انتخابات مقطع حساسی برای کشور است. آثار هر دوره نمایندگی محدود به یک دوره 4 ساله نیست بلکه با وضع قوانین، آثار آن می‌تواند تا ده‌ها سال امتداد داشته باشد. بنابراین اهمیت مجلس به هیچ عنوان محدود به یک دوره نمایندگی نیست و باید با حساسیت بیشتر و آینده‌نگری بالاتری به مسائل انتخابات نگاه کرد. ان‌شاالله با برگزاری یک انتخابات پرشور و مشارکت حداکثری مردم، ملت ایران مجددا رکورد جدیدی در این عرصه به ثبت می‌رسانند.

اما طبق اطلاعات بنده، اصلاح‌طلبان بنا دارند برای انتخاب نامزدهای مورد نظر خود در هر حوزه انتخابیه، در یک مجمعی از عناصر شناخته‌شده اصلاح‌طلب، در مورد اینکه چه کسی نامزد مورد نظر اصلاح‌طلبان خواهد بود، در همان حوزه انتخابیه تصمیم‌گیری کنند؛ بنابراین اگر در یک حوزه انتخابیه‌ نامزدهایی که ثبت‌نام کرده‌اند، متعدد بودند، دیگر در آن زمان پایگاه اصلاح‌طلبان در تهران تصمیم‌گیرنده نخواهد بود، بلکه مجمع اصلا‌ح‌طلبان درحوزه انتخابیه نظر خواهند داد که آقا یا خانم (الف)، نسبت به خانم یا آقای (ب) به دلیل سوابق، تحصیلات و پایگاه رأی‌ و مقبولیت فردی در جامعه، نسبت به سایر نامزدها ارجحیت دارد؛ چراکه قطعا نامزدهای مورد حمایت اصلاح‌طلبان در هر حوزه انتخابیه همه‌شان شرایط مشابه به هم را ندارند و ممکن است نامزدی سبقه مدیریتی داشته باشد و فرد دیگری از چنین سابقه‌ای برخوردار نباشد و یا مثلا فرد دیگری سابقه اصلاح‌طلبی بالایی داشته باشد و فرد دیگری چنین سبقه‌ای را نداشته باشد، که به طور عادی جامعه اصلاح‌طلبی هر حوزه انتخابیه آن فرد را به عنوان یک اصلاح‌طلب می‌پذیرد.

به نظر بنده اگر نامزد واجد شرایط اصلاح‌طلب دارای پایگاه رأی لازم نبود و در مقابل آن اصولگرایان معتدلی که با دولت همراهی و نزدیکی دارند، پایگاه رای بالایی داشت، هیچ ایرادی ندارد که آن فرد مورد استقبال قرار گیرد، چراکه انتخابات مجلس دهم در گرو همزبانی ملت با دولت است.

نمی‌خواهم عنوان کنم که ما از این جهت با یکدیگر همسو، هم‌جهت و هم‌فکر هستیم، ولی اگر آقای کرباسچی هم این نظر را دارد، باید بگویم که ما همسو هستیم و این بدین معنی نیست که بیاییم و از رقیب یارگیری کنیم، بلکه باید از مجموعه خارج از اصلاح‌طلبان فردی را انتخاب کنیم که شانس بیشتری داشته و مشخص باشد با برنامه‌های دولت همدل و همراه است.

اگر در حوزه‌ای که علی لاریجانی نامزد است فرد دیگری از اصلاح‌طلبان با شانس رأی‌آوری بالاتری وجود داشته باشد، فکر نمی‌کنم که حمایت از لاریجانی مطرح شود.

حسن روحانی به دنبال یک مجلس معتدل است و به نمایندگانی که اعتدال و سیاست خارجی دولت یازدهم را باور داشته باشند متمایل‌تر است. بنابراین معتقدم روحانی به این فکر نمی‌کند که کدام جریان سیاسی در مجلس دهم در اکثریت خواهد بود؛ بلکه به این می‌اندیشد که مجلس دهم، مجلس معتدل باشد و تندروی در آن دیده نشود تا از این طریق بتواند به آنچه که به مردم وعده داده جامعه عمل بپوشانند.

