به گزارش حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ داوود نامور کارگردان نمایش «چهار سال پیش، ساعت 11 شب» گفت: در اجرای این نمایش نظرم بر این بود که با  یک گروه متشکل از  ده نفر با اجرای  دو نفره این نمایش را به صورت رپرتوار به  روی صحنه ببرم؛ اما زمان و  چگونگی حضور بازیگران  این فرصت را  به من نداد. تا  اینکه در نهایت به دو گروه  دو نفره این اجرا شکل گرفت.

وی گفت: بازیگران گروه اول را فارغ التحصیلان رشته تئاتر تشکیل می دهند و گروه دوم بازیگران حرفه ای تئاتر همچون نسرین نکیسا و بهزاد خداویسی این نمایش را اجرا می‌کنند.
 

نامور همچنین در مورد داستان این نمایش نیز توضیح داد: قصه این نمایش در مورد زن و شوهریست که بدون زمان و مکان در شرایطی که اصلا زنده نیستند، زندگی می کنند. این زن و شوهر داستان ما  هر بار که می‌خواهند از دریچه نور به بیرون خارج شوند، نمی توانند و یادشان می آید که آنها چهار سال پیش هر شب برایشان یک اتفاق واحد رخ داده است، ما یکی از این شبهای زندگیشان را به مخاطب نشان می‌دهیم و آنها هر بار که به عدم و نیستی خود پی می برند و نور از بین می‌رود، نمایش به صورت تسلسل وار از نو شروع می شود.

وی با بیان اینکه نمایش فضای سو رئال و ذهنی دارد، گفت: اما نوع بازی‌ها بین دو گروه در این نمایش کاملا واقعی و رئال است. ما همان  بهزاد خداویسی که در فیلم‌ها می بینیم، در این نمایش می‌بینیم؛ اما نوع بازی این بازیگران حتی اگر به ده گروه هم تقسیم می‌شدند؛ هیچ شباهتی به هم ندارد. یعنی هر بازیگر نوعی روایت این داستان را بر عهده دارد  که دوست داشتم از طریق  سنین مختلف این نمایش را به اجرا بگذارم که در حال حاضر در این نمایش هم تفاوت نسل بین این دو گروه از میان نسل چهل و پنجاه با نسل دهه شصت بوجود آوردم با حس و حال بازیهای خاص و میزانسن های مختلف.  

این کارگردان در مورد موسیقی این نمایش گفت: آقای رضانیا خودشان با توانایی که داشتند، موسیقی نمایش را با داستان هماهنگ کردند. به عقیده من موسیقی این نمایش به نوعی روایت داستان را هم بر عهده دارد.

نامور همچنین گفت: این نمایش در دو پارت هشت اجرایی به روی صحنه می رود. پارت اول با بازی مهرنوش دارا و فرشاد مجرب از اول دی به روی صحنه رفت. پارت دوم با بازی  بهزاد خداویسی و نسرین نکیسا از نهم دی آغاز می شود. همچنین در اختتامیه نمایش به احتمال فراوان تلفیقی از این دو گروه نمایش را با هم به روی صحنه می بریم.

وی همچنین با بیان اینکه متاسفانه مخاطبین تئاتر ما کم هستند، گفت: فکر می کردیم با راه اندازی سالن های خصوصی برای نمایش اوضاع تئاتر بهتر می‌شود؛ ولی با گذشت زمان نتیجه عکس حاصل شد. هر کسی را که می‌بینیم، برای خود سالنی راه اندازی کرده و نمایش اجرا می کند. معتقدم بودن به مراتب از نبودن بهتر است؛ اما مهم درست بودن است نه به هر قیمتی بودن. می توان در سالن کوچک کار حرفه ای را به روی صحنه برد، اما به شرط اینکه کار خوب باشد. آرزو می کنم مسئولین مرکز  هنرهای نمایشی از یک سری گروههای که در سالن های خصوصی نمایششان را به رو صحنه می برند، حمایت کنند. متاسفانه باید بگویم که  تئاتر دوران بدی را  سپری می کند. آنقدر مخاطب تئاتر این روزها کم است که ما از مردم خواهش می کنیم بیایید نمایش ما را ببینید.