عمر کوتاه مربیگری فوتبال در ایران (قسمت سوم)
در دو بخش ابتدایی با نظرات برخی کارشناسان موضوع عمر کوتاه مربیگری در فوتبال ایران را ریشه یابی کردیم اکنون این موضوع را با نظرات دیگر کارشناسان دنبال می کنیم.
به گزارش گروه ورزش باشگاه خبرنگارن جوان ؛ در ادامه بررسی کارشناسانه مبحث عمر کوتاه مربیگری در فوتبال ایران با برخی دیگر از کارشناسان به گفتگو پرداخته ایم که در مطلب زیر می خوانید:
وی که قبل از حرفه‌ای شدن و تشکیل لیگ خلیج فارس سرمربیگری سازمان گوشت اصفهان، سپاهان، امیدهای اصفهان و نوجوانان اصفهان را برعهده داشته است پس از تشکیل لیگ خلیج فارس از سال 1381 تا 1386 به عنوان کمک مربی در تیم‌های ذوب‌آهن و سپاهان با فرهاد کاظمی، لوکا بوناچیچ و کربکندی همکاری داشته و پس از آن مدتی را در کنار قلعه‌نویی در تیم ملی حضور داشت و یک بازی هم به عنوان سرمربی بر روی نیمکت تیم ملی نشست اما پس از آن که قرار شد کلمنته به تیم ملی نیاید وی هم از تیم ملی رفت و از سال 1387 تا 1391 در مدت چهار سال سرمربی ذوب‌آهن بود و افتخارات زیادی را بدست آورد کسب یک قهرمانی در جام حذفی و دو نایب قهرمانی و یک سوی در لیگ و یک نایب قهرمانی در آسیا از جمله این افتخارات است.
ابراهیم‌زاده پس از ذوب‌آهن در تیم‌های نفت تهران راه‌آهن و پیکان هم سرمربی بوده است.
سرمربی سابق پیکان در پاسخ به این سوال که چرا عمر مربیگری در ایران کم است، گفت: همواره نبود ثبات مدیریتی، نبود پول و سلیقه‌های مدیریتی باعث می‌شود که مربی‌ها نتوانند زمان زیادی حضور داشته باشند از طرفی دیگر همواره در کادرهای مدیریتی مشاورانی وجود دارند که برای انتخاب مربی به مدیریت کمک می‌کنند اما در جایی این مشاوران یک خبرنگار هستند و در جای دیگر یک مربی فوتبال، عده‌ای هم از یک شخص خاص خوششان می‌آید همین موضوع باعث می‌شود تغییر مربیان زیاد باشد.
ابراهیم‌زاده در خصوص عمر مفید یک مربی برای کسب نتایج دلخواه گفت: یک مربی حداقل باید یک فصل زمان داشته باشد تا تیمش را به گونه‌ای که می‌خواهد، درست کند.
سرمربی پیشین سبزهای اصفهان درباره اینکه رفت و آمد مربی‌ها در یک تیم بهتر است یا اینکه زمان بیشتر داده شود؟ گفت: این اتفاق در فوتبال ما می‌افتد، اما در تیم‌های استقلال و پرسپولیس چون همواره علاقه دارند که پیشکسوتان خودشان باشند، این گونه می‌شود.
وی در ادامه در خصوص بی ثباتی در تیم‌ها افزود: در بعضی تیم‌ها ثبات وجود دارد و در بعضی جاها نیست و علت آن هم این است که مربیان و مدیران نمی‌توانند به یک استراتژی ثابت دست یابند.
این روزها فوتبال ایران به نوعی دچار عرب‌زدگی شده است. عرب‌زدگی که فوتبال را در پول می‌بینند و اسکناس‌ها فوتبال را در ایران دگرگون می‌کنند. واژه‌ای که شاید نقطه‌ای کم دارد تا فوتبال را به روز کند. در روزهایی که نام‌های فرگوسن و ونگر در آسمان فوتبال جهان می‌درخشند، متعصب‌ترین هواداران تیم‌های ایران در به زبان آوردن نام مربی خود شک و تردید دارند.
