به گزارش حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از پایگاه خبری حوزه هنری؛ سید فرید قاسمی تاریخ نگار مطبوعات كشورمان ضمن ارزشمند دانستن كار طنزپردازان به سیر روند طنز در دنیای مطبوعات اشاره كرد و گفت: طنز از زمانی كه سوار بر محمل سنگی بود تا روزگار خطی و چاپی و در حال حاضر در رسانه های شارژی با مشكلات بسیاری روبرو بوده است كه البته در روزگار فعلی این اشتباهات با ازدیاد روزنامه نگاران  كه خیلی در صدد به روز كردن اطلاعات خود نیستند وبه جنبه های درست نویسی در كار مطبوعات آشنا نیستند بیشتراتفاق می افتد. به عنوان مثال دیده میشود كه خبری متعلق به شخصی است و عكس آن متعلق به شخص دیگر و زندگی نامه آن متعلق به شخص دیگری است!
 
وی با اشاره به  اینكه تاكنون كارهای بسیاری در حوزه انتشارات تاریخ مطبوعات انجام شده كه هنوز به چاپ نرسیده است، خاطر نشان كرد: هزاران فیش در كارتن ها انباشته شده و كسی خبر ندارد و یكی از دلایل منتشر نشدن آن فراگیر شدن ابزارهای تكنولوژی جدید است كه باعث شده میل به تحقیقات از طریق رسانه های چاپی در میان مردم كمتر شكل بگیرد.
 
نویسنده كتاب «سرگذشت مطبوعات ایران» درخصوص دلیل رفتن خود از روزنامه نگاری به سمت كارهای پژوهشی نیز این طور گفت: احساس رنج كشیدن و رسیدن به پاسخ های ذهنی درمورد تاریخ مطبوعات یكی از دلایل رفتن من به سمت پژوهش بود و حتی با اینكه سال ها كار روزنامه نگاری كردم ولی بیشترمرا به عنوان پژوهشگر می شناسند.
 
قاسمی تفاوت كار روزنامه نگاری دوران فعلی را با گذشته در مشخص بودن كار روزنامه نگار دانست و بیان كرد: واقعیت قضیه این است كه در دوران پیش از انقلاب محدودیت ها كاملا مشخص بود ولی الان هیچ چیز مشخص نیست و خط قرمزها در كشور ما شناور است و تكلیف معلوم نیست و تا مواقعی كه این روند باشد هیچ كار مفیدی نمی توان كرد.
 
این پژوهشگر مطبوعات با اشاره به اینكه رسانه های ما در دنیای فعلی به دنبال كار زیربنایی نیستند، بیان داشت: الان بیشتر روزنامه نگاران خیلی نسبت به محتوایی كه تولید میكنند شناخت ندارند و كپی كردن از روی همدیگر هم پدیده دیگری است كه در مطبوعات ما شكل گرفته است البته در این زمینه مسئولان هم نقش دارند و باید با تشكیل پایگاه اطلاعاتی سعی كنند نیازهای رونامه نگار را در زمینه منابع اطلاعاتی پاسخگو باشند.
 
وی در پاسخ به گستردگی اطلاعات خود در خصوص یك دوره تاریخی نیز این طور بیان داشت:  مگر می شود كار پژوهشی بر روزنامه نگاری دوران قاجار انجام داد و نسبت به  هنر آن دوران چیزی ندانست؟ برای كار پژوهشی عمقی باید پژوهشگر درصدد شناخت آنها برآید و نسبت به آنها دانش بدست آورد تا كار ارزشمندی شود.
 
نویسنده "مجموعه مفاخر مطبوعات ایران" در خصوص مكانی مناسب برای اهدای نشریات و روزنامه های قدیمی نیز این طورگفت: امكانات نگهداری در تهران بسیار ضعیف است و از نظر ایمن بودن هم در سطح پایینی قرار دارند و در حال حاضر مجموعه كتابخانه آستان قدس رضوی با توجه به كار تخصصی كه در نگهداری كتابها و روزنامه های قدیمی انجام می دهد یكی از بهترین گزینه‌هاست.


انتهای پیام/