اهالی چابهار در جواب آدرس روستای «درک» کمی تأمل می‌کنند. بسیاری از آنها تاکنون نام این روستای دیدنی را نشنیده‌اند. روی نقشه‌ها باید به دقت دنبال این روستا گشت و شهرهای ساحلی دریای عمان در غرب چابهار را یک به یک دید تا نام «درک» پیدا شود؛ جایی بعد از کنارک و در نزدیکی روستای زرآباد. زرآباد را محلی‌ها با باغ‌های میوه به‌ویژه موزه‌های بلوچی‌اش می‌شناسند. راننده‌های محلی آدرس دقیقی از «درک» ندارند و تنها به جاده زدن، راه رسیدن و پیداکردن درک افسانه‌ای است.

در نزدیکی زرآباد نقطه‌ کوچکی در ساحل دریای عمان روی نقشه‌های ماهواره به اسم «درک» ثبت شده است. فاصله‌اش تا شهر چابهار بیشتر از ۱۷۰کیلومتر و جاده‌ رسیدن به آن خود جاذبه‌ دیگری است. بعد از شهر کنارک در غرب چابهار جاده تک باند قدیمی تا روستای زرآباد وجود دارد. جاده‌ای که باران‌های موسمی بخشی‌هایی از آن را زیر دریاچه‌های موقت فرو برده و برای ادامه دادن جاده گاهی باید کیلومترها در خاکی‌های اطراف رانندگی کرد. پستی و بلندی‌های جاده به حدی است که گاهی رانندگان محلی چابهار هم از شدت چاله‌ها تعجب می‌کنند و بی‌احتیاطی در رانندگی می‌تواند مانع رسیدن به درک باشد.

 

درک یا درگ گویا در زبان محلی به معنی سکونت در کنار دره است. رفتن به درک برای عاشقان طبیعت می‌تواند آرزوی یک سفر هیجان‌انگیز باشد. در نزدیکی روستای زرآباد، پلاکاردهای موقت، مسافران کنجکاو را به سمت درک هدایت می‌کند. جاده رسیدن به درک را باید جاذبه‌ دیگری دانست. جاده پرتلاطمی که از میان کوه‌های فرسایش یافته زیبا با نماهای بکر می‌گذرد و در مقصد، گردشگران را هیجان‌زده می‌کند. از سربالایی فرعی ساحل درک تنها رمل‌های شنی، نخل دریا پیداست. منظره‌ای بکر که می‌توان ساعت‌ها در آن توقف کرد یا حتی کمپ زد. در حاشیه ساحل دکه موقتی اسباب راحتی گردشگران را فراهم کرده و حضور ماشین‌ها و آدم‌ها نشان می‌دهد که سفر به درک افسانه‌ای خواهان زیادی داشته است.

هیچ‌هایکرها و آفرودبازها، پیشروی کشف مناطق بکر طبیعی برای سفر و تجربه‌های هیجان‌انگیز هستند. درک امسال از چشم این دو قشر دور نمانده بود و هیچ‌هایکرها و آفرودبازها خودشان را به رمل‌های شنی این ساحل رسانده بودند. عمومی شدن مناطق بکر برای حضور گردشگران بدون ‌آسیب نیست و بسیاری هراسان از آن‌اند که با تبلیغ مناطق بکری مثل درک، سرنوشت چشمه‌های باداب سورت در انتظار آنها باشد، اما اهالی درک از همان ابتدای کار روی مسائل محیط‌زیستی حساس هستند. روی تنها دکه ساحلی درک پلاکاردی نصب شده بود تا به گردشگران اطلاع دهد اهالی حاضرند بابت هر کسیه زباله‌ای که تحویل می‌گیرند، دو هزار تومان پرداخت کنند تا ساحل بکر درک از آسیب زباله‌ها مصون بماند.

 

میان رمل‌های شنی درک که بایستید و تصویری از دریای عمان نداشته باشید انگار میان یکی از کویرهای معروف کشور هستید، اما کافی است پای در شن‌ها بگذارید و از رمل‌ها بالا بروید. تصویر کویر و دریا به هم می‌پیوندند و منظره زیبا و نابی را می‌سازند که ساعت‌ها می‌توان به تماشایش نشست. غروب سرخ این منطقه پشت نخل‌هایش شبیه هیچ جای دیگر نیست. آفتاب در غرب دریای عمان به غروب می‌نشیند و باریک‌های نورش میان رمل‌ها و دریا قاب‌هایی را می‌سازد که کم کیفیت‌ترین عکس‌ها از آن می‌تواند بیننده را جذب کند.

 

روی رمل‌ها رد لاستیک‌های موتور پیداست. اهالی روستای درک به طور مداوم روی رمل‌ها موتورسواری می‌کنند و به گردشگران سر می‌زنند. بلوچ‌های خونگرم تا به میهمان تازه‌ای می‌رسند از موتورها پیاده می‌شوند تا دقایقی را پیش آنها باشند. یکی از اهالی درباره حجم سفر به درک، می‌گوید: ‌«پارسال آنقدر مسافر نداشتیم. امسال خیلی‌ها به درک آمده بودند و برخی شب در روستا یا کنار ساحل ماندند. قرار است در نزدیکی درک کمپ گردشگری راه‌اندازی شود و بعد از آنها اینجا خیلی شلوغ‌تر خواهد شد.»

اهالی درک بیشتر ماهیگیرند، اما امسال درِ خانه‌هایشان به روی گردشگران نیز باز است و از آنها پذیرایی می‌کنند. درک که شبیه افسانه‌های دنیای مجازی بود برای گردشگرانی که رنگ واقعیت گرفته، هرگز فراموش نمی‌شود. ساحلی که کویر و دریا را به هم پیوند می‌زند تا قاب بکر بسازد برای مسافرانی که هزاران کیلومتر را برای رسیدن به درک سفر کرده‌اند.

منبع:ایسنا

انتهای پیام/