در روزگاری که نشان‌ها را از سرهنگ‌ها می‌گیرند و به سربازان فراری می‌دهند نیمکت‌های لرزان تیم‌ها زلزله 8 ریشتری در دل هواداران ایجاد می‌کند. لرزه‌هایی که به سکوها نیز رسیده است و هر روز ساختمان عظیم تماشاگر را فرومی‌ریزد اما برای واکاوی این موضوع باید به سراغ فردی رفت که هشت سال بر نیمکت پرافتخارترین تیم لیگ برتر تکیه زده است.
محمود یاوری، در سن 22 سالگی فوتبال حرفه‌ای خود را از تیم شاهین (سپاهان) اصفهان آغاز کرد و پس از چند سال حضور در تیم شهر خود راهی پاس تهران شد و در سال 1350 به دوران کوتاه بازیگری خود پایان داد و کفش‌هایش را آویخت.
سرهنگ فوتبال ایران در سال 1350 مربیگری را با کار در ذوب آهن اصفهان آغاز کرد و پس از یک سال راهی تیم فوتبال سپاهان (شاهین سابق) شد و هشت سال بر روی نیمکت این تیم حضور داشت و پس از آن به تیم فوتبال برق شیراز پیوست.
یاوری در سال 1363 به عنوان سرمربی تیم ملی فوتبال ایران انتخاب شد و هر شش بازی که یاوری بر روی نیمکت تیم ملی حضور داشت با برتری تیم کشورمان پایان یافت اما با حضور نصرالله سجادی در ریاست فدراسیون فوتبال، یاوری تصمیم گرفت از سمتش کناره‌گیری کند.
وی همچنین در مقاطعی سرمربی تیم ملی ب، امید و جوانان کشورمان بوده است.
محمود یاوری در سال‌های مربیگری‌اش سابقه حضور بر روی نیمکت سپاهان اصفهان، ذوب آهن اصفهان، فجر سپاسی شیراز برق شیراز، شاهین بوشهر، تراکتورسازی تبریز، ابومسلم مشهد، صبای قم، استقلال اهواز، پاس، استیل آذین، راه‌آهن و مس کرمان در کارنامه دارد.
وی در گفتگویی با خبرنگار ما، در خصوص عمر کوتاه مربیگری در ایران اظهار داشت: مربی یک خاصیت است که در درون بعضی افراد گذاشته شده است و بعضی دیگر از داشتن این خاصیت محروم هستند. مربیگری در فوتبال همانند هنر یک حرفه است که همه می‌توانند در آن ورود کنند، اما برای ادامه دادن در این حرفه باید استعداد، علاقه و پشتکار داشت. پشتکار در فوتبال با آموزش حاصل می‌شود و بدون آموزش فقط می‌توان ترکیب تیم را با یک آرنج به میدان فرستاد.
یاوری در ادامه افزود: برخی مربیان در ایران به سرعت وارد این عرصه می‌شوند. مربیان در ایران باید بدانند تا رسم شاگرد و استادی را به جا نیاورند نمی‌توانند مربی خوبی شونده برخی بازیکنان پس از اتمام بازیگری، به سرعت خود را وارد این حرفه می‌کنند و معتقدم این بزرگ‌ترین اشتباه است چرا که تا فوت و فن مربیگری را نیاموزند نمی‌توانند موفق باشند.
کارشناس فوتبال ایران در خصوص عمر مفید یک مربی تصریح کرد: یک مربی می‌تواند سال‌های سال در فوتبال فعالیت کند و لازمه این ماندگاری، پویایی مربیان است. اگر این جوانان با علم روز فوتبال پیش بروند قطعاً جایگاه خود را در مربیگری مستحکم می‌کنند همان طور که افرادی هستند که سالیان دراز در ایران موفق بودند.
