ایران زمین/1
درخشش کوه‌های مینیاتوری در جاده چابهار
کوه‌های مینیاتوری در جنوب استان سیستان و بلوچستان یکی از جاذبه‌های نا‌شناخته این استان است
به گزارش خبرنگار حوزه میراث و گردشگری گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در سالهای اخیر شاهد گسترش فرهنگ گردشگری در کشور بوده‌ایم و در این میان علاقه‌مندی به سفرهای خارج از کشور نیز بیش از پیش افزایش یافته است. این موضوع اگر‌چه از دیدگاه جهانگردی و کسب تجربه و اطلاعات امری پسندیده است اما این در حالی است که هنوز بسیاری از مردم کشورمان شناخت کافی نسبت به مکان‌های دیدنی و جاذبه‌های گردشگری تعداد زیادی از شهرهای ایران ندارند.
در حالی که اگر هزینه‌های سفرهای خارجی در داخل ایران که تاریخ و تمدنی کهن و طبیعی کم‌نظیر دارد، صرف شود اثرات مثبت چشمگیری در زمینه‌های مختلف از جمله هتلداری، صنایع دستی، حمل و نقل و غیره خواهد داشت که در مجموع موجب رونق اقتصادی کشور و اشتغال‌زایی می‌شود.
در ایران‌زمین، قصد داریم تا هر هفته با معرفی یکی از جاذبه‌های سرزمین‌مان اطلاعاتی در‌جهت آشنایی بیشتر با مناطق گردشگری ارائه کنیم.
«کوه‌های مینیاتوری»
استان سیستان‌و‌بلوچستان با حدود 180726 کیلومتر‌مربع وسعت یازده‌درصد وسعت کشور را شامل می‌شود و با دو کشور افغانستان و پاکستان مرز خاکی دارد.
این استان پهناور از ظرفیت گردشگری بالایی برخوردار است که کوه‌های مینیاتوری یا کوه‌های مریخی یکی از آنها هستند.
کوه‌های مینیاتوری رشته کوهی هستند که تقریباً 40 تا 50 کیلومتر پس‌از شهرستان چابهار به سمت بندر گواتر قرار دارند که مناظری خیر‌ه‌کننده پیش‌روی مسافران فراهم آورده‌اند.
نامگذاری این کوه‌ها، به کوه‌های مریخی برگرفته از شباهتشان به تصاویر گرفته شده از کوه‌های کره ماه است.
به دلیل شرایط آب و هوایی خاص این منطقه و بر اثر فرسایش سریع باد و باران و عدم وجود زمان کافی برای رشد گیاهان، این کوه‌ها به شکلی چا‌ک‌چاک و عجیب به خود گرفته‌اند.
رنگ سفید مایل به طوسی این کوه‌ها، جاده چابهار- گواتر را به یکی از زیباترین جاده‌