میکنید، متغیر است. بماند که هر باشگاهی برای خود قیمت متفاوتی تعریف کرده است. اما به صورت متوسط میتوان گفت: هزینه یک ساعت بازی بولینگ حدود ۸ تا ۱۰ هزار تومان، یک ساعت بیلیارد حدود ۱۲ تا ۱۴ هزار تومان و یک دور مسابقه دارت ۸ نفره ۶ تا ۸ هزارتومان خواهد بود.
اوقات فراغت با چاشنی تحرک
واقعیت این است که میزان تحرک بدنی افراد در مقایسه با دهههای قبل کاهش بسیار زیادی پیدا کرده است. این معضل، مسببان همیشگی، چون خانههای آپارتمانی، زندگی شهری و تغییر سبک زندگی دارد. قربانی این اتفاق هم، سلامتی افراد است. سلامتی که متاسفانه با خطر ریسک ابتلا به چاقی، فشار خون، چربی خون و حتی انواع سرطانها تهدید میشود. بیشتر کارشناسان از تغییر سبک زندگی به عنوان مهمترین عامل در بهبود وضعیت سلامت افراد یاد میکنند.
تغییراتی که باید همراه با تحرک، نشاط و انرژی بیشتر باشد. اوقات فراغت خانواده ها، بهترین زمان برای تغییر سبک زندگی خانوادگی است. با یک برنامه ریزی اصولی و کاربردی میتوان این خوش گذرانیهای دسته جمعی را هدفمند کرد و با یک تیر چند نشان زد. نشانهایی چون: برداشتن گامهایی برای افزایش بهداشت روانی و سلامت جسمانی در خانواده، نزدیک شدن اعضا و افزایش ابعاد همدلی در خانواده و در نهایت قرار گرفتن اعضا در نقشهای جدید که موجب افزایش توانایی آنها میشود. مانند پدری که در بیرون از شهر آشپزی را به عهده میگیرد یا فرزندی که مانند یک معلم شیوه یک بازی جدید را به بقیه آموزش میدهد.
منبع:خراسان
انتهای پیام/