خبرنگار حوزه رادیو تلویزیون گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ علی اسماعیل پور دهکردی بازیگر شهر کردی و پنجاه ساله سینما و تلویزیون ایران است که با نقش یک جانباز شیمیایی در فیلم «از کرخه تا راین» اثر ابراهیم حاتمی کیا به جامعه هنری معرفی شد و از آن پس شاهد نقش آفرینی وی در آثار گوناگون سینمایی و تلویزیونی بودیم.

او در آثار سینمایی همچون از کرخه تا راین، پاییز بلند، روز شیطان، شیخ مفید، ماه و خورشید، عبور از خط سرخ، خلبان، سجده بر آب، گاهی به آسمان نگاه کن، سلام، آن مرد آمد، تاکسی نارنجی، اخراجی ها ۳، تلفن همراه رئیس جمهور و فردا و در مجموعه‌ها و سریال‌هایی تلویزیونی مانند مهر و ماه، مزد ترس، در قلب من، تصویر یک رویا، شرکت، آخرین گناه، شیخ بهایی، مسافر زمان، ملکوت، پرده نشین و جلال الدین به ایفای نقش پرداخته است.

دهکردی این روز ها مشغول بازی در سریال «معمای شاه» به کارگردانی محمدرضا ورزی است که در ادامه گفتگوی خبرنگار حوزه رادیو تلویزیون گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ با وی را در ادامه می‌خوانید:
 
•     تفاوت بازیگری در سریال‌های تاریخی با دیگر فیلم‌ها و سریال‌ها در چیست؟
از لحاظ  تعریف حرفه‌ای سریال‌های تاریخی با دیگر کارها هیچ تفاوتی ندارند و بازیگری که تربیت شده است و تحصیلات آکادمیک و تجربه این فن را دارد، در هر کاری که پیشنهاد دارد و با آن نقش متناسب است و برای ایفای نقش در اثر حاضر می‌شود، کار خود را به درستی انجام می‌دهد و به لحاظ دراماتیک هیچ تفاوتی بین این گونه از سریال‌ها با دیگر کارها نیست.

•    به لحاظ اجرایی سختی کار سریال‌های تاریخی در چیست؟
در شکل اجرایی، کار تاریخی به مراتب سختی فیزیکی بیشتری نسبت به دیگر کارها دارد. برای مثال این گونه سریال‌ها هم گریم سنگینی دارند و هم از نظر لباس، که در میانه تابستان باید از البسه خیلی زیاد و سرپوش و دستار و عمامه استفاده کنیم و یا برایمان ریش می‌گذارند که همه این امور دارای سختی فیزیکی هستند.

در بسیاری از سریال‌های تاریخی باید از اسب و شتر استفاده کرد و آن هم در فضاهای واقعی و در دشت و بیابان، که این دشواری‌های فیزیکی در کارهای معاصر خیلی کمتر اتفاق می‌افتد.

•    این دشواری‌ها به لحاظ محتوایی هم وجود دارند؟
از نظر محتوایی، این دشواری به شخصیت‌های تاریخی کار بر می‌گردد، چون این شخصیت‌ها در تاریخ دارای یک وزنه اعتباری هستند و بازیگر موظف است که در اجرای نقش خود به شخصیت واقعی که از آن فرد در تاریخ ثبت شده است، نزدیک شود که این کار یک سختی جدی را می‌طلبد.

•    بازیگر چگونه می‌تواند به شخصیت واقعی فردی که نقشش را ایفا می کند، نزدیک شود؟
برای نزدیک شدن به شخصیت واقعی آن فرد بازیگر باید از منابعی که در خصوص آن نقش به وی یاری می‌رساند، بهره مند شود و مطالعه داشته باشد و به آن شخصیت نزدیک شود و این امر است که کار را برای بازیگر در این گونه سریال‌ها کمی دشوار می‌کند.

•     مطالعه کردن به بهبود شخصیت افراد چه کمکی می‌کند؟
مطالعه و کتاب خواندن در همه ارکان زندگی آدمی کمک کننده است، حتی اگر آدم هیچ کاری هم نخواهد انجام دهد، مطالعه کردن، شخصیت و روح و وجود افراد را بزرگتر می‌کند. از نظر من یک آدم بدون مطالعه با یک شی و یا گیاه و یا یک موجود زنده بدون تفکر هیچ فرقی ندارد، مطالعه شخصیت واقعی افراد را شکل می‌دهد.

•    کتاب خواندن و مطالعه کردن چه قدر می‌تواند به بازیگر در ایفای نقش‌های مختلف کمک کند؟
در کار هنری هم همین طور است، یعنی بازیگر اگر مطالعه به روز نداشته باشد و در زمینه تخصصی و حرفه‌ای خودش و چه در زمینه‌های مختلف ( چون بازیگر هیچ گاه نمی‌داند چه نقشی را ممکن است که بازی کند) موفق نمی‌شود و خواندن آثار مکتوب بزرگ مثل رمان‌ها و داستان‌ها و کتاب‌های روانشناسی، جامعه شناسی، تاریخی و تاریخ هنر اندیشه بازیگر را برای داشتن اطلاعات عمومی گسترده‌تر و نزدیک شدن به نقش‌ها و ایفای نقش با آگاهی آماده می‌کند.


گفتگو از ملیکا نصیری




انتهای پیام/