به گزارش خبرنگار اخبار داغ گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان؛ کاربری نوشته است "وقتی یک آتش نشان گریه کند پشت آدم بدجور می لرزد" دیگری آنها را خط شکن های زمان خوانده است، این روزها دیگر آلودگی هوا، تصویر محو شده برج میلاد سوژه کاربران فضای مجازی و شبکههای اجتماعی نیست، برچسب آتش نشان داغ شده است.
روز پنجشنبه ساختمان پلاسکو تهران دچار آتش سوزی شد. پس از گذشت حدود چهار ساعت از شروع حریق ساختمان قدیمی خیابان جمهوری دیگر تاب نیاورد و فرو ریخت، در ساعات اولیه این حادثه دلخراش آتشنشانهای غیور ایستگاههای مختلف با حضور در محل آتش سوزی و خارج کردن مردم از ساختمان پلاسکو، نقش به سزایی را در کاهش تلفات جانی بر عهده داشتند.
جانفشانان فداکار و بی ادعا جان خود را برای اطمینان از تخلیه پاساژ پلاسکو به خطر انداخته و وارد ساختمان شدند اما طولی نکشید که علاوه بر سنگینی کپسول اکسیژن بار آوار 16 طبقهای را نیز بر روی دوش خود احساس و مردم ایران را عزادار کردند.
پس از این حادثه دلخراش مردم سنگ تمام گذاشتند و در شبکههای اجتماعی با انتشار تصاویری از فعالیت دلسوزانه نیروهای آتشنشانی یادوخاطره این غیورمردان را گرامی داشتند، هنگامی که به این پستهای زیبا مینگریم جز اندوه و غم چیزی حس نمیکنیم و شاید بتوان گفت مردم به دور از هرگونه نگاه سیاسی نسبت به این حادثه با خانواده شهدای آتشنشان ابراز همدردی کردند.
با فاصله گرفتن مردم از کتاب و پرداختن به تلگرام و امثالهم همین است
به همه کمک می کنند ولی فقط خودشون میتونند به خودشون کمک کنند.
ساده نیست از خود گذشتن...
وقتی تمامت را قربانی می کنی ...
ابراهیم گونه پا به آتش میگذاری...
و اسماعیل های زیادی را قربانی می کنی...
تو همان آتشنشانی روزی...
همان سرباز مدافع حرمی... همان...
تو گاهی... خیــــــــــــلی می شوی...
توِ معلم و توِ دانشمند و تو ...
تا منِ فراموشکار یادم بماند...
یادم بماند...
برای تـــــــــــو شدن باید رفت تاماندگار شد...
من یادم بماند جهــــــاد نه از مُد می افتد نه فراموش می شود...
غم نبودنت سنگین است
برای مادری که
برای همسری که
برای خواهری که
و برای برادری که....
چشــــــــــم انتـــــــــــــــظارت
هستند ...!
یادتان تا ابد جاویــــــــــد
ای تمام مردانـــــــگی های سرزمینم...
برای عرض ارادت و تسلیت یه دلنوشته است
ماتم رفيق آبت ميکنه
ياد رفيق لهت ميکنه وقتي ميدوني ديگه نيست
اونم رفيق که حتي شده باشه شبهاي زيادي بغل دست هم خوابيده باشين فرقي نميکنه با کمترين يا بيشترين امکانات...
وقتي عکساي اين مرداي بزرگ رو ميبينم که با اين سن و سال باز براي رفيقشون اشک ميريزن ميفهمم چي ميکشن.ميفهمم داغشونو خودم داغ رفيق ديدم.
وقتي اون لحظه اي که ساختمون ريخت فيلمش رو ديدم تو گوشي و ديدم که چجوري خودشونو ميزدن به دروديوار اول براي مردم بعد رفقاشون خييلي درد آور بود برام...
خدا فقط يه معجزه بکن لااقل با دست و پاي شکسته بيان بيرون از زير آوار ... هنوزم ميتونن زنده باشن به خونواده هاشون رحم کن ...