به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، در دنیای فوتبال حرفه ای، مانند هر دنیای حرفه ای دیگری، هر چیزی در سر جای خودش قرار دارد. هر نیروی کار ماهری، وظایف خود را به خوبی می داند و به خوبی آنها را انجام می دهد. هیچکس حتی اگر بخواهد نمی تواند کمتر یا حتی بیشتر از حد توانش کار کند. در واقع حد توان و میزان و قابلیت‌های فردی توسط استعدادیاب ها، کارفرما و مدیران مجرب از قبل ارزیابی شده و وظایف و کارهای محوله نیز تا حدی است که شخص مورد نظر در بهترین حالت از پس وظایفش برآید و با کمترین کم کاری، در یک محیط شفاف و شیشه ای، رسوا شود. این رسوایی روی کاغذ اصلا زیبا و شایسته نیست اما در محیطی حرفه ای، تقریبا غیر قابل انکار.

دنیای فوتبال حرفه ای نیز از این قاعده بدیهی و شاید حتی کلیشه ای مستثنی نیست. تدارکات باشگاه تخصص لازم برای ترمیم و تغییر چمن را ندارد. مدیرعامل باشگاه نیز حق کوچکترین دخالت در سیستم تیم را نداشته و معمولا درباره چیزهایی که به خودش مربوط است، سخنرانی می کند. بازیکنان، مربیان، کادر فنی، پزشکان، راننده، مدیر بخش بازرگانی، مربیان آکادمی و ... هر یک وظایف خاص خودشان را دارند.

اظهارات سرپرست باشگاه پرسپولیس درباره کمک مالی هواداران و اعطای یک شماره حساب بانکی برای جمع آوری این کمکها  سوژه خبری مناسبی بود برای آنکه بیش از پیش به خود بیاییم و  به این موضوع بیشتر فکر کنیم که آیا فوتبال ایران، حرفه ای است که اگر به نفع‌مان باشد با اروپا مقایسه می شویم و اگر به ضرر مان باشد از جمله معروف «ما کجا و آنها کجا» استفاده می کنیم؟

علی اکبر طاهری، سرپرست پرسپولیس در نشست خبری درباره مشکلات مالی و اینکه گفته می‌شود بین مدیران وزارت ورزش و مسئولان باشگاه اختلاف وجود دارد، گفت: "کدام مدیر وزارت ورزش با من یا فرد دیگری مشکل دارد که دودش بخواهد به چشم پرسپولیس برود؟ با توجه به شرایط بازار و امکان شرایط بالقوه باشگاه دنبال بسته کامل حامی مالی هستیم تا درآمدزایی کنیم. فصل گذشته هم چنین شرایطی بود و دنبال بسته کامل اسپانسر بودیم." اکنون سوال مهم اینجا است که بسته کامل حامی مالی را چه کسی باید فراهم کند؟ مدیرعامل و سرپرست باشگاه یا مسئول بازرگانی و تبلیغات؟ آیا در شان مدیرعامل یک باشگاه پرهوادار است که مستقیما با حامیان مالی وارد مذاکره شود؟

از طرفی طاهری با اعتماد به نفس، از اصطلاح «شرایط بازار» سخن می گوید؛ گویی با چنین شرایط بازاری، سیل حامیان مالی به سمت پرسپولیس روانه نشود، جای تعجب خواهد داشت! اما کدام شهروند ایرانی را پیدا می کنید که درباره حمایت مالی بی چشمداشت و میلیاردی از پرسپولیس، سر از پا نشناسد؟ اگر چنین حامی مالی وجود داشته و دارد در این‌همه سال در کدامین لایه پنهان اقتصادی پنهانش کرده بودند؟ متاسفانه نفس حمایت مالی در فوتبال ایران به راهی برای ورود شخص حمایت کننده به فوتبال تبدیل شده است؛ گویی که شخص از فوتبال حمایت می کند، به شرطی که در باشگاه به سمتی قابل توجه دست پیدا کند! غافل از این که قرار است فوتبال ما حرفه ای باشد و جایی برای غریبه ها در فوتبال نداشته باشیم.