به طور اصولی اصلاح‌طلبی، معتدل است یعنی وقتی به کسی یا جریان فکری لفظ اصلاح‌طلبی را اطلاق می‌کنیم یعنی اینکه شرایط کشور را درک کرده، نظام را قبول دارد و تحت این نظام و ارکان آن، خود را تعریف کرده است و در رأس آن به قانون اساسی احترام می‌گذارد و همچنین این تفکر در جریان اجرا و تصمیم‌گیری‌های کشور، ضعف‌هایی را مشاهده می‌کند که معتقد است باید دائما با رعایت چارچوب‌ها، حریم‌ها و ارزش‌ها  رو به جلو حرکت کنیم. معتقدم ذات اصلاح‌طلبی اعتدال است و قاعدتا مجلسی که اکثریت آن اصلاح‌طلب باشد، مجلس معتدل‌تری خواهد بود.

قاعدتا چنین است. اصلاح‌طلبی و اصولگرایی دو جریان است که میان این دو، یک خط مشخص و دیوار غیر قابل نفوذی وجود ندارد؛ باید این موضوع را مد نظر داشته باشیم که این دو جریان در بعضی موارد به صورت یک طیف به هم نزدیک می‌شوند و حتی در مقاطعی با یکدیگر همپوشانی هم پیدا می‌کنند، بنابراین بنده نمی‌توانم به طور قطعی بگویم که میان اصلاح‌طلبی و اصولگرایی یک دیواری کشیده شده است که هر کسی این طرف دیوار باشد اصلاح‌‎طلب است و هر کسی که آن طرف دیوار، اصولگراست.

اما در بین اصولگرایان کسانی هم هستند که به اصلاح‌طلبان نزدیک‌اند و مشی اعتدال را رعایت می کنند . مثلا علی لاریجانی یکی از نمونه‌هاییست که هم در نقش یک نماینده و هم در نقش رئیس مجلس، به خوبی اعتدال را حفظ کرده است. همچنین حجت‌الاسلام  ناطق نوری هم جزء دیگری از این نوع مصادیق است که مشی معتدلی دارد و به مرز اصلاح‌طلبان بسیار نزدیک است.

هر جریان سیاسی هویت خود را حفظ می‌کند و این طور نیست که شرایط مختلف در ماهیت یک جریان تغییری ایجاد کند. بنابراین شاید مطلوب اصلاح‌طلبان این باشد که یک رئیس‌جمهور اصلاح‌طلب تمام عیار داشته باشند ولی وقتی که شرایط مهیا نباشد هیچ ایرادی ندارد که اصلاح‌طلبان بتوانند نقش خودشان را در اداره کشور به طرز شایسته‌ای ادامه بدهند و یا اینکه از کسی که این فضا را برای فعالیتشان ایجاد کرده حمایت کنند. چراکه اگر اصلاح‌طلبان در انتخابات گذشته می‌خواستند بیشتر پافشاری کنند، دیگر لازم نبود که به دنبال روحانی بروند و اگر این طور می‌شد، الان معلوم نبود که شرایط سیاسی کشور چگونه می‌شد و فضا برای فعالیت اصلاح‌طلبان به چه میزان وجود داشت، لذا هر جریان فکری و سیاسی باید شرایط را بررسی کند و میان خوب و خوب‌تر، خوب‌تر را انتخاب کند و اگر شرایط بین بد و بدتر بود، طبیعتا باید از بدتر پرهیز کند و به شرایطی که برایش قابل تحمل‌تر است، تن دهد.

نمی‌‌خواهم بگویم که اصلاح‌طلبان در آینده از روحانی جدا خواهند شد ولی این طور هم نیست که فکر کنیم الی‌الابد خودشان را با اعتدال پیوند خواهند زد. 

