به گزارش خبرنگار اخبار داغ  گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان؛ تلفن هوشمند (به انگلیسی: Smartphone) به تلفن همراهی گفته می‌شود که توانایی‌های پیشرفته تر و قدرت محاسبات بیشتر از «تلفن مرکب» ارائه می‌دهد.

گوشی‌های هوشمند گوشی‌های موبایل پیشرفته با قابلیت‌های خاص و کاربردهایی نظیر کامپیوترهای شخصی (PC) هستند. اما لازم است ذکر شود که بدانید نمی‌توانند به قدرت کامپیوترها کار کنند. بیشتر گوشی‌های هوشمند دارای دوربین هستند، قابلیت‌هایی مثل اتصال به اینترنت و ایمیل و تنظیمات مشخص را نیز دارند.

ایده و سیم‌هایی که تلفن و محاسبه‌ها را با یکدیگر تلفیق می‌کنند، نخستین بار در سال ۱۹۷۱ به ذهن تئودور جی پراسکواک رسیده و در سال ۱۹۷۳ به ثبت رسید و در آغاز ۱۹۹۳ به بازار فروش عرضه شد. او نخستین کسی بود که مفهوم هوش، پردازش داده و صفحه‌های نمایشی دیواری را در تلفن‌های همراه معرفی کرد که سرانجام به تلفن‌های هوشمند انجامید.

نخستین تلفن همراه برای تلفیق با ویژگی‌های پی دی آ، یک نمونه اولیه آی بی ام بود که در سال ۱۹۹۲ ساخته شد و همان سال در نمایش تجاری صنعت کامپیوتر او ام دی ای ایکس معرفی شد، یک مدل بهبود یافته از آن محصول در سال ۱۹۹۴ توسط بل سالت تحت عنوان سیمون پرسنال کامینیکتور به مصرف کنندگان عرضه شد.


سیمون اولین تلفن همراه بود که می‌توان از آن به عنوان یک تلفن هوشمند یاد کرد. البته این وسیله در سال ۱۹۹۴ یک تلفن هوشمند خوانده نمی‌شد. علاوه بر توانایی آن در ایجاد و دریافت تماس‌های تلفن‌های همراه سیمون قادر به ارسال و دریافت فکس‌ها و ایمیل‌ها بوده و شامل اپلیکیشن‌های دیگری مانند دفترچه آدرس، تقویم، زمانبندی ملاقات‌ها، ماشین حساب، ساعت جهانی و یک نوت پد در صفحه نمایش لمسی خود بود.

سیمون اولین تلفن هوشمندی بود که با ویژگی‌های یک پی دی آ ترکیب شد. عبارت «اسمارت فون» در سال ۱۹۹۵ برای توصیف یک فون رایت کامینیکتور به عنوان یک تلفن هوشمند در مجله‌ها دیده شد.




انتهای پیام/