ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﺮﻛﺰی ﭘﺎﺭﻙ ملی ﻭ ﺩﺭ ﻣﻨﺘهی‌ﺍﻟﻴﻪ ﺑﻨﺪ ﻫﻴﺒﺖ؛ ﻳﻚ ﺑﻨﺎی ﺗﺎﺭﻳخی ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻗﺪﻣﺖ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺣﺪﻭﺩ ﺻﺪ ﺳﺎﻝ می‌ﺭﺳﺪ که ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻪ ‏«ﻣﺰﺍﺭ ﺑﻨﺪ ﺍﻣﻴﺮ‏» می‌ﺑﺎﺷﺪ. ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ بقعه ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺁﺭﺍﻣﮕﺎﻩ ﭼﻨﺪ ﺗﻦ ﺍﺯﺑﺰﺭﮔﺎﻥ محل قرار دارد. ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻮمی، ﺍﻳﻦ ﺯﻳﺎﺭﺗﮕﺎﻩ ﺭﺍ ﻣﻘﺪس ﺷﻤﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻗﺪﻣﮕﺎﻩ امام ﻋلی(ع) ﺍﺯ ﺧﺎﻙ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺁﻥ ﺑﺮای ﺗﺒﺮﻙ ﺑﺮمی‌دارند. ﺩﺭ ﺳﺎﻝ‌ﻫﺎی ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺟﻨﮓ، ﺗﻮﺭﻳﺴﺖ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻳﻚ ﻣﻨﺒﻊ ﺩﺭﺁﻣﺪ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩی ﺑﺮﺍی ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻣﺤﺴﻮﺏ میﺷﺪ. در گذشته جهانگردان پس از ﺩﻳﺪﻥ ﺩﻭ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﻬﺮ ﺑﺎﻣﻴﺎن، ﺟﻬﺖ ﮔﺮﺩﺵ و ﺗﻔﺮﻳﺢ ﺑﻪ ﺑﻨﺪ ﺍﻣﻴﺮ میﺁﻣﺪﻧﺪ.

ﺑﺎ ﺁﻏﺎﺯ ﺟنگ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﺭﺗﺶ ﺷﻮﺭﻭی، ﺑﺴﺎﻁ ﺗﻮﺭﻳسم ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺑﻄﻮﺭ ﻛلی ﺑﺮﭼﻴﺪﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻭﺿﻊ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺟﻨﮓ‌ﻫﺎی ﺩﺍﺧلی ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻭ ﻫﻢﭼﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻃﺎﻟﺒﺎﻥ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺖ. ﭘﺲ ﺍﺯ ﺳﻘﻮﻁ ﺭﮊﻳﻢ ﻃﺎﻟﺒﺎﻥ ﻭ ﺭﻭی ﻛﺎﺭ ﺁﻣﺪﻥ ﺩﻭﻟﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﯼ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﺑﻪ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺣﺎﻣﺪ ﻛﺮﺯای؛ ﺑﻨﺪ ﺍﻣﻴﺮ، ﺳﺎﻝ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ﺟﻤﻌﻴﺖ بیشتری ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺟﺬﺏ ﻭ ﺭﻭﻧﻖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩه است. اهالی بند امیر، ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 1385 ﮔﺮﺩ ﻫﻢ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﻳﻚ ﺷﻮﺭﺍیی ﺭﺍ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ‏« ﺷﻮﺭﺍی ﻫﻤﺎﻫﻨگی ﺑﻨﺪﺍﻣﻴﺮ ‏» ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﻋﺪﻟﻴﻪ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺛﺒﺖ ﻭ ﻛﺮﺩه‌اﻧﺪ . ﺍﻓﺮﺍﺩی ﻛﻪ ﺑﻪ ﺑﻨﺪﺍﻣﻴﺮ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ میﻛﻨﻨﺪ ﺷﺎﻣﻞ ﺳﻪ ﺩﺳﺘﻪ از ﻣﺮﺩﻡ هستند: 1. ﺟﻬﺎﻧﮕﺮﺩﺍﻥ  ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻛﺎﺭﻫﺎی ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺗی ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﻪﻫﺎی ﺁﺏ، ﺳﻨﮓ، ﻣﺎهیﻫﺎ، ﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻥ ﻭ ... ﺑﻪ این منطقه ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ میﻛﻨﻨﺪ. 2. ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻮمی ﻛﻪ ﺍﻛﺜﺮﺍً ﺍﺯ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺳﭙﺮی ﻛﺮﺩﻥ ﺍﻳﺎﻡ ﺗﻌﻄﻴﻞ ﻭ ﺗﻔﺮﻳﺢ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ مکان ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ میﻛﻨﻨﺪ. 3. ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻮمی ﻛﻪ ﺍﻛﺜﺮﺍً ﺍﺯ روستاها ﺑﻪ ﺍﻳﻦ بند ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ می‌ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﺪفی ﺟﺰ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻗﺪﻣﮕﺎﻩ امام علی(ع) ﻭ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺣﺎﺟﺖ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. 