خیر، بنده به انتخابات ریاست‌جمهوری اشاره نکردم و بلکه منظور من بلند‌مدت‌تر بود. چراکه روحانی همچنان شرایط مناسبی را برای جلب حمایت اصلاح‌طلبان در دوره بعدی ریاست‌جمهوری خواهد داشت و همچنین وضعیت کشور ایجاب می‌کند که وی مسئولیت خود را ادامه دهد.  

چراکه نه؛ در افق می‌بینیم اما 4 سال تا 6 سال آینده که دیگر افق نیست!

بله؛ جریان اصلاحات که مستقل است.

حتما همینطور خواهد بود.

کاری که لاریجانی کرد حمایت از ملت بود و نه حمایت از روحانی. لاریجانی خوب تشخیص داد و بر اساس آن عمل کرد که باید پاداش کار خود را از مردم بگیرد و نه از دولت. دولت نیز در راه خدمت به مردم راهی را پیش برد که به سود آینده کشور خواهد بود، لذا ممکن است که بگوییم در جریان بررسی برجام در مجلس، نظر لاریجانی به دولت نزدیک بود اما باید بدانیم که این نزدیکی به نفع ملت بود. بنده به مانند شما از این قرابت، برداشت سیاسی نمی‌کنم. اما درخصوص بحثی که پیرامون همکاری لاریجانی برای رأی اعتماد به وزرای دولت مطرح کردید، این را باید بگویم که همیشه همینطور بوده است چراکه به عنوان مثال وقتی یک لایحه‌ای در مجلس تصویب می‌شود، یک عده مخالف و یک عده موافق آن هستند.

رؤسای مجالس در دوره‌های مختلف هم نقش تلطیف‌کننده‌ فضا را داشته‌اند که بخش اعظمی از آن، نتیجه جلسات سران سه قوه است که آنها را به این مسیر راهنمایی می‌کند. در مثالی دیگر باید بگوییم، در جریان استیضاح بنده با وجود اینکه باهنر از لحاظ مشی سیاسی با ما همفکر نبود ولی تلاش می‌کرد و جلسات زیادی را می‌گذاشت تا نمایندگانی که سوال دارند، در آن جلسات پاسخ خود را دریافت کنند و حتی‌المقدور کار به صحن علنی و طرح استیضاح نکشد و این نقشی است که هیئت رئیسه و رئیس مجلس نوعا برای خود قائل است.

معتقدم لاریجانی در مجلسی که تندرو زیاد داشت، توانست بیش از حد انتظار فداکاری کند. حتی بنده این را هم باید بگوییم که وقتی لاریجانی از برجام یا وزرای پیشنهادی کابینه یازدهم حمایت کرد، به نوعی به پایگاه خود در جبهه اصولگرایی هم ضربه زد.

البته به اعتقاد بنده، واقعیت این است که اگر مصالح و منافع ملی را در نظر بگیریم باید تحلیل کنیم که کدام موضع به مصلحت ملی کمک می‌کند و در همه این مراحل لاریجانی به این فکر کرده که مصلحت این است که این کار به نتیجه برسد و مثلا این خوب نیست که دولت سه وزیر را به مجلس پیشنهاد کند و مجلس به آن رأی ندهد چراکه بنده معتقدم مبحث همدلی برای لاریجانی از اهمیت بالایی برخوردار است.

من می‌گویم که سطح کار لاریجانی بالا بوده چرا که نگاه وی به منافع ملی است و نه به کرسی ریاست مجلس دهم.

گمان می‌کنم که تا حد زیادی باور دارد و می‌شناسد.

برداشت بنده این است که اکثریت مجلس دهم همراه دولت و از معتدلین خواهند بود. فضای عمومی جامعه را به نفع اصلاح‌طلبان می‌دانم و در این فضا گمان می‌کنم که جریان اصلاح‌طلب بتواند اکثریت مجلس آینده را تصاحب کند و اکثریت قوی‌تر آن نیز به دست اعتدالیون که اصلاح‌طلبان به اضافه معتدلین اصولگرا هستند، می‌افتد. 

