به گزارش خبرنگار اخبار داغ گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان؛ بعد ازیک روز سخت کاری درب را گشودم و وارد خانه شدم که همسرم با استکان داغ چای به استقبالم آمد. در کنارم نشست و از  آنچه که امروز برایش اتفاق افتاده بود صحبت می کرد. گرم صحبت با او بودم که به یک باره به یاد فرزندمان افتادم؛ از همسرم  حال او را جویا شدم که با حالتی بی تفاوت و با کمی چاشنی گلایه به من پاسخ داد: داره تو اتقاش با ایکس باکس بازی می کنه.

بعد از آنکه کمی خستگی‌ام به در شد به سمت اتاق فرزندم رفتم و درب را گشودم. آنچنان غرق در بازی بود که متوجه حضور من نشد. با لحنی محبت آمیز صدایش کردم باز هم متوجه نشد این بار کمی بلند تر او راصدا کردم که بعد از چند ثانیه به خود آمد و به آرامی سلامم را پاسخ داد.
کنارش نشستم و دست نوازشی  بر سرو صورتش کشیدم .

پرسیدم خب پسرم چطوری؟

-خوبم مرسی.

تنها چند ثانیه ای  نگذشت که مجددا مشغول باز شد. 

به او گفتم : ببینم چه بازی می کنی؟

-هیچی! یک بازی جدید که دوستم خیلی در موردش تعریف می کرد. خیلی خوبه !!
 اینها را در همان حالتی که غرق بازی کردن بود به من گفت.

حق با او بود بازی خیلی جذاب بود. طوری که من هم محو آن شده شده بودم، که این بار مرا فرزندم با سوالی به خود آورد و گفت: همه دوستانم یک تلفن همراه دارند که می توانند با آن هم چت کنند هم بازی. تازه زمانی که بیرون از خونه باشند پدر مادرشان می توانند به انها زنگ بزنند و یا در تلگرام و واتس اپ به آنها پیغام دهند. برای من هم موبایل می خرید؟؟


این روایت بخش کوچکی از معضلات بسیاری از خانواده ها است که والدین را بر سر دو راهی خریدن تلفن همراه  قرار داده است. در اصل مسئله این است که که همراه داشتن این وسیله ارتباطی تا چه حد برای بچه ها ضروری است یا حتی سن مناسب برای همراه داشتن این وسیله چه سنی است و بالاخره اینکه چطور باید ذهن بچه ها را برای رعایت قواعد همراه داشتن این وسیله آماده کرد.

تلفن همراه یک وسیله ارتباطی است که به دلیل تغییرات شرایط جامعه امروز نمی توان آن را از هیچ فردی دریغ کرد اما مشروط بر این که فرد استفاده کننده توان و قدرت درک چگونگی استفاده از این ابزار ارتباطی را داشته باشد. بر اساس همین دیدگاه به جرات می توان گفت تلفن همراه برای کودکان تا ۱۲ سالگی یا قبل از ورود به دوره راهنمایی صرفا یک وسیله فانتزی و سرگرمی است نه بیشتر. در حقیقت زمان مناسب برای داشتن تلفن همراه زمانی است که بچه ها از نظر بلوغ اجتماعی به مرحله ای رسیده باشند که قدرت تشخیص روابط و چگونگی اثرگذاری آن ها را داشته باشند و بتوانند دوست خوب و بد و به دنبال آن ارتباط خوب و بد را از هم تشخیص بدهند. به عبارت دیگر تحت تاثیر ارتباطات آنی و عوامل محیطی قرار نگیرند. به استناد این توصیه ها همراه داشتن تلفن همراه از دوره راهنمایی به بعد البته آن هم بسته به شیوه تربیتی بچه ها و قدرت تشخیص آن ها توجیه پیدا می کند نه قبل از آن.



