اصغر علی کرمی مترجم در گفتگو با خبرنگار
حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛پیرامون علت پرداختن به آثار «نزار قبانی» گفت: مهمترین دلیلی که بنده و شاید بسیاری از مترجم های دیگر در گرایش به نزار قبانی و ترجمه اشعارش داشته، ترجمه پذیر بودن سروده های وی است.
شعر نزار کمترین درگیری را با زبان مبدأ داشته و از نظر فکری و فرهنگی تابع یک جریان جهانی است. به همین دلیل هرجای جهان شنیده شده و به هر زبانی که ترجمه شود، قابل درک بوده و ادراک شاعرانه او را منتقل می کند.
مثلا وقتی نزار قبانی می گوید:
ناخن های عشق مان خیلی بلند شده است
باید
ناخن هایش را بگیریم
پیش از آنکه گلوی تو را پاره کند
و گلوی مرا..
این سروده او به هر نحوی گفته شود؛ شعر است و چیدمان کلمات و موسیقی کلام و تناسب های فرمی در آن نقش تعیین کننده ای ندارند.
کرمی افزود: حتی شعرهای آهنگین نزار هم از این قاعده مستثنی نبوده و با وجود آنکه وزن عروضی، موسیقی ظاهری و بسیاری از زیبایی های زبانی آن پس از ترجمه، از بین می رود؛ ولی بدون همه این ها ما باز هم با شعر محض روبرو هستیم و کلامش شکل هذیان به خود نمی گیرد.
وی در ادامه گفت: مورد دیگری که باعث گرایش بنده به ترجمه از نزار قبانی شد، توجه و علاقه مخاطب ایرانی به سروده های این شاعر بود. جالب اینکه نگرش عاشقانه نزار از نظر موضوعی و حتی استعاری خیلی به عاشقانه سرای بزرگ فارسی، حسین منزوی شباهت دارد.
به عنوان نمونه نزار می گوید:
أشهد أن لاامراه إلا أنت
این جمله معروف نام کتابی از نزار قبانی است و آنقدر واضح است که نیاز به ترجمه ندارد، اگرهم نیاز به ترجمه داشته باشد، بهترین ترجمه ممکن بیتی از مرحوم منزوی است که می گوید:
زنی چنین که تویی جز تو هیچکس زن نیست
اگر زن است پسندیده ی دل من نیست
این مترجم در پایان خاطرنشان کرد: به گمانم این گونه شباهت های عمیق، می تواند نشان دهنده قرابت احساسی، تطبیق فکری و شباهت مکانی و زمانی بین محیط هایی باشد که دو شاعر در آن زیسته و شعر گفته اند و شکی نیست که دغدغه های مشترکی در مخاطبان آنها ایجاد می کند.
انتهای پیام/
