وی با بیان اینکه کشوری میتواند صنعت داشته باشد که نگاه آن از ابتدا به سمت صنعتیشدن است، اظهار کرد: این امر امکانپذیر نیست، مگر آنکه ما طراح و سازنده شویم.
سرکار با تاکید بر اینکه تعریف ما از کارخانه و صنعت متفاوت است، یادآور شد: کارخانه و صنعت دو مقوله متفاوت از یکدیگر هستند. کارخانه مجموعهای از سالنها است که محصولی در آن تولید میشود و نمیتوان هیچ نوع تحولی در آن ایجاد کرد.
وی با بیان اینکه در کارخانهها محصولی که سال اول تولید شده، با محصولی که در 10 سال آینده تولید شده است، متفاوت است، خاطرنشان کرد: در تولیدات کارخانهها شاهد هستیم که محصولی که در 10 سال آینده تولید میشود، نسبت به محصولات سالهای اول بدتر است؛ چراکه ماشینآلات کارخانجات به مرور زمان فرسوده میشوند.
دبیر ستاد توسعه فناوری نانو با تاکید بر اینکه در بخش صنعت بیشتر به دنبال نوآوری و فناوری هستیم، ادامه داد: از این رو رسوخ فناوری در یک کارخانه، هرچند که میتواند محصولات آنها را بهتر کند، اما کار دشواری به نظر میرسد.
وی راه نجات کشور را حرکت به سمت صنعتی شدن و صاحب صنعت شدن دانست و اظهار کرد: در این بین ارتباط صنعت با دانشگاه معنا پیدا میکند؛ امری که دو دهه است درباره آن صحبت میشود، ولی کمتر به این هدف نایل شدیم.
سرکار با تاکید بر اینکه ما در کشور بیشتر کارخانه داریم تا صنعت، توضیح داد: ارتباط دانشگاه با صنعت یک کوچه بنبست است و اگر بخواهیم اقدام به تقویت این رابطه کنیم، نیاز به رسوخ فناوری در بخشهای صنعتی کشور داریم.
سرکار اقتصاد کشور را اقتصاد مبتنی بر مواد خام دانست و یادآور شد: این در حالی است که ما سالهاست از اقتصاد دانشبنیان صحبت میکنیم، در حالی که اقتصاد دانشبنیان نیاز به ملزومات خاص دارد و باید در این نوع اقتصاد، محصولات دانشبنیان که از سوی صنایع دانشبنیان تعریف میشود، تولید شود.
وی با تاکید بر اینکه در غرب، دانشگاه و صنعت بعنوان یک موجود دوقلوی به هم چسبیده متولد شدهاند، اضافه کرد: صنعت برای پویایی نیاز به نوآوری دارد و این خلاقیت نیز از سوی دانشگاهها به صنعت تزریق میشود. از سوی دیگر دانشگاهها نیز برای اینکه بتوانند نیازهای تحقیقاتی خود را تامین کنند، وابسته به صنعت هستند.
دبیر ستاد توسعه فناوری نانو ادامه داد: اگر صنایع کشور به بکارگیری فناوریهای نوظهور توجه نکنند، بازارها و رقابتپذیری خود را از دست خواهند داد.
سرکار ادامه داد: اگر ما درباره رسوخ فناوری در صنعت صحبت میکنیم، باید ارتباط صنعت با دانشگاهها شکل بگیرد و ایجاد این ارتباط در کشور ما تنها از طریق شرکتهای دانشبنیان خواهد بود. چراکه شرکتهای دانشبنیان در فضای نوآوری و کسب و کار هستند و قادر به تعامل با بخشهای صنعتی هستند.
وی اداده داد: شرکتهای دانشبنیان چون زاده دانشگاهها هستند، ادبیات دانشگاهها را میدانند و از سوی دیگر قادر به ایجاد ارتباط با بخشهای صنعتی هستند.
سرکار، شرکتهای دانشبنیان در ایران را حلقه واسط میان دانشگاهها و صنعت توصیف کرد و یادآور شد: شرایط امروز کشور به گونهای است که ما باید بر شرکتهای دانشبنیان متمرکز شویم، چراکه در حال حاضر نه بخشهای صنعتی و نه بخشهای دانشگاهی آمادگی ایجاد این ارتباط را ندارند.
دبیر ستاد توسعه نانو با تاکید بر اینکه حوزه نانو دارای سه فاز متفاوت است، توضیح داد: تولید و توسعه نانومواد، بکارگیری فناوری نانو در صنایع موجود و نانوفناوری هوشمند سه فاز توسعه فناوری نانو است و کشور نیز در فاز دوم دارای ظرفیتهای بسیار بالایی است.
وی یادآور شد: وجود 30 هزار نیروی انسانی متخصص در سطح کارشناسی ارشد و دکتری و تولید فناوریهای نانو در سطح بالا را از جمله این ظرفیتها دانست و ابراز امیدواری کرد که با برگزاری این نشست فناوری نانو بتواند در توسعه اقتصادی کشور نقش مهمی ایفا کند.
تحلیل اقتصادی عوامل پایداری کسب و کارهای فناوری نانو
در ادامه مراسم علی محمد سلطانی رییس دبیر خانه ستاد فناوری نانو، گفت: در راستای عوامل پایداری کسب و کار های فناوری نانو، بانک جهانی محصولات نانو در اسفندماه 94 با هدف معرفی کاربردهای متنوع فناوری نانو به صنعت گران تاسیس شده است.
وی ادامه داد:در این بانک 5008 محصول نانو در 249 نوع، 10 بخش صنعتی، 45 کشور و 628 شرکت دنیا عرضه شده است.
سلطانی گفت: بنگاه های پایدار تاثیر مستقیمی در رشد اقتصادی دارند و پایداری کسب و کار بنگاه، مرهون یک آغاز خوب،خلق ارزش برای مشتری و نوآوری و تنوع محصول(ارتقا کیفیت محصول جدید) می باشد.
وی در رابطه با وضعیت بنگاه های نانو اذعان داشت: بیش از 150 کشور وارد عرصه تولید محصولات نانو شده اند که این شرکت ها کمیت فنی نسبتا خوبی در کنار کاربرد های متنوع دارند. همچنین بنگاه های نانو با شیوه تک محصولی بودن و وابستگی به حمایت های دولت با مشکلات عدیده ای روبرو هستند.
رییس دبیر خانه ستاد فناوری نانو اظهار داشت: برخورداری از کانال های توزیع، منابع مالی، توان سرمایه گذاری در توسعه نوآوری(درون و برون)، توان حفاظت از فناوری، امکان توانمندسازی بنگاه های کوچک تر ،تنوع در محصول و مدل های کسب و کار و رسیدن به یک منبع واقعی فناوری از ظرفیت های شرکت های بزرگ فناوری نانو است.
سلطانی در خصوص سازمان نوپا یادآور شد: این سازمان موقتی بوده که در جستجوی مدل کسب و کار گسترش پذیر با سود زیاد و جذب مشتری بیشتر فعالیت دارد.
انتهای پیام/