به گزارش خبرنگار گروه استانهای باشگاه خبرنگاران جوان از اردبیل؛ در این آیین که در اصطلاح محلی به شاخسی (شاه حسین) معروف است دسته های شاخسی پس از غروب به خیابان و کوچه های اصلی شهر آمده و تا پاسی از شب به عزاداری می پردازند.

دسته­های شاخسی ، واخسی (شاه حسین ، وای حسین) نمودی از عزاداری مردم نیر است که با مرثیه ­ها و آداب خاصی برگزار می شود بدین­ شکل که این دسته ها از چند روز مانده به ماه محرم شب ها در حسینیه ها و مساجد تشکیل شده و با حضور عزاداران در صف هایی طویل و زنجیروار راهی کوچه و خیابان شده و مرثیه ها و اشعار مذهبی در رثای سالار شهیدان و یاران ایشان سر می­دهند.

اوج این مراسم در ظهر عاشورا و پس از اتمام تعزیه ­خوانی این روز می باشد که عزاداران دسته شاخسی ، واخسی گویان پس از طی کردن مسیری طولانی خود را به خیمه­های به آتش کشیده شده رسانیده و به سوگ واقعه می نشینند.

در گذشته یک ماه قبل از ماه محرم و معمولا از فردای عید قربان با تشکیل دسته­های شاخسی این شکل از عزاداری آغاز می شد ، به این صورت که روسا و ریش­سفیدان شهر زنجیر آهنی بزرگی آماده می کردند سپس آن را بر سر چوب قطوری نصب می کردند چون
غروب می­شد جوانان و مردان نیر در میدان یا مقابل یکی از مساجد حاضر می­شدند و هر یک چوب­دستی بلند و محکمی همراه می­آوردند.

پس از انجام یک سلسله کارهای مقدماتی دیگر و تقریبا همزمان با غروب با هماهنگی ریش سفیدان شاه­حسینی­ها صف می­بستند و در حالی که حاضران چوبدستی را مثل شمشیر در دست راست می­گرفتند دست چپ را از پشت بر کمر نفر سمت چپ خود قرار داده و بدین طریق صف فشرده و مرتبی بوجود می­آوردند.

شرکت کنندگان در این آیین در جواب شعار و ابیاتی که ریش سفید (دسته باشی) با آهنگ ترغیب کننده­ای می­خواند همه با هم ذکر شاخسی (شاه­ حسین) سر می دادند.

این دسته ها در برخی روزها برای آن که شکوه و جلال خاصی داشته باشند اطاقک­های مجلل چوبی بنام اطاق حضرت قاسم در بین خود حمل می­کردند.

این مراسم تا آغاز محرم ادامه داشت و پس از طشت گذاری پایان می یافت.

انتهای پیام/گ.