ﺑﺎﻣﯿﺎﻧﯽﻫﺎ به این ﺭﻭﺍﯾﺖ معتقدند ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺑﻨﺪ ﺭﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻠﯽ ‏(ع) بنا نهاده است. ﺁﻧﺎﻥ ﻣﺪﻋﯽﺍﻧﺪ امیرالمومنین(ع) ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﮐﺮﺩﻥ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺑﺮﺑﺮ، ﺩﺭﻳﻚ ﮔﻮشه ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻜﺎﻥ ﻧﻤﺎﺯ ﺷﮑﺮﺍﻧﻪ ﺍﺩﺍ ﻧﻤﻮﺩﻩاند. ﺟﺎیی ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻋﺪﻩای ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻮﻣﯽ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻗﺪﻣﮕﺎﻩ این حضرت ﺑﺎﻭﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ. طبق نقل موجود میان مردم محل، ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺮﺑﺮﻫﺎ ‏ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺑﺮﺑﺮ، ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻣﺮﺩ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺻﺒﺢ ﺗﺎ ﺷﺎﻡ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﺑﻪ ﺑﺴﺘﻦ ﺍﯾﻦ ﺑﻨﺪ ﻣﯽﮐﺮﺩﻩ؛ اما ﺷﺎﻡ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯ، ﺁﺏ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺯﺣﻤﺎﺕ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﺪﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺑﻨﺪ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ‌ﺑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﻋﺪه ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻮﻣﯽ ﺑﺎﻣﯿﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﻭﺭند ﮐﻪ ﺁﺏ ﺑﻨﺪ ﺍﻣﯿﺮ، ﺷﻔﺎ ﺑﺨﺶ ﺍﻣﺮﺍﺽ ﺍﺳﺖ؛ ﻟﺬﺍ ﺑﺎ ﻧﺎﺩﯾﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺳﺮﺩﯼ ﻫﻮﺍ، ﺧﻮﺩ ﯾﺎ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺁﺏ ﺳﺮﺩ ﺁﻥ ﺷﺴﺖﻭﺷﻮ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ.

ﺩﺭ ﭘﻠﻪﻫﺎﯼ ﺩﺭب ﻭﺭﻭﺩی قدمگاه اتاقی دیده می‌شود که تعداد زیادی ﻗﻔﻞ به آن ﺁﻭﯾﺨﺘﻪ ﺷﺪﻩ است. ﺍﯾﻦ ﻗﻔﻞﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺩﺭ ﺍﺗﺎﻕ ﻣﯽ ﺁﻭﯾﺰﻧﺪ ﺗﺎ ﺣﺎﺟﺎﺕشاﻥ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﻮﺩ. به اعتقاد زائران ﻫﺮﮐﺲ یک یا ﭼﻨﺪ عدد ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻗﻔﻞﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﻨﺪ، ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺩﺵ می‌رﺳﺪ. ﺟﺪﺍ ﺍﺯ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎﻭﺭﻫﺎ ﺍﺯ ﺑﻨﺪ ﺍﻣﯿﺮ ﻭ ﺗﺎﺭﯾﺨﭽﻪ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺁﻥ، ﻫﻤﻪ کسانی ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺑﻨﺪ می‌آیند؛ ﺍﺯ ﮐﻤﺒﻮﺩ ﺗﺴﻬﯿﻼﺕ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ ﺷﮑﺎﯾﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ. 

بند امیر دارای ۶ دریاچه است و آب آن از چشمه‌ای معروف به نام کپرک که تقریبا ۹ مایل از بندامیر فاصله دارد سرچشمه می‌گیرد؛ بند غلامان، بندذوالفقار، بندپنیر، بند قنبر، بند پودینه و بند هیبت که توسط دیوارهای سنگی شیب‌دار تراورتن احاطه گردیده است.

زیباترین و عمیق‌ترین بند در بین آن‌ها بند هیبت است که تقریباً ۲ مایل طول و۵۰۰ یارد عرض دارد و از نظر بزرگی سومین بند است که با زمینه تپه‌های عقیم و لایزرع با آبی به رنگ یاقوت سبز، که صحنهٔ بسیار زیبا رابه نمایش می‌گذارد. بند پنیر بلافاصله در زیر بند ذوالفقار که تقریبأ ۱۵۰ یارد عرض دارد و با دیواری سفیدی چون پنیر که زیبایی خاصی دارد است.

آب زلال بند امیر، جهانگردان بسیاری را به خود جلب کرده و مردم آن را شفابخش می‌دانند. 

انتهای پیام/