همراهی با دولت به معنای مطیع‌بودن نیست که برخی آن را به وکیل‌الدوله بودن تعبیر می‌کنند. دولت یازدهم سیاست‌هایی را  در حوزه‌های نظیر اقتصاد، سیاست‌خارجی و... مطرح کرده که در جو عمومی جامعه پذیرفته شده است و مردم به آن رأی داده‌اند. درست است که این برنامه به شکل مصوب و قانونی نیست ولی وعده‌هایی است که در معرض رأی‌گیری از مردم از سوی رئیس‌جمهور اعلام شده است. بنابراین کسی که وارد مجلس می‌شود باید این موارد را پذیرفته و به آن باور داشته باشد. اما انتقاد به جای خود باقیست و این طور نیست که همه طرفداران دولت هیچ انتقادی ندارند و چشم خود را به هر اتفاقی ولو نامطلوب ببندند چراکه در این صورت آن نماینده، نماینده ملت نیست وگرنه نماینده ملت چشم خود را به روی کم‌کاری‌ها نمی‌بندد. همچنین بنده معتقدم وجود منتقد در مجلس یک امر بدیهی است و به‌ طور خود به خود اتفاق می‌افتد و از طرف دیگر ما نباید انتقاد را به معنای مخالفت تلقی کنیم. 

جمع شورای سیاست‌گذاری اصلاح‌‌طلبان ارشدیت عارف را پذیرفته‌اند؛ بنابراین به دلیل صلاحیت فردی یا هر دلیل دیگری عارف مناسب سمت ریاست این شورا بوده است.

البته ایشان به جایی پرتاب نشده است و وقتی رئیس مجلس شد می‌توان این حرف را تائید کرد. به هر حال با روحیه‌ای که از عارف سراغ داریم، خوب می دانیم که وی اهل تعامل، گذشت‌کردن و کار جمعی است که این خود یک امتیاز است و قطعا این امتیاز در رأیی که اعضای شورای سیاست‌گذاری به وی داده‌، تأثیرگذار بوده است.

عارف به لحاظ علمی یک شخصیت معتبر بین‌المللی است. پایگاه اصلی عارف دانشگاه است و در دانشگاه نیز شان والایی دارد، یعنی یک مدرس معمولی دانشگاهی نیست. همچنین وی پایگاه اجرایی نیز به واسطه معاون اولی دولت اصلاحات دارد و اینکه مدیریت سازمان برنامه و بودجه  نیز در کارنامه‌اش دیده می‌شود، بنابراین عارف با اصول اداری کشور به خوبی آشنا است و از منظر پایگاه و موقعیت اجتماعی نیز در حال حاضر وی در مجمع تشخیص مصلحت نظام و شورای عالی انقلاب فرهنگی عضویت دارد. مجموعه این موارد شأن ممتازی را برای وی نسبت به دیگر اعضای شورای سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان ایجاد کرده است.

حالا ان‌شاالله وقتی عارف رئیس مجلس شد، می‌بینیم که چه‌قدر خوب توانایی اداره مجلس را دارد.

احتمالا علی لاریجانی. 

فکر می‌کنم چنین است؛ افراد دیگر را بعید می‌دانم.

باید ببینیم که ترکیب مجلس آینده چگونه خواهد بود. اگر اکثریت مجلس اصلاح‌طلب باشد مطمئن هستم که عارف رئیس مجلس خواهد شد. البته کاظم جلالی رقیب لاریجانی در مجلس خواهد بود و نه رقیب عارف؛ چراکه بنده معتقدم جمع آرای اصولگرایان در یک طرف و آرای عارف در طرف دیگر قرار می‌گیرد.

ما سعی می‌کنیم که عقل و قلب خود را یکی کنیم و دل آن چیزی را بخواهد که عاقلانه باشد.

در مجلس و ریاست آن، چنین موضوعی مطرح نمی‌شود. مجموعه‌ای که به مجلس می‌روند، مجموعه متفاوتی است و تصمیمی که در آنجا گرفته می‌شود براساس ملاحظات درون مجلس خواهد بود و بحث کناره‌گیری عارف به نفع روحانی به آن صورت مطرح نخواهد بود.

