مهدی افشار، مترجم در گفتگو با خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ با اشاره به آنکه مترجمان ما با شعر نو و امروز آشنایی پیدا کنند، اظهار داشت: وقتی مترجمان با ادبیات کلاسیک بیگانه هستند، با پنج هزار کلمه فارسی برای ترجمه اثر بیست هزار کلمه ای زبان دیگر اقدام می کنند. آنچه برای این امر اهمیت دارد، دانستن زبان فارسی است. برخی مترجمان، ترجمه ای متوسط داشتند اما به لحاظ ذوق ادبی توانستند ناتوانی فهم مطلب را در برخی موارد بپوشانند. این افراد البته پیام را منتقل کرده اند و آرزوی هر نویسنده خارجی است که اثر وی به درستی در زبان دیگر فهمیده و منتقل شود. مترجمی که توانایی و تسلط بر زبان مقصد دارد می تواند این نیاز را برآورده کند.

وی افزود: تسلط نداشتن بر زبان مقصد را می‌توان با مطالعه منابع مختلف برطرف کرد. اگر مترجمین زبان فارسی را خوب بدانند، این امکان برای آنها وجود دارد که بتوانند ترجمه خوبی از متن زبانی دیگر برای مخاطب ارائه دهند. به طور قطع نظام آموزشی در کنار زبان مبدا بر زبان مقصد نیز تاکید دارد. آشنایی با ادبیات و شعر کلاسیک می تواند به توانایی مترجم در هنگام ترجمه بیفزاید. مترجمان ما نظامی نخوانده‌اند و با مولانا بیگانه هستند. مترجمان باید با تعدادی از غزل های حافظ و سعدی آشنا باشند.

زمانی گروه بسیار توانایی از مترجمان چون ابوالحسن نجفی، سید حسن حسینی و نجف دریابندری به کار ترجمه می‌پرداختند، گفت: به تدریج همه مترجمان توانا بجز نجف دریابندری رحلت کردند اما نسلی که امروز به کار ترجمه می‌پردازند، با فنون ترجمه بیشتر آشنا شدند و علمی تر آن را می آموزند. به دلیل آنکه دانشگاه ها به این علم اهمیت می دهند. هر دانشگاهی در کنار رشته های دیگر ترجمه را تدریس می کند. حتی تدریس این رشته تا مقطع دکترا نیز صورت می گیرد. اینکه تنها دکترای ترجمه بگیرید، کافی نیست بلکه تسلط بر زبان بیگانه با ادبیات مقصد لازم است. بدون دانش زبان مقصد عمده مطلب ترجمه شده، قابل فهم نیست.



انتهای پیام/