وی در مورد جابجایی فصل به فصل مربیان در لیگ ایران گفت: عمده‌ترین دلیل این جابه‌جایی‌ها خود عدم موفقیت خود مربیان است. مربی باید همه جوانب را بسنجد و پا به میدان بگذارد.
یاوری افزود: البته مسائل پشت پرده‌ای هم وجود دارد که در این جابه‌جایی‌ها دخالت دارند. این روزها دلالان در ایران حرف اول را می‌زنند و شروطی می‌گذارند که اگر می‌خواهی مربی شود باید بازیکنان مورد نظر ما را جذب کنی و این مهم‌ترین دلیلی است که باعث شد عطای استقلال اهواز را به لقایش ببخشم.
وی اضافه کرد: مدیران باشگاه‌های ایران شرکتی هستند و از طریق شرکت و سازمان مربوطه مدیریت باشگاه را قبول می‌کنند و این مهم‌ترین تأثیر مدیران بر نحوه عملکرد مربیان است. همچنین برخی مدیران خیلی سریع از مسئولیت‌شان شانه خالی می‌کنند، اما مدیرانی هستند که از مربیان خود حمایت می‌کنند و باشگاه‌های ذوب آهن و سپاهان نتیجه این حمایت‌ها را در فصل پیش دیدند.
مربی سابق تیم ملی فوتبال ایران در خصوص عمر زیاد مربیگری در اروپا گفت: معتقدم که در اروپا مربیان آموزش کافی برای ورود به این عرصه را می‌بینند. البته نکته مهم در عمر مفید مربیان در اروپا آماده بودن تمام امکانات برای استفاده از دانش مربیان است اما در فوتبال ما این امکانات سخت‌افزاری وجود ندارد.
وی ادامه داد: اما در کشورهای اروپایی هم مربیان بی‌خاصیت سریع کنار گذاشته می‌شوند همان طور که جکی چارلتون از برادرش بابی پیش گرفت و خود را در عرصه مربیگری نشان داد. همچنین می‌توان مقایسه‌ای بین پلاتینی و بکن باوئر داشت که باوئر یک مربی موفق شد اما پلاتینی به مسائل مدیریتش فوتبال روی آورد.
عضو کمیته فنی فدراسیون فوتبال درباره میانگین حضور سرمربی در یک تیم اشاره کرد: 43 سال در عرصه مربیگری فعالیت کردم و تا حدودی به موفقیت رسیده‌ام که رمز این تداوم را در پویایی و تحرک خود می‌دانم. با هزینه شخصی به جام جهانی می‌روم تا از علم روز دنیا عقب نمانم. یک مربی باید اعتبار خود را حفظ کند تا بتواند در یک تیم تداوم داشته باشد.
پیشکسوت مربیگری ایران در خصوص سطح دانش مربیان ابراز کرد: سطح دانش مربیان در ایران با فوتبال روز دنیا متفاوت است و با کوچک‌ترین تاکتیک فوتبال آشنایی ندارند و خیلی آسان گرفتار برخی تغییر تاکتیک‌ها می‌شوند. یحیی گل‌محمدی در ایران با چند تغییر جزئی تاکتیک بر سرخابی‌ها غلبه می‌کند و مربی تیم مقابل هیچ کاری برای نجات تیم انجام نمی‌دهد.
وی افزود: البته فدراسیون فوتبال تلاش‌هایی را برای ارتقای دانش مربیان انجام می‌دهد اما این کلاس‌ها خیلی کم است و تغییری در علم مربیان ایرانی ایجاد نمی‌کند.
یاوری در پایان خاطرنشان کرد: به همه این موضوعات به صورت هم‌راستا در افزایش دانش فنی مربیان باید توجه داشت اما قطعاً خاصیت مربیگری باید در هر فرد وجود داشته باشد تا بتواند به این عرصه وارد شود.
انتهای پیام/
