براساس گفته های وزیر بهداشت، حال و روز دندان های نهفته در دهان ایرانیان نه تنها خوب نیست بلکه تاسف‌باراست. براساس گفته‌های دکتر حسن قاضی زاده هاشمی نصف دندان های افراد ۳۰ تا ۴۰ سال در کشور کشیده شده است. رئیس انجمن جراحان دهان، فک و صورت نیز چندی پیش شاخص دی ام اف در ایران را برای کودکان 12 ساله 4 عنوان کرده است. این آمار به این معنی است که هر کودک 12 ساله به طور متوسط 4 دندان پر کرده، کشیده شده یا پوسیده دارد و این شاخص در سنین بالاتر بسیار بیشتر است و بیشتر افراد بالای 40 سال در ایران تعدادی دندان کشیده شده دارند. براساس گفته های وزیر بهداشت سهم سلامت دهان و دندان در بین ایرانیان ۲۲ تا ۲۴ درصد هزینه های سلامت در کل کشور است و این یعنی 76 درصد هزینه های سلامت مربوط به بیماری‌های دیگر است.

چرا از دندانپزشکی گریزانیم؟

اما چرا ایرانیان از دندانپزشکی گریزان هستند؟ شاید پاسخ این سوال در هزینه های کلان آن باشد. نسترن می گوید یک سال پیش آخرین باری بوده که به دندانپزشکی رفته است. او می گوید که دلش می خواهد هر 6 ماه یک بار برای چکاپ دندان به سراغ دندان پزشکش برود اما تنها مشکل هزینه های بالای دندانپزشکی است و او توانایی پرداخت حق ویزیت به دندان پزشک را ندارد.

پویان آخرین بار اسفند ماه برای کشیدن دندان پوسیده اش به سراغ دندان پزشک رفته چرا که دندان درد امانش را بریده بوده است. در این بین امیر حرف های جالب تری می زند. او می گوید که 12 سال پیش به سراغ دندان پزشک رفته تا سیم های دندانش را بردارد و بعد از آن پا به مطب دکتر نگذاشته است. امیر می گوید: تا زمانی که دندان هایش درد نگیرد به سراغ دندان پزشک نمی رود چرا که اعتمادی به آنها ندارد، ضمن اینکه جیبش توان پرداخت هزینه های کلان دندانپزشکی ها را ندارد. نیلوفر می گوید: از دندانپزشکی می ترسد و هر وقت درد دندان هایش بحرانی شود به سراغ دندان پزشک می رود. اما دکتر محمد جمشیدیان، دندان پزشک جهادی اقتصاد مریض جامعه، ضعف فرهنگی، نبود دغدغه علمی و انسانی در بین دندان پزشکان را عامل این ماجرا می داند.

روش‌های خطرناک مردمی برای درمان درد دندان

دکتر محمد جمشیدیان، دندانپزشکی است که 6 سال طبابت خود را صرف امور خیریه کرده و حتی در مناطق محروم کشور دست به معالجه دندان های پوسیده مردم زده است. او در دانشگاه سیماشکو مسکو در روسیه تحصیل کرده است و بعد از اتمام تحصیلش به کشور بازگشته است.

دکتر محمد جمشیدیان از تجربیات خود در طبابت می گوید: «در این 6 سالی که دندان پزشک هستم موارد بسیار نادری را مشاهده کرده ام. از مردی که روغن ترمز خودرو را روی دندان پوسیده اش ریخته بود تا درد دندانش کاهش یابد تا مردی که استخوان فکش به دست مرد افغانی که سر رشته ای از کشیدن دندان نداشت شکسته بود و بعد از اینکه خون ریزی اش قطع نشده بود به من مراجعه کرده بود یا زنی که بیماری هپاتیت داشت و آن را از من مخفی کرده بود و بعد از اینکه شوهرش این موضوع را فاش کرد، دستان دستیارم می لرزید. البته این تقصیر ما پزشکان و ضعف فرهنگی ماست که این نوع بیماران را آنقدر به پزشکان دیگر ارجاع می دهیم تا آنها مجبور به پنهان کاری و دروغ می شوند.»