گاهی بچه ها به هر دلیلی به داشتن تلفن همراه اصرار دارند. در چنین مواردی مقاومت صرف در برابر آن ها برای خرید تلفن همراه راهکار مفیدی نیست چون این امکان وجود دارد که آن ها برای رسیدن به خواسته خود دنبال راه های دیگری مثل برداشتن گوشی بزرگ ترها و... بروند. بنابراین بهتر است پدر و مادرها میدان مبارزه را رها کنند و در عوض به منطق روی بیاورند و در پی این باشند تا با ایجاد رابطه صمیمی تر و کم کردن فاصله ها راجع به شرایط داشتن این وسیله ارتباطی با فرزندان شان حرف بزنند. در این شرایط بهترین راهکار این است که به صورت مقطعی یعنی در زمان های خاص که شرایط ایجاب می کند مثلا زمانی که باید به هر دلیلی به پدر و مادر اطلاع بدهند که کجا هستند و چه می کنند، به بچه ها اجازه بدهند از تلفن آن ها استفاده کنند. اما نه به عنوان یک وسیله شخصی. بچه ها باید یاد بگیرند که گوشی همراه در دست آن ها یک امانت است که باید در زمان مقرر آن را به پدر و مادرشان برگردانند. به این شکل هیجان داشتن گوشی در آن ها کاهش پیدا می کند. بنابراین به مرور زمان می توانند منطقی تر به این ماجرا نگاه کنند.

این موضوع وجود دارد که خیلی از پدر و مادرها به تلفن همراه به چشم یک وسیله کنترل گر نگاه می کنند. به عنوان وسیله ای که به آن ها اجازه می دهد در هر شرایط و هر زمانی از حال کودک شان باخبر شوند. اما حتی با این دیدگاه لازم نیست که بچه ها خودشان به طور اختصاصی تلفن همراه داشته باشند. چون آن ها هنوز قدرت تشخیص چگونگی استفاده از این وسیله را ندارند. در این شرایط بهترین راهکار این است که این وسیله ارتباطی به صورت مقطعی در اختیار بچه ها قرار بگیرد. مثلا زمانی که بچه ها کلاس ورزشی یا فوق برنامه ای دارند می توان تلفن همراه را در اختیار آن ها قرار داد و بعد از کلاس آن را از آن ها تحویل گرفت. در حقیقت به هر شکلی که به تلفن همراه نگاه کنیم زمانی می توانیم آن را در اختیار بچه ها قرار بدهیم که آن ها قدرت تشخیص این را داشته باشند که این وسیله کجا مزاحم آن هاست، کجا دارد وقت آن ها را می گیرد و بالاخره این که توانایی آن را داشته باشند که در زمان های مشخص آن را خاموش کنند.


اما اگر والدین تصمیم بگیرند که برای فرزندانشان زودتر ار موعد تلفن همراه بگیرند باید این موضوع را در نظر داشته باشند  که استفاده زودهنگام از تلفن های همراه می تواند عوارض و آسیب های متعددی به دنبال داشته باشد که یکی از شایع ترین آن ها دانش افزایی است. منظور از دانش افزایی مطلع شدن پیش از موقع بچه ها به اموری از جمله مفاهیم ارزشی و اجتماعی است که هنوز قدرت درک و تحلیل آن ها را ندارند. همین موضوع می تواند منجر به بلوغ زودرس در آن ها، زیر سوال بردن ارزش ها، هنجارها و حتی در بدترین شرایط کم رنگ شدن مقام و جایگاه پدر و مادر در ذهن آن ها و در نهایت تشدید تعارض های خانوادگی شود. بنابراین بهتر است با ایجاد رابطه منطقی با کودکان به آن ها بفهمانیم که به تلفن همراه درست مانند یک وسیله ارتباطی نگاه کنند که شرط داشتن آن رسیدن به سن و قدرت درک مناسب است. درست مثل قوانینی که برای داشتن گواهینامه و راندن اتومبیل باید رعایت شوند.




موضوع دیگری که باید آنرا بررسی کرد انتخاب مدل گوشی مناسب برای بچه ها است که احتمالا ذهن خیلی از پدر و مادرها را به خودش مشغول کرده است که توصیه محققان به اغلب والدین انتخاب گوشی های ساده است. گوشی هایی که صرفا جنبه ارتباطی آن ها در میان است نه بیشتر اما خب طبیعی است که این موضوع درحد یک توصیه باقی می ماند چون به هر حال نمی توان به خانواده ها اجبار کرد که چه مدل یا چه سبک گوشی را خریداری کنند، چون خرید گوشی یک انتخاب کاملا شخصی و سلیقه ای است.

اما  در نهایت توصیه میشود که  والدین تا حد امکان دنبال مدل های ساده بروند تا بچه ها کمتر درگیر جذابیت های آن ها از قبیل انواع و اقسام امکانات صوتی و تصویری که اغلب وقت گیر و اعتیادآور هم هستند، شوند.

برای آگاهی از آخرین اخبار و پیوستن به کانال تلگرامی باشگاه خبرنگاران جوان اینجا کلیک کنید.

گزارش از مروارید شیرخدایی


انتهای پیام/