طاهری در بخش مهم دیگری از سخنانش گفت: "هواداران خیلی‌ از باشگاه‌های بزرگ در تامین مسائل مالی به آنها کمک می‌کنند. نگاه ما در این خصوص نگاه باشگاه‌مدارانه است. در خصوص این موضوع مصوبه‌ای نداشته‌ایم، بلکه حرکتی خودجوش بود که هواداران انجام دادند تا از این راه کمک کنند. بگذارید برای شما مثالی بزنم. مگر آن هواداری که در اهواز همه بلیت‌های مربوط به پرسپولیس را خریداری کرد تا در اختیار آنها قرار دهد، کار بدی انجام داده است؟ ما از چنین کمک‌هایی استقبال می‌کنیم."

اینجاست که باید از سرپرست باشگاه پرهوادار و ریشه دار پرسپولیس پرسید که آیا تعریف مشخصی از «باشگاه بزرگ» دارد؟ به عنوان مثال، یکی از این باشگاه های بزرگ می تواند بارسلونا باشد، آیا هواداران بارسا در حد هواداران پرسپولیس، خدمات و سرویس دهی و حرفه ای گری می بینند که بخواهیم میزان کمک مادی دو طرف را با هم مقایسه کنیم؟
 
منظور سرپرست پرسپولیس از باشگاه بزرگ چیست؟


بله درست است، هواداران بارسلونا به باشگاه خود کمک مالی می کنند اما مشکل از همین جا شروع می شود. دقت کنید، «به باشگاه خود» کمک مالی می کنند. در واقع بارسلونا باشگاه مردم است و مردم به خودشان کمک می کنند؛ اما آیا پرسپولیسی که این روزها سوژه طنز کاریکاتوریست ها و هواداران تیم های دیگر شده، یک تیم مردمی است که از مردم، طلب کمک مالی هم دارد؟ هواداران پرسپولیس همگی در جریان پروژه عجیب و شکست خورده «خصوصی سازی» هستند؛ فرایندی که طی آن عده ای آمدند و رفتند و در نهایت پرسپولیس بی ستاره و بی مربی ماند و هواداران نگرانش.

سوال مهم این که چرا هواداران باید به تیم خود کمک مالی کنند؟ البته که پاسخش می شود «عشق» و برای حرف حساب هم که دیگر جوابی لازم نیست اما فارغ از این حرف حساب، این هواداران صبور و متعصب چه خدماتی از باشگاه خود دریافت می کنند؟ کارت هواداری دارای تخفیف از فروشگاه های زنجیره ای دارند؟ استادیوم اختصاصی و فروشگاه های دارای برند و محصولات ورزشی با کیفیت دارند؟ وب سایت زیبا و دیدنی و پر از خبر مخصوص تیمشان دارند؟ واحد حسابداری متخصص که در پایان هر هفته گزارش کامل مالی را برای همه اعضای رسمی و هواداران از طریق ایمیل، ارسال کند، دارند؟ چه خدماتی به هواداران اعطا شده که سرپرست محترم باشگاه پرسپولیس تا این حد به صورت بدیهی، منتظر کمک های مالی هواداران است؟

یکی از این باشگاه های بزرگ می تواند آرسنال لندن باشد که تماشای موزه های کل بریتانیا برای همه هوادارانش در طول یک فصل، رایگان اعلام می شود. یکی دیگر از این باشگاه های بزرگ می تواند بایرن مونیخ آلمان باشد؛ جایی که هوادارش به صورت ذاتی و خود به خود از این که هوادار این تیم است احساس غرور و برتری دارد. این هوادار، هزینه داشتن چنین حس زیبایی را پرداخت می کند. باشگاهی بزرگ در قلب مونیخ که هوادارانش با در دست داشتن کارت رسمی هواداری از بیش از 40 فروشگاه زنجیره ای در زمینه های مختلف خرید با تخفیف ویژه دارند.

طلب کردن پول از هواداران از سوی یک مدیرعامل چندان شایسته و تعریف شده نیست؛ هر چند در دنیای فوتبال حرفه ای هم پیش می آید اما به هر حال این یک رابطه دو طرفه است.
منبع:مشرق

انتهای پیام/