حفره بزرگی به نام غرور

حرفه دندانپزشکی در ایران در سال های اخیر شغل پر درآمدی بوده است تا به آنجا که مردم شکاف عمیقی را بین خود و پزشکان تصور می‌کنند. دکتر محمد جمشیدیان در این باره می‌گوید: «غرور کاذب ما پزشکان سبب می شود تا از بالا به مردم جامعه نگاه کنیم. غرور ما به جامعه ضربه می زند. فاصله طبقاتی پزشکان با مردم بسیار بالاست و همین شکاف نمی گذارد که ما با مردم در ارتباط باشیم. دندان پزشکان حفره بزرگی به نام غرور دارند که سبب می شود به سراغ علم نروند.»

دندانم را بکشید، پول ندارم

از او می پرسم غیر از دندان پوسیده و خون، صحنه دیگری که در کلینیک دندانپزشکی می‌بینی چیست؟ و او می‌گوید: «بیشترین صحنه ای که در کلینیک دندانپزشکی می بینم چشمان پرسشگر کودکی است که به چهره مادری می نگرد که به خاطر جیب های خالی شوهرش التماس می کند که دندانش را بکشد و پدری که می گوید 6 ماه است که حقوقش عقب افتاده است و پولی در بساط ندارد.»

به خاطر تخفیف های کلان توبیخ شدم

دکتر جمشیدیان می گوید: «برخی از پزشکان در کلینیک به خاطر اینکه تخفیف های کلانی به بیماران می دادم از من شکایت کردند. تعرفه عصب کشی در یک کلینیک برای دندان تک ریشه 300 هزار تومان و در کلینیک دیگر تعرفه عصب کشی دندان شماره 6 با 2 ریشه 250 هزار تومان است. در هر جایی تعرفه ها متفاوت است اما من معتقدم که بیمار نباید به خاطر مشکلات مالی از مطب بیرون رود.»

در آرزوی پزشک شدن

پزشکی شغل محبوبی در ایران است. اما شاید محبوبیتش به خاطر درآمد خوبش باشد. دکتر جمشیدیان می گوید: «قشر دانشجو قبل از اینکه بخواهد دانشجو شود در آرزوی پزشک شدن است چرا که خودروی زیر پای استادش را می بیند. ضمن اینکه استادان دانشگاه دغدغه علمی ندارند. واقعیت این است که تب مدرک گرایی و درآمدزایی در میان دندان پزشکان بیداد می کند. اکثر دندان پزشکان برای ماندن در دانشگاه و پشت میز استادی می جنگند.»

علمی به نام دندانپزشکی در کشور نداریم

دکتر جمشیدیان معتقد است: «در واقع علمی به نام دندانپزشکی در ایران وجود ندارد. چرا که تمامی منابع ما مربوط به کشورهای دیگر است و هیچ پژوهشی در سطح کشور انجام نشده است. در بخش رادیولوژی در منابع دانشگاهی کشور نوشته شده که چه ضایعه‌ای در کدام کشور آمریکایی بیشتر است در حالی که هیچ تحقیق و پژوهشی در رابطه با بیماری های دهان و دندان در مناطق مختلف ایران صورت نگرفته است. حتی ما در واژه سازی‌ها هم دچار مشکل هستیم. ترمیم سیاه دندان در بسیاری از کشورها منسوخ شده اما هنوز در کشور از آن استفاده می شود.»

راه برون رفت چیست؟

خدمات دندانپزشکی در دنیا بسیار بالاست و تنها این موضوع به ایران ختم نمی شود. دکتر جمشیدیان معتقد است: «ارزان کردن خدمات دندانپزشکی می تواند شکاف مردم با دندان پزشکان را کاهش دهد.» او می گوید: «دندان پزشکان در معرض خطر هستند، چرا که به صورت مستقیم با دهان بیماران در ارتباط هستند و دندانپزشکی که به سن 50 یا 60 برسد نمی تواند دندان پزشک خوبی باشد چرا که از ابتدا تا انتهای مواجهه با بیمار باید از تمام توان جسمانی خود استفاده کند به همین خاطر است که اکثر دندان پزشکان می گویند که به خاطر شغل سخت و بدون امنیت خود باید پول خوبی بدست بیاورند تا زندگی مناسبی نیز داشته باشند. ارائه بیمه ای که بتواند سالیان بازنشستگی پزشکان را تامین کند می تواند از دغدغه مالی دندان پزشکان بکاهد.»

منبع: روزنامه ابتکار

انتهای پیام/