به گزارش خبرنگارحوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛سوره سجده و نام دیگرش «المضاجع» سی و دومین سوره قرآن است كه 30 آیه دارد.در فضیلت این سوره از پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله وسلم نقل شده است: هر كس سوره سجده را قرائت نماید مانند آن است كه شب قدر را احیا گرفته است.

از امام صادق علیه السلام نیز روایت شده است: هر كس در شب های جمعه سوره سجده را قرائت كند خداوند نامه اعمالش را در روز قیامت به دست راست او می دهد و از او حسابرسی نمی كند و او را از همراهان پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله وسلم و اهل بیت گرامی اش قرار می دهد.

پیامبر اكرم صلی الله علیه وآله وسلم هر شب پیش از خواب سوره سجده را قرائت می كردند و تا این سوره و سوره ملك را نمی خواندند به رختخواب نمی رفتند. در روایتی دیگر از ایشان آمده كه قرائت این سوره در شب موجب امنیت از شیطان و ترفیع درجات در قیامت می شود.

تلاوت مجلسی آیات1-10سوره سجده توسط مصطفی اسماعيل

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

الم
الف لام ميم (۱)

تَنْزِيلُ الْكِتَابِ لَا رَيْبَ فِيهِ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِينَ
نازل شدن اين كتاب كه هيچ [جاى] شك در آن نيست از طرف پروردگار جهانیان است (۲)

أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَاهُ بَلْ هُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ لِتُنْذِرَ قَوْمًا مَا أَتَاهُمْ مِنْ نَذِيرٍ مِنْ قَبْلِكَ لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ
آيا مى‏ گويند آن را بربافته است [نه چنين است] بلكه آن حق و از جانب پروردگار توست تا مردمى را كه پيش از تو بيم‏ دهنده‏ اى براى آنان نيامده است هشدار دهى، اميد كه راه يابند (۳)

اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ مَا لَكُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا شَفِيعٍ أَفَلَا تَتَذَكَّرُونَ
خدا كسى است كه آسمانها و زمين و آنچه را كه ميان آن دو است در شش هنگام آفريد آنگاه بر عرش [قدرت] استيلا يافت براى شما غير از او سرپرست و شفاعتگرى نيست آيا باز هم پند نمى‏ گيريد (۴)

يُدَبِّرُ الْأَمْرَ مِنَ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ ثُمَّ يَعْرُجُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ أَلْفَ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ
كار [جهان] را از آسمان [گرفته] تا زمين اداره مى ‏كند آنگاه [نتيجه و گزارش آن] در روزى كه مقدارش آن چنان كه شما [آدميان] برمى ‏شماريد هزار سال است به سوى او بالا مى ‏رود (۵)

ذَلِكَ عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
اوست داناى نهان و آشكار كه شكوهمند مهربان است (۶)

الَّذِي أَحْسَنَ كُلَّ شَيْءٍ خَلَقَهُ وَبَدَأَ خَلْقَ الْإِنْسَانِ مِنْ طِينٍ
همان كسى كه هر چيزى را كه آفريده است نيكو آفريده و آفرينش انسان را از گل آغاز كرد (۷)

ثُمَّ جَعَلَ نَسْلَهُ مِنْ سُلَالَةٍ مِنْ مَاءٍ مَهِينٍ
سپس [تداوم] نسل او را از چكيده آبى پست مقرر فرمود (۸)

ثُمَّ سَوَّاهُ وَنَفَخَ فِيهِ مِنْ رُوحِهِ وَجَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ قَلِيلًا مَا تَشْكُرُونَ
آنگاه او را درست‏ اندام كرد و از روح خويش در او دميد و براى شما گوش و ديدگان و دلها قرار داد چه اندك سپاس مى‏ گزاريد (۹)

وَقَالُوا أَإِذَا ضَلَلْنَا فِي الْأَرْضِ أَإِنَّا لَفِي خَلْقٍ جَدِيدٍ بَلْ هُمْ بِلِقَاءِ رَبِّهِمْ كَافِرُونَ
و گفتند آيا وقتى در [دل] زمين گم شديم آيا [باز] ما در خلقت جديدى خواهيم بود [نه] بلكه آنها به لقاى پروردگارشان [و حضور او] كافرند (۱۰)

انتهای پیام/