من نسبت به این موضوع حضور ذهن ندارم چراکه این موضوع هنوز تایید و تصویب نشده است اما طبیعتا یک بخشی صلاحیت عمومی و  شناخت و تجربه نسبت به مسائل کشور است. این مسائل جز شاخص‌های اولیه بوده اما مهمترین شاخص، پایگاه رأی و مقبولیت به طور نسبی در میان مردم است. شاید در نوع امتیازدهی که خواهیم داشت فردی امتیاز 100 را بگیرد اما کسی او را نشناسد و از طرف دیگر فردی باشد که نمره 70 را بگیرد اما مردم یک حوزه انتخابیه او را به خوبی بشناسند. بنابراین پایگاه رأی و شناخته‌شدن میان مردم، مسئله مهمی است.

این مسئله نسبی است اگر فرد شناخته شده باشد، کار راحت‌تر می‌شود و اگر شناخته نشده باشد، باید تلاش کند تا خود را به مردم معرفی کند. یک نفر در سطح ملی و دیگری در سطح منطقه‌ای و حوزه انتخابیه خود شناخته‌شده است؛ چه بسا فردی که در سطح ملی شناخته شده است در حوزه انتخابیه خودش نسبت به یک پزشک، معلم، استاد دانشگاه یا یک مدیر صنعتی کمتر شناخته شده باشد. صحبت شما درباره چهره‌های ملی درست است اما بیشتر برای بحث ریاست‌جمهوری مصداق دارد تا مجلس. 

به طور کلی تعداد ثبت‌نام‌کنندگان زیاد بوده است

تلاش می‌کنیم که در این زمینه، تفاهم حاصل شود و اگر در جایی کاندیداها بیشتر از حد نصاب بودند، سعی می‌شود تا با هم تفاهم کنند و یک نفر به سود فرد دیگری کنار بکشد. باید منتظر باشیم و ببینیم شورای نگهبان چه کسانی را تأیید صلاحیت خواهد کرد تا براساس شرایط موجود، تصمیمات لازم را اتخاذ کنیم.

به نظر من کسی که برای انتخابات داوطلب می‌شود، سازوکار انتخابات را پذیرفته است. در این سازوکار هیئت‌های اجرایی، هیئت نظارت و شورای نگهبان وجود دارد و هر کدام از این‌ها، حوزه‌های اختیارات تعریف‌شده‌ای دارند که در عین حال تفسیر کار آن‌ها در قانون اساسی ذکر شده است و کسی که اعلام داوطلبی می‌کند در حقیقت خودش را در معرض رأی مردم در این قالب سازوکار انتخاباتی قرار داده است یعنی قبول کرده که در این مسابقه شرکت کند و داوری را نیز پذیرفته است و اعتراض به داوری نمی‌تواند خیلی پسندیده باشد مگر اینکه در مجرایی که خود قانون تعیین کرده اعتراض خود را مطرح کند.

حالا اگر در نگاه این افراد، قوانین و مقررات انتخاباتی مشکل دارد، باید وقتی که به مجلس ورود می‌کنند آن قانون را اصلاح کنند اما فعلا قانون همین است. اصلاح‌طلبان انتظار دارند که همگان مر قانون را رعایت کنند و به داوری مرجع قانونی هم احترام گذاشته شود. امیدوار هستم که یک انتخابات پرشور را داشته باشیم و هر کسی هم که مردم به او رأی دادند، قدمش بالای چشم است و بایستی وظیفه‌اش را با احساس مسئولیت به مسائل کشور انجام دهد.

به نظر من، مهمترین چالش بحث اقتصادی خواهد بود و ما باید از فرصتی که ایجاد شده استفاده کنیم و یک سروسامانی به اقتصاد، اشتغال و معیشت مردم بدهیم. مسئله‌ای که می‌تواند مورد اشتراک دولت و مجلس آینده باشد، به نظر من مسائل اقتصادی است.

حاجی: من هم از شما تشکر می‌کنم. موفق باشید.

انتهای پیام/