به گزارش خبرنگار كلينيك گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان؛ شاید برای شما هم پیش آماده باشد که با کودکی مواجه شوید که دائما در حال جویدن ناخن خود می باشد و علاقه‌ی خاص به آن دارد وما با تندی با آن برخورد می‌کنیم و سعی در منصرف کردن او از این کار داریم ولی اکثر اوقات بی‌فایده است ما در این جا می‌خواهیم به علل و عوارض و راه‌های درمان ناخن جویدن، نه تنها در کودکان بلکه حتی در بزرگسالان بپردازیم.
 
پشت پرده خوردن ناخن
الهام شیرازی متخصص روان پزشک در خصوص ناخن جویدن توضیح داد: ما نباید این عادت را خیلی بزرگ و مهم جلوه دهیم ولی جای تاسف دارد که بین مردم این گونه جا افتاده که جویدن ناخن نشانه‌ی استرس و اضطراب است که بیماری‌های روانی را در پی دارد در حالی که اصلا این گونه نیست و این تنها بر داشتی  است که از کودک یا هر فرد دیگری داریم.
 
وی با بیان این که این عادت، زمانی که از نظر روحی اگر آرامش هم داشته باشیم ممکن است تکرار شود، ادامه داد: اصلا ناخن جویدن موضوع دارای اهمیتی نیست که بخواهیم آن قدر به آن بها دهیم. کما این که خیلی از والدین با مراجعه به روان پزشک از ناخن جویدن کودک خود گله می‌کنند در خالی که ما با صحبت کردن با فرد به این نتیجه می‌رسیم که مشکلات عدیده‌ای وجود دارد و والدین از آن بی‌خبرند و فقط ناخن جویدن توجه کرده‌اند.
 
اراده‌ی قوی، راه حل هر مشکلی
این متخصص روان پزشک هم چنین تصریح کرد: زمانی که فرد یا کودک خودش خو است که این عادت را کنار بگذارد و ارداه‌ی قوی برای ترک این عادت دانست، می توان به کمک روش‌های درمانی می‌توان آن را کنار گذاشت.
 
راه حل مشکل چیست؟
وی در خصوص راه‌های درمانی روان پزشکان اظهار داشت: برای هر فرد راهحل متفاوتی وجود دارد و کودکی که دچار بیش فعالی است و کسی که لج بازی می‌کنند و کسی که زیاد گریه می‌کند درمان‌های متفاوتی دارند.
 
وی در این خصوص که عادت به ناخن جویدن را می‌توان تبدیل به عادتی کرد که برای فرد ضرری نداشته باشد، ادامه داد:متاسفانه والدین مدام تذکر می‌دهند و فکر می‌کنند که راه حلی موثر است در حالی که تنها رابطه ما با فرزندانمان خراب می‌شود و با گوش نکردن بچه‌ها چیز خاصی عایدمان نمی‌شود و کمکی به درمان نمی‌کند..
 
وی پیرامون این نکته ادامه داد: والدین باید انرژی خود را برای تربیت هر چه بیشتر فرزندان خود بگذارد و به عنوان مثال سیستم قانون گذاری و جریمه و.. را یاد گرفته و به فرزند خود منعکس کنند تا فرآیند تربیت هر چه زودتر کامل شود.
 
وی افزود: برنامه‌ای که روان پزشکان می دهند کاملا کار شناسی شده یعنی با توجه به سن و شرایط خانواده داده می‌شود.
 
به عنوان مثال یکی از شیوه‌های معمول برای کاهش این عادت، محدودیت زمانی است یعنی به فرزند گفته می‌شود که در این ساعات خاصی اجازه جویدن ناخن خود را نداری و به مرور زمان این زمان را افزایش می‌دهیم و کودک به این اعتماد به نفس می‌رسد که بدون این عادت هم می‌تواند زندگی کند و با گذشت زمان عادت جویدن به ناخن ترک می‌شود.
 
وی در خصوص محدودیت مکانی گفت: گاهی اوقات فرد را نظر موقعیتی محدود می‌کنیم و مثلا به کودک گفته می‌شود زمانی که تلویزیون نگاه میکنی باید میوه بخوری و با خوردن میوه، کودک مشغول می‌شود و دستش را سمت دهان خود نمی‌برد و ناخن خود را نمی‌جود.
 
وی در پایان گفت: اگر به کودک یا بزرگسال فشار زیادی وارد کنیم، نتیجه‌ای در پی نخواهد داشت و با مشورت روان پزشک باید انجام شود .لی به طور کلی جای نگرانی نیست و نباید فرزند به خاطر خوردن ناخن دچار مشکل شود و اعتماد به نفس خود را از دست دهد.
 
گزارش: علی محمودی
 

انتهای پیام/