مجسمه‌سازی که سال‌ها خاک هنر خورده است
علاقه شرط اول برای موفقیت در مجسمه‌سازی است.
به گزارش خبرنگار حوزه تجسمی گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ گاهی وقت‌ها توی مسیرمان در خیابان یا هر جای دیگری به راحتی از کنار آدم‌هایی عبور می‌کنیم که نمی‌دانیم چقدر بزرگند آنهایی که به گفته قدیمی‌ها نه تنها مویی در آسیاب سپید کرده بلکه با آفرینش آثاری ماندگار به اعتلای هنر کشور خدمت کرده‌اند. همان‌ها که باید قدر هنر والایشان را دانست و به احترامشان ایستاد.
اساتید برجسته هنر
حسین خسروی یکی از هنرمندان پیشکسوت مجسمه‌ساز است که سال‌ها خاک هنر را خورده و در این راه زحمت بسیار کشیده است کسی که می‌شود ساعت‌ها به تماشای آثارش نشست و به روشنی هویت ایرانی اسلامی را در کارهایش مشاهده کرد. به همین بهانه گفتگوی کوتاهی با او انجام دادیم که صحبت ما را با وی می‌خوانید:
استاد خسروی چه شد که با هنر آشنا شدین؟
من به علت علاقه زیادی که به هنر داشتم از 18 سالگی وارد این وادی شدم و زیرنظر دکتر ریاحی فعالیتم را در زمینه مجسمه‌سازی آغاز کردم.
-خانواده چقدر در انتخاب این مسیر موثر بود؟
بسیار زیاد. محیط خانواده در شکل‌گیری مسیر زندگی هنری من خیلی تاثیرگذار بود. پدر و مادرم همیشه مرا تشویق می‌کردند و با دیدن کارهایی که در خانه انجام می‌دادم خودباوری بیشتری به من می‌دادند.
-برای موفقیت در مجسمه‌سازی استعداد را مهمتر می‌دانید یا پشتکار؟
به اعتقاد من هر دو لازم است و تنها با تکیه به یکی از این دو مورد نمی‌توان موفق بود. چه بسا افرادی که در کلاس‌های آموزشی ثبت نام کرده‌اند و به خاطر نداشتن استعداد بعد چند ترم آن را رها کرده‌اند و یا اینکه به واسطه نبود پشتکار خوب به کارهای دیگری روی آوردند و از هنر غافل شدند.
-خلاقیت چه جایگاهی در این مسیر دارد؟
جایگاه بسیار بالا. اینکه کسی صرفا از کارهای دیگران کپی کند و هیچ ایده‌ای نداشته باشد، ارزشی ندارد و یک هنرمند باید قوه تخیل بالایی داشته و با خلاقیت فردی کار را پیش برد.
-استاد رسالت یک هنرمند چیست؟
رسالت هر کس بسته به هدفی که دارد فرق می‌کند چرا که هنر زبان نرم و قوی دارد و با آن می‌شود دغدغه‌ها، افکار و باورهای شخصی را بیان کرد. اگر علاقه باشد همه چیز خود به خود پیش می‌رود.
تنها چیزی که موجب شده که هم اکنون من بعد سال‌ها هم چنان کار کنم همین علاقه است. من برای دل خودم کار میکنم و وقتی که مشغول کار هستم آنقدر غرق دنیای هنر می‌شوم که حتی برای غذا خوردن هم دست از کار نمی‌کشم.
-بیشتر روی چه موضوعاتی کار می‌کنید؟
محدودیتی برای انتخاب موضوع ندارم و بیشتر افکارم را در آثار متجلی می‌سازم. در یکی از کارهایم به نام سیمرغ صلح به مظلومیت مردم یمن و غزه اشاره کردم و ظلم را محکوم نمودم یا اینکه در یکی از مجسمه‌ها به نام ایران از تاریخ و تمدن کشورم الهام گرفتم.
-به سراغ مفاهیم مذهبی و عرفانی هم رفته‌اید؟
بله در یکی از کارها پیامبر را در حالت ایستاده کار کردم که امام حسن (ع) و امام حسین (ع) به دستان پاک آن حضرت بوسه می‌زنند.
-بیشتر به سراغ کارهای جوششی می‌روید یا کوششی؟
وقتی که شروع میکنم و طراحی انجام میدهم، در حین اجرا ایده‌های جدید به من الهام می‌شود که چه بسازم و چه کنم. از این رو صرفا نمی‌شود کار کوششی کرد. باید هم ایده‌های مناسب به ذهن هنرمند خطور کند و هم برای پرداخت آن زحمت کشد و زمان بگذارد.
-استاد از تکنیک‌های کارهایتان بگویید؟
اصل کار من برنز بوده اما الان با سیمان و گچ و گل قالب‌گیری میکنم.
-شیرین‌ترین جایزه‌هایی که دریافت کردید را در خاطره دارید؟
بله تقدیرنامه‌ای که از دانشگاه گرفتم را خیلی دوست داشتم.
-استاد نظر مخاطب عام هم برایتان مهم است؟
بله صد درصد. همیشه طوری کار میکنم که نه تنها مخاطب خاص بلکه مخاطبان عام هم جذب هنرم شوند.
-آیا از وضعیت فعلی هنری مجسمه‌سازی در کشور رضایت دارید؟
به نظرم جای تبلیغات در این زمینه خالی است و پتانسیل‌های زیادی در کشور هست که باید با تبلیغات گسترده به شکوفایی آنان کمک کرد.
-استاد آیا جایی هست که بتوان آثارتان را مشاهده کرد؟
متاسفانه خیر. البته چند تا از مجسمه‌هایم در بوستان‌های شهر نصب شده و به زودی ان شاء الله قصد دارم یک نمایشگاه برپا کنم.
گفتگو از: عاطفه گودرزی
انتهای پیام/
پس فقط برای ایشان آرزوی موفقیت میکنم