به گزارش خبرنگار حوزه رفاه و تعاون گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان؛ بوی خاک نم خورده از بارش رحمت الهی، در جوار مسافران بهشت، مشام زائران شهدا را نوازش می‌داد و نوای «سُبْحٰانَکَ یٰا لاٰ اله َ إِلّا أَنت» از پنجره‌های ملکوتی شب قدر فضای گلزار شهدا را عطرآگین کرده و حاضران را مدهوش کرده بود.

پدران و مادران شهدا با قامتی خمیده بر روی زیر اندازی که در جوار مزار فرزند خود پهن کرده بودند، ذکر «أَلْغَوْث» بر زبان جاری می‌کردند و دانه‌های تسبیح فیروزه‌ای را به دعای خیر برای عاقبت بخیری و نیک فرجامی جوانان متبرک می‌کردند.

کمی آن طرف‌تر قطعه سرداران بی‌پلاک یا همان «شهدای گمنام» پناهگاه پدران و مادران چشم انتظاری شده بود که به هوای بوی پیراهن یوسف‌های بی‌شمار این قطعه، در جستجوی یوسف بی‌نام و نشان خود بودند و اشک، امان بی‌قراری شان را آرامش می‌بخشید و از شب قدر به لحظه وصل جگرگوشه خود پل می‌زدند.

جوانان بی‌شماری با تیپ و ظاهری متفاوت از یکدیگر، دومین شب قدر را در کنار شهدا احیاء گرفتند و پیمان رفاقت خویش را با عِندَ رَبِّهِم یُرزَقونْ‌های زمانه تجدید کردند و چه زیباست تکرار این واقعیت شیرین که شهدا زنده‌های همیشه جاوید هستند.

گاهی با یک نگاه آسمانی خود گره از کار دربندان عالم می‌گشایند و گاهی مثل یک رفیق تمام عیار میزبان مهمانان الهی در ارزشمندترین شب سال می‌شوند و دست رفاقت با جوانان می‌فشارند و معجزه حضور همیشه حاضرشان بر هیچ کس پوشیده و قابل انکار نبوده و نیست.

چه شوری در نهاد «شهدا» این عزیز کرده‌های معبود بوده است که این چنین پس از گذشت سال‌ها بساط عشق بازی با مهربانترین معشوق عالم را بر در خانه‌های آسمانی خود مهیا می‌کنند و بانی بساط روضه خوانی ارادتمندان اهل بیت علیهم السلام و گردهمایی آن‌ها می‌شوند.

کودکان در جوار مزار مردان خدا، در غرفه‌هایی با عنوان «محفل کودکان با شهدا» در قالب شعر و بازی با سیره و سلوک زندگی شهیدان آشنا می‌شدند و قصه حقیقی مردانگی علی‌اکبر‌های زمانه برایشان بازگو می‌شد.

مادران قنداقه نوزادان خود را به پر قنداقه ۶ ماهه «حضرت ابا عبدالله الحسین(ع)» متبرک کرده و به پاس امنیت و آرامش این شب و روز‌های وطن، نگاه مهربان خود را روانه قلب کودکان معصوم شهدای مدافع حرم می‌کردند؛ کودکانی که در فراق پدر به آرامگاه دوستان او سر زده بودند و با نگاهی چشم انتظار و حسرت بار سراغ پدر می‌گرفتند.

زندگی با نام و حضور شهدا و با یاد همیشه جاوید آن‌ها، صفای دیگری دارد و بدون شک نقطه وصل به معبود همین لحظاتی است که در جوار برترین بندگان او این چنین سپری می‌شود.

گلزار شهدا آرامگاه مردان بی ادعا و بی نام و نشانی است که روزگاری چشم و چراغ مادر و امید و پشتگرمی پدر بودند و سال‌هاست که پناهگاه دلتنگی مردمانی شده است که هر دم به مهمانی لاله‌ها می‌روند تا دلی از غم و غصه بتکانند.

دومین شب از لیالی قدر در حالی سپری شد که باران رحمت الهی قطره قطره بر سر شب زنده‌داران می‌بارید و تفسیر بندگی و عشق و خضوع بود، آنچه از قطعه آرامگاه مردان خدا به عرش می‌رسید.

گزارش از فرزانه فراهانی

انتهای پیام/