به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ الفبای فارسی باستان به «الفبای میخی» شهرت دارد. علت این نامگذاری را می‌توان، شباهت این الفبا به میخ دانست. آنچه از ظاهر امر برمی‌آید، این است که دستور ساخت الفبای فارسی باستان را داریوش داده بود. الفبای فارسی باستان از زبان اکدی و الفبای این زبان نیز از زبان آشوری گرفته شده بود. الفبای این زبان 36 حرف، 2 واژه جدا کن و 8 آوانگار داشته است.‌ البته در این زبان نشانه‌هایی نیز برای نشان دادن اعداد وجود داشت، که تنها برخی از این نشانه‌ها به ما رسیده است. تمام حروف فارسی باستان، جز آن‌هایی که برای نمایش مصوت به‌کار می‌رود، مصوتی به همراه دارند. به این دلیل می‌توان به الفبای فارسی باستان، الفبای هجایی گفت. الفبای این زبان از چپ به راست نوشته می‌شد. این مسئله در زبان‌های اروپایی دیده می‌شود. در فارسی امروز بر خلاف این اتفاق روی می‌دهد وکلمات از سمت راست به چپ نوشته می‌شوند. الفبای میخی تا پایان دوره هخامنشیان رایج بود. این الفبا پس از این دوران رواج خود را از دست می‌دهد. در اوایل سده نوزده میلادی است، که دانشمندان موفق می‌شوند، خط میخی را بخوانند.

1- «واتر بلستینگ» (water blasting ): معادل این کلمه را «آب زنی» قرار داده‌اند. این کلمه در زبان لاتین به پاشیدن آب اتلاق می‌شود، که در آن فشار زیادی برای تمیز کردن و زدودن پوسته و زواید به‌کار می‌رود. این معادل از ترکیب اسم، بن مضارع فعل «زدودن» و «یاء» مصدری ساخته شده است. از نمونه‌های این کلمه می‌توان به واژه «رایزنی» نیز اشاره کرد. این واژه به معنای «چاره اندیشی» است. اما آنچه نباید، درباره معادل از قلم انداخت، میزان کاربرد آن در زبان امروز است. این معادل تا اندازه ای در زبان امروز به‌کار می‌رود، که کاربرد کلمه لاتین را کمتر مشاهده می‌کنیم. 

2- «سلاین واتر» (saline water ): معادل آن را کلمه «آب شور» وضع کرده‌اند. این معادل از ترکیب اسم و صفت ساخته شده است. این موصوف و صفت به عنوان کلمه‌ای مستقل به عنوان معادل کلمه لاتین قرار داده شد. این کلمه لاتین بر معنای آبی دلالت می‌کند، که حاوی مقدار قابل توجهی مواد جامد حل شده باشد. این واژه نه تنها در بین متخصصین امر بلکه در بین عامه مردم نیز به‌کار می‌رود. این واژه در مناطق جنوبی ایران که با مفهوم «آب شور» آشنایی دارند و هر روز آن را لمس می کنند، کاربرد بیشتری دارد. نمی توان انتظار داشت، این واژه توسط مردمی که در تهران یا شهرهایی مانند این شهر هستند،کاربرد داشته باشد. دلیل این امر را می‌توان در سهولت تلفظ این معادل به وسیله ایرانیان دانست. سختی تلفظ واژه لاتین برای ایرانیان به تفاوت الگوی هجایی در این دو زبان بازمی‌گردد.

3- «سافت واتر» (soft water ): معادل «آب سبک» را برای این کلمه ساخته‌اند. این کلمه نیز ازاسم و صفت ترکیب شده است. این واژه در زبان لاتین برای نامیدن نوعی آب به‌کار می‌رود، که در آن املاح محلول فلزات دو یا چند ظرفیتی ز مقدار معینی کمتر باشد. این معادل در زبان امروز به‌کار می‌رود. هرچند این کلمه رواج پیدا کرده است، اما نمی‌توان این مسئله را نادیده گرفت، که این کلمه ترجمه لفظ به لفظ کلمه لاتین است. در زبان فارسی نوع دیگری از ترجمه وجود دارد، که در آن مفهوم یک کلمه یا متن به زبان دیگری منتقل می‌شود. هنگام معادلساز ی نیز باید، واژه‌ای را مطابق مفهوم کلمه لاتین ساخت. معنای لفظ به لفظ کلمه را لغت نامه‌های زبان انگلیسی به خوبی برای فارسی زبانان بیان می‌کنند و نیازی به ساخت معادل وجود ندارد. 

انتهای پیام/