عامل دوم، سرعت چرخش چرخ هاست؛ یعنی هرچقدر چرخ ها به راحتی بچرخند با سرعت بیشتر حرکت می کنند و آخرین عامل، شیوه وارد کردن نیرو است زیرا بعضی از چرخ ها پدال ندارند و کودک باید با وارد کردن نیرو بر سطح زمین، باعث حرکت چرخ شود که سرعت آنها پایین است و امنیت آن نیز بیشتر خواهدبود، اما چرخ هایی که از پدال استفاده می کنند نیروی بیشتری تولید می کند و در نتیجه سرعت بیشتری هم خواهند داشت. کودکان زیر یک سال به علت از دست دادن تعادل خود نمی توانند از چرخ استفاده کنند و زمانی کودک می تواند تعادل خود را حفظ کند که شروع به راه رفتن کند.

 البته فرآیند راه رفتن در بعضی کودکان دیرتر و در بعضی از آنها زودتر شروع می شود. باید توجه کرد تا زمانی که کودک شروع به راه رفتن نکرده نباید از چرخ استفاده کرد. به علاوه استفاده از لوازم ایمنی مانند کلاه، محافظ آرنج و زانو الزامی است. در این مطلب، با توجه به عوامل یادشده، گروه های سنی مختلفی برای چرخ سواری تعریف کرده و نکات مهم را شرح داده ایم.

این کودکان نیز مانند رده سنی قبلی هستند، با این تفاوت که آنها علاقه مند به جمع کردن اشیا و مایل به بازخورد هستند، بنابراین، می توان اسباب بازی هایی که صدا تولید می کنند روی چرخ کودک نصب کرد تا با صدا درآوردن آن تحریک شود و بیشتر به فعالیت بپردازد. همچنین با نصب یک واگن کوچک در پشت، کودک با راه رفتن وسایل مورد علاقه خود را که روی زمین می بیند، بلند می کند و در واگن می گذارد.

کودکان 2 ساله و بزرگ تر علاقه مند هستند سوار وسایل چرخ سواری شوند که نسبتا عریض تر و ارتفاع آن نسبت به زمین کمتر باشد مانند ماشین هایی که با پدال حرکت می کنند. همچنین کودکان در این سن برای پدال زدن آماده هستند. از این رو، سه چرخه ها هم برای این رده سنی مناسب اند.

کودکان 3 ساله در پدال زدن ماهر می شوند اما همچنان در تعادل دچار ضعف هستند. سه چرخه ها و دوچرخه هایی که دارای چرخ های کمکی هستند برای این رده سنی مناسب اند. نکته قابل توجه برای این رده سنی اندازه چرخ هاست؛ یعنی اینکه چرخ های 30 تا 35 سانتی متری مناسب است.

در این سن، مشکل حفظ تعادل برطرف می شود و کودکان برای استفاده از دوچرخه بدون چرخ های کمکی آماده می شوند. والدین در این سن باید مراقب آنها باشند چون آنها به خطرات افتادن آگاهی ندارند و با شور و هیجان دوچرخه سواری می کنند و احتمال آسیب رساندن به خود را بالا می برند.

کودکان این رده سنی توانایی جسمانی خوبی برای دوچرخه سواری دارند. آنها خطرات را به خوبی درک می کنند و به راحتی می توانند در معابر شلوغ حتی در خیابان ها دوچرخه سواری کنند. در گروه های سنی قبل، کودکان برای توقف از پاهای خود استفاده می کردند اما کودکان این رده سنی به راحتی می توانند از ترمز دستی استفاده کنند.

در این سن آنها می توانند از دوچرخه های دنده دار استفاده کنند و با سرعت بیشتری نسبت به قبل دوچرخه سواری کنند. کودکان این رده سنی به راحتی می توانند در شیب ها و سطوح مختلف هم دوچرخه سواری کنند.

در این سن کودک برای راه رفتن آماده می شود. کودکان در این سن تعادل خوبی ندارند، بنابراین استفاده از چرخ های پدال دار زود است. بهترین نوع چرخ سواری برای این رده سنی استفاده از چرخ هایی است که کودک با استفاده از نیروی پای خود باعث حرکت چرخ شود و هر چقدر تعداد چرخ ها (وصل کردن چرخ های کمکی) بیشتر باشد، امنیت کودک نیز بیشتر خواهدشد.

منبع: هفته نامه سلامت

انتهای پیام/