کاوه سجادی حسینی کارگردان سینما در گفتگو با خبرنگار
حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در خصوص استفاده ابزاری برخی فیلمها از کلمه توقیف برای جلب مخاطب بیشتر گفت: در این خصوص جمله خانم بیاعتماد در فیلم «قصهها» به ذهنم میرسد که هیچ فیلم خوبی در کمد نمینماند. فیلم خوب در نهایت دیده میشود چه توقیف شود و چه توقیف نشود.
وی افزود: دو نوع توقیف داریم یکی برای فیلمهای ضعیف و دیگری برای فیلمهای خوب. این توقیف بر هر اساسی مانند نگاه اجتماعی، سیاسی، سلیقهای و... صورت بگیرد در اصل از خود مدیران به خود مدیران منتقل میشود، یعنی مدیری مجوز ساخت و اکران فیلم را صادر و دیگری توقیفش میکند. انگار مسئله، فیلم نیست و چیز دیگری است.
وی ادامه داد: وقتی سینما بتواند به درستی کارش را انجام دهد و فیلمها دیده شوند، فیلم توقیفی یا غیرتوقیفی وجود ندارد و همه در شرایط یکسان اکران میشوند. این تماشاگر است که فیلم مورد علاقه خود را انتخاب میکند. به این خاطر بعضی از فیلمهایی که توقیف شده و اکران نمیشوند باعث شده مخاطب برای دیدن بیشتر ترغیب شود.
سجادی حسینی بیان کرد: به نفع تهیهکننده و فیلمساز است که فیلمهای بد خود را با تبلیغات سوء اکران و مخاطب بیشتری جذب کنند، اما برخی از فیلمها مثل «خانه پدری» «قصهها»، «گس» و خیلی از فیلمهایی که لیاقت اکران گسترده را دارند و به خاطر نگاه سیاسی و سلیقهای سینمایی مهجور ماندهاند، در کنار فیلمهایی که نیاز به تبلیغ ندارند و برای آنها تبلیغات گسترده میشود اکران شده و به قول معروف فیلمها در کنار هم یکسان دیده نشدند.
وی عنوان کرد: خود من تجربه فیلم توقیفی در تلویزیون را دارم؛ یعنی دو تله فیلم من توقیف شد و پخش نمیشود، مدیری تأیید کرده و مدیر دیگری اجازه پخش نمیدهد.
این کارگردان در خصوص اینکه افتخار برخی از مدیران آزاد کردن فیلمهای توقیفی است و از این طریق فیلمها را به ورطه تبلیغات کاذب میاندازند، اظهار داشت: این یک نگاه تاریخی است، زمان رم باستان هم هر پادشاهی که عوض میشد بردهها را آزاد میکرد، این موضوعی است که وجود دارد و نمیتوان از آن گریزان بود و چون سینما هنر است و نگاه آدمها با هم فرق میکند و سلیقه حرف اول را میزند، به طور قطع خروجیها با هم تفاوت دارد.
این کارگردان ادامه داد: در نتیجه از اینکه چرا فیلمی توقیف شده یا نشده نمیتوان خرده گرفت، بهترین کار این است که نگاه سینمایی وارد سینما شده و از نگاه دولتی خارج شود و سینما به دست سینماگران بیفتد که از دولت دورند، کسانی که هدف آنها به دست آوردن دل دولت نیست و مقصود اصلی آنها پویایی سینما است.
وی افزود: وقتی سینما دچار آسیب میشود، من فیلمساز با حالت غمگینانه فیلم میسازم و در نتیجه فیلم ناامیدکننده تولید میشود اما اگر از بیرون و فرامتن امید وارد متن شود، فیلمساز فیلم امیدوارکنندهای خواهد ساخت.
کارگردان «بوفالو» در خصوص بیکیفیت بودن برخی فیلمهای توقیفی برعکس آن چیزی که از آنها انتظار میرود و سرخوردگی مخاطب از این جهت، عنوان کرد: در ابتدا باید گفت که هدف اول و اصلی تبلیغات فریب دادن است، اما مهمترین و بدترین مسئله تبلیغات سودی است که برای برخی فیلمها ایجاد شده و مخاطب بیشتر جذب دیدن آن فیلم میشود اما اگر فیلم در اکران سالم پخش شود، تبلیغات سوء از بین میرود و کیفیت واقعی فیلم مشخص خواهد شد. میتوان نتیجه گرفت که تبلیغ سوء در جهت توقیف به نفع فیلمساز و به ضرر مدیرانی است که اقدام به نگه داشتن فیلم میکنند.
سجادی حسینی در خصوص راهحل برای جلوگیری از تبلیغات سوء و دیده شدن فیلمهایی که مستحق اکران هستند و درگیر نشدن آنها با این مسائل، بیان کرد: باید سایه سنگین دولت از روی سینما برداشته شده و فقط حمایت او را شاهد باشیم.
وی در خصوص وجود ناظر کیفی در سینما عنوان کرد: در کل ناظر کیفی مقوله اشتباهی است، چون خود من در تلویزیون ناظر کیفی داشتم اما باز هم فیلم توقیف شد زیرا مدیری میگفت باشد و مدیری میگفت نه. در نتیجه این موضوع پله پله بالا میرود و از ریز به درشت تبدیل میشود. فکر میکنم تنها کار این است که وقتی فیلمی برای ساخت تصویب میشود، یک ارگان از ابتدا تا انتها همه مسئولیتهای آن را بر عهده بگیرد و آدمها و ارگانهای مختلف رأی صادر نکنند.
وی افزود: اگر قرار بر این است که سازمان سینمایی اجازه ساخت فیلمی را صادر کند و کمیسیون فرهنگی مجلس جلوی این اتفاق را بگیرد ، فیلمساز سردرگم شده و نمیداند فیلم را به کجا ارائه دهد، اما اگر همه مسئولیتها بر عهده یک مکان باشد خود مدیران هم تمرکز بهتر و درستی بدست آورده و در نتیجه فیلمها در یک چرخ سالم و درست و بدون هیچ توقیفی اکران میشوند. یعنی اگر این استقلال کامل واقعی باشد اتفاقات خوبی خواهد افتاد.
سجادی حسینی در خصوص پایبند نبودن برخی فیلمسازان به فیلمنامه و تغییر دادن آن زمان ساخت و تأثیر این جریان در توقیف آنها اظهار داشت: این هم شیطنتی است که علت آن فشاری است که به فیلمساز وارد میشود در نتیجه فیلمنامه را تغییر داده و سر صحنه به صورت دیگر فیلم را میسازد. اما در حال حاضر کارایی ندارد و قبلاً بیشتر این اتفاق رخ داده است.
وی با بیان این مطلب که پرونده تبلیغاتی سوء برای فیلمها رو به پایان نیست گفت: مردم باز هم فریب تبلیغات رسانهای که اکثر آنها کاذب است را میخورند و همیشه هم تکرار خواهد شد.
وی افزود: تا زمانی که سواد سینمایی سوار بر فیلم نباشد و سلیقه و نگاه سیاسی و خارجی از سینما بر فیلمها حکمفرما باشد، فیلمها همچنان توقیف میشوند اما زمانی که نگاه سینمایی و انسانی داشته باشیم، هیچ فیلمی توقیف نمیشود. مهمترین مسئله این است که نترسیم و ترسیدن از واجبات کار مدیران است. مدیران نباید از نقد شدن هراسی داشته باشند چون نقد صحیح و منصفانه باعث رشد و پویایی میشود، اما اگر جلوی نقد گرفته شود باعث خفقان و پس رفت در فیلم و سینما و قهر مخاطب خواهد شد.
انتهای پیام/