«فائز دین پرست»، عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبائی در گفتگو با خبرنگار حوزه افغانستان باشگاه خبرنگاران جوان گفت: در ایران تقریبا می توان گفت ما با یک فقر شناختی نسبت به افغانستان مواجه هستیم.

وی اظهار داشت: گفتگوهای فرهنگی ایران و افغانستان دو سال است که به همت دانشگاه علامه طباطبائی و انستیتوت مطالعات استراتژیک افغانستان برگزار می شود. دوره اول این گفتگوها در تهران، دوره دوم در کابل  و دوره سوم نیز قرار است در تهران برگزار شود.

 دین پرست افزود: هدف ما از شروع این گفتگوها این است که فارغ از بحث های سیاسی و رسمی، فرصتی برای  گفتگو و هم اندیشی میان نخبگان دانشگاهی و فرهنگی  دو کشور فراهم کنیم؛ دو کشوری که بیشترین نزدیکی های فرهنگی و تاریخی را دارند اما در عین  حال مسائل جدی نیز در روابط دو ملت وجود دارد.

عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبائی عنوان کرد: علیرغم همه نزدیکی ها، شناخت ما از یکدیگر بسیار آشفته، ناقص و مغشوش است؛ هدف ما این است که در این سطح گفتگوی فرهنگی و دانشگاهی بتوانیم یک فهم مشترک از مسائل مشترک ایجاد کینم، روایت ها و نگاه های دانشگاهیان و فرهنگیان دو طرف به همدیگر عرضه شود و بتوانیم افق معنایی مشترکی را بین نخبگان فرهنگی دو کشور در مسائل مبتلا به شناسایی کنیم.

وی در ادامه گفت: موضوع همایش امسال بر مساله «مهاجرت» که یکی از مهمترین مسائل فرهنگی ـ اجتماعی بین ایران و افغانستان است متمرکز بود زیرا ما تقریبا میزبان حدود 3 میلیون شهروند افغانستان هستیم که در جای جای ایران زندگی می کنند. مسائل مختلفی که دولت ها با آن مواجهند، نسل های  مختلقی که بین مهاجران وجود دارد و مسائلی که مهاجرین در سرزمین میزبان با آن مواجه هستند از نکاتی بود که باید از یک منظر غیر رسمی و فرهنگی در مورد آن گفتگو صورت می گرفت.

 فائز دین پرست تاکید کرد: گفتگوهای خیلی خوب، صریح، جدی و همدلانه ای صورت گرفت تا دانشگاهیان و فرهنگیان دو کشور شناخت بهتری نسبت به یکدیگر پیدا کنند و بتوانند در ادامه منشا اثر باشند.

وی عنوان کرد: این نشست به صورت مشترک میان دانشگاه علامه طباطبائی و انستیتوت مطالعات استراتژیک افغانستان برگزار می شود، البته شرکت کنندگان فقط اختصاص به این دو نهاد نداشتند اما محوریت این نشست ها با دانشگاه علامه طباطبائی و انستیتوت مطالعات استراتژیک است؛ بنای ما این است که این گفتگوها و نشست ها سال ها ادامه داشته باشد تا در موضوعات مختلف بتوانیم با همدیگر به اشتراک نظر بپردازیم.

عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبائی اضافه کرد: به نظر من مهمترین موضوع فرهنگی میان افغانستان و ایران بحث «گفتگو» است؛ من تعبیری که مورد دو کشور استفاده می کنم این است که ایران و افغانستان بسیار نزدیک و در عین حال بسیار دورند و این یک واقعیت است. ما از نظر مولفه های فرهنگی از معدود ملت هایی هستیم که بسیار به هم شباهت و اشتراک داریم اما در عین حال شناخت متقابل ما از یکدیگر به ویژه شناخت ایرانی ها از افغانستان بسیار اندک است.

دین پرست ادامه دارد: با توجه به اینکه تعداد زیادی از شهروندان افغانستان در ایران زندگی کرده اند یا اقوام آنها در ایران بوده اند، شناختی از ایران در میان افغانستانی ها وجود دارد هرچند این شناخت نیز بعضا تحت تاثیر برخی نقاط حدی مثبت یا منفی قرار می گیرد و شناخت کاملی نیست، اما در آنسوی داستان در ایران تقریبا می توان گفت ما با یک فقر شناختی نسبت به افغانستان مواجه هستیم و این سوء برداشت ها در ایران جدی تر و بیشتر است.

دین پرست گفت: ما صرفا نمی توانیم به شعر مشترک، ادبیات مشترک، زبان و مشترک و ... اشاره کنیم؛ اینها در واقع یک سرمایه ای هستند برای اینکه همدیگر را بشنایسم و تعامل داشته باشیم اما صرفا نمی توانیم به این سرمایه ها بسنده کنیم و باید بر مبنای آن سرمایه ها، گفتگوهای جدی داشته باشیم، باید تعامل و رفت آمد کنیم و کارهای فرهنگی متعدد فرهنگی ـ هنری انجام شود تا امکان شناخت برای دو طرف میها گردد.

وی در پایان اظهار داشت: شاخت ما از افغانستان نباید فقط از زوایه دید مهاجرین باشد، ما باید بتوانیم کلیت جامعه افغانستان و ویژگی های این کشور را آنگونه که هست بشناسیم.

انتهای پیام/