به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛ ۲۳ سال پیش در چنین روزی، لینوس کارل پاولینگ، دانشمند برجسته آمریکایی که بهعنوان یکی از برترین شیمیدانان تاریخ از او یاد میشود و شیمی کوانتومی و بیولوژی مولکولی از یادگارهای او است، فوت کرد. این دانشمند برجسته در سال ۱۹۵۲ مفتخر به دریافت جایزه نوبل شیمی و در سال ۱۹۶۲ مفتخر به دریافت جایزه نوبل صلح شد. مجله New Scientist نام وی را در بین ۲۰ دانشمند بزرگ تاریخ قرار داده است.
لینوس کارل پاولینگ در ۲۸ فوریه سال ۱۹۰۱ در شهر پورتلند چشم به جهان گشود. او در ۹ سالگی علاقه به مطالعه کردن و کتاب خواندن داشت و از همان دوران با دیدن چند آزمایش شیمی که توسط دوستش انجام شد، به علم شیمی گرایش پیدا کرد. پاولینگ در دوران دبیرستان به مطالعه بیشتر و انجام آزمایشهای گوناگون شیمی پرداخت و در ۱۵ سالگی توانست امتیازهای لازم را برای ورود به دانشگاه ایالتی ارگان کسب کند؛ ولی نتوانسته بود نمرهی قبولی را در رشتهی تاریخ آمریکا کسب کند به همین دلیل دبیرستانش از دادن دیپلم به وی خودداری کرد. در آن زمان پاولینگ از مدیر دبیرستان درخواست کرد که اجازه بدهد در کنار ادامه تحصیل، مجددا در کلاس تاریخ شرکت کند تا نمرهی مورد نیاز را کسب کند که مدیر دبیرستان با این خواستهی او مخالفت کرد. لینوس کارل پاولینگ در این مقطع تصمیم گرفت دبیرستان را ترک کند و مدرک دیپلم خود را دریافت نکند. جالب است بدانید این دبیرستان ۴۵ سال بعد، زمانی که لینوس کارل پاولینگ جایزه نوبل خود گرفت، به او دیپلم دبیرستان را اعطاء کرد.
بعد از ترک دبیرستان، لینوس کارل پاولینگ در یک فروشگاه با حقوق ۸ دلار در هفته شروع به کار کرد. مادرش یک قرار مصاحبه با یکی از کارخانهداران بزرگ پرتلند ترتیب داد و بدین ترتیب او کار در فروشگاه را ترک کرد و بهعنوان کارآموز مکانیک وارد کارخانه شد و در آنجا بهصورت ماهیانه ۵۰ دلار دریافت میکرد. پاولینگ با استفاده از زمانهای آزاد خود، یک لابراتوار عکاسی تأسیس کرد تا بتواند خرج ادامه تحصیل را تأمین کند. سرانجام لینوس کارل پاولینگ توانست با تلاشهای زیاد، در سال ۱۹۱۷ پذیرش دانشگاه ایالتی ارگان را دریافت کند. شرایط تحصیل برای لینوس کارل سخت بود؛ چراکه باید بهصورت همزمان بهسختی کار میکرد تا خرج تحصیل خود را تأمین کند. سرانجام لینوس کارل پاولینگ توانست در سال ۱۹۲۲ در رشته مهندسی شیمی از دانشگاه ایالتی ارگان فارغالتحصیل شود و سپس برای ادامه تحصیل وارد دانشگاه کلتک شد و در سال ۱۹۲۵ از این دانشگاه مدرک دکترای خود را دریافت کرد.
لینوس کارل پاولینگ یکی از برجستهترین و تأثیرگذارترین شیمیدانان تاریخ بهحساب میآید که در کنار رتبه علمی بسیار بالایی که داشت، در جنبههای دیگری نیز فعال بود. این دانشمند بزرگ تا قبل از وقوع جنگ جهانی دوم نسبت به مسائل سیاسی بیتوجه بود؛ ولی با بروز جنگ جهانی دوم تبدیل به یکی از فعالان صلح شد. حتی در پروژهی منهتن که برای ساخت بمب اتمی ایجاد شده بود، از این دانشمند بزرگ دعوت به عمل آمد تا در بخش شیمی پروژه فعالیت کند؛ ولی لینوس کارل پاولینگ این درخواست دولت آمریکا را نپذیرفت. ولی با این وجود در بعضی از پروژههای نظامی با دولت آمریکا همکاری کرد. برای مثال میتوان ساخت دستگاه سنجش اکسیژن زیردریاییها و زرههای غیرقابل نفوذ را نام برد. او در سال ۱۹۴۶، به درخواست آلبرت اینشتین عضو کمیته اضطراری دانشمندان اتمی شد تا بتواند جلوی ساخت سلاحهای هستهای را بگیرد؛ این گروه بیشتر با هدف اطلاعرسانی به عموم مردم و استفاده از فشار اذهان عمومی بر دولتها برای عدم استفاده از سلاح اتمی تشکیل شده بود. فعالیتهای گسترده این دانشمند بزرگ برای صلح جهانی و فشار بر دولت آمریکا برای توقف ساخت سلاحهای اتمی تا آنجا پیش رفت که دولت آمریکا پاسپورت وی را توقیف کرد تا وی نتواند در کنفرانس لندن در سال ۱۹۵۲ سخنرانی کند. در سال ۱۹۵۸ با تلاش لینوس کارل پاولینگ و همسرش، یک طومار برای جلوگیری از انجام آزمایشهای اتمی و تأثیرات مخرب آن بر محیط زیست و زندگی انسانها، با امضای ۱۱ هزار دانشمند در سازمان ملل ارائه شد. لینوس کارل پاولینگ به خاطر تمام تلاشهای که برای صلح جهانی و توقف انجام آزمایشهای بمبهای اتمی انجام داد در سال ۱۹۶۲ مفتخر به دریافت جایزه نوبل صلح شد.
با وجود تمامی حاشیههایی که فعالیتهای صلح دکتر پاولینگ برایش ایجاد کرده بود، نباید رتبه علمی این دانشمند را در حدی معمول برشمرد؛ چراکه بهواسطه دستاوردهای علمی لینوس کارل پاولینگ، نام این دانشمند در بین بزرگترین دانشمندان تاریخ قرار دارد. مجله New Scientist نام دکتر پاولینگ را در بین ۲۰ دانشمند بزرگ در تمام تاریخ قرار داده است و جالب است بدانید که بهجز دکتر پاولینگ، تنها نام آلبرت اینشتین از میان تمام دانشمندان قرن بیستم میلادی در این لیست قرار دارد.
لینوس کارل پاولینگ در ۱۹ آگوست سال ۱۹۹۴ و در ۹۳ سالگی، بعد از یک عمر خدمت به علم و بشریت چشم از جهان فروبست؛ ولی یاد و خاطره وی در کنار تمام دستاوردهای علمیاش باقی خواهد ماند.
منبع:زومیت
انتهای پیام/