بر اساس یک سنت دیرینه در شهرستان نیر همزمان با دهه سوم ذیحجه مراسم عزاداری حضرت امام حسین (ع) در این شهرستان با آیین موسوم به شاخسی آغاز می شود.

به گزارش خبرنگار گروه استانهای باشگاه خبرنگاران جوان از اردبیل؛ در این آیین که در اصطلاح محلی به شاخسی (شاه حسین) معروف است دسته های شاخسی پس از غروب به خیابان و کوچه های اصلی شهر آمده و تا پاسی از شب به عزاداری می پردازند.

دسته­های شاخسی ، واخسی (شاه حسین ، وای حسین) نمودی از عزاداری مردم نیر است که با مرثیه ­ها و آداب خاصی برگزار می شود بدین­ شکل که این دسته ها از چند روز مانده به ماه محرم شب ها در حسینیه ها و مساجد تشکیل شده و با حضور عزاداران در صف هایی طویل و زنجیروار راهی کوچه و خیابان شده و مرثیه ها و اشعار مذهبی در رثای سالار شهیدان و یاران ایشان سر می­دهند.

اوج این مراسم در ظهر عاشورا و پس از اتمام تعزیه ­خوانی این روز می باشد که عزاداران دسته شاخسی ، واخسی گویان پس از طی کردن مسیری طولانی خود را به خیمه­های به آتش کشیده شده رسانیده و به سوگ واقعه می نشینند.

در گذشته یک ماه قبل از ماه محرم و معمولا از فردای عید قربان با تشکیل دسته­های شاخسی این شکل از عزاداری آغاز می شد ، به این صورت که روسا و ریش­سفیدان شهر زنجیر آهنی بزرگی آماده می کردند سپس آن را بر سر چوب قطوری نصب می کردند چون
غروب می­شد جوانان و مردان نیر در میدان یا مقابل یکی از مساجد حاضر می­شدند و هر یک چوب­دستی بلند و محکمی همراه می­آوردند.

پس از انجام یک سلسله کارهای مقدماتی دیگر و تقریبا همزمان با غروب با هماهنگی ریش سفیدان شاه­حسینی­ها صف می­بستند و در حالی که حاضران چوبدستی را مثل شمشیر در دست راست می­گرفتند دست چپ را از پشت بر کمر نفر سمت چپ خود قرار داده و بدین طریق صف فشرده و مرتبی بوجود می­آوردند.

شرکت کنندگان در این آیین در جواب شعار و ابیاتی که ریش سفید (دسته باشی) با آهنگ ترغیب کننده­ای می­خواند همه با هم ذکر شاخسی (شاه­ حسین) سر می دادند.

این دسته ها در برخی روزها برای آن که شکوه و جلال خاصی داشته باشند اطاقک­های مجلل چوبی بنام اطاق حضرت قاسم در بین خود حمل می­کردند.


این مراسم تا آغاز محرم ادامه داشت و پس از طشت گذاری پایان می یافت.


انتهای پیام/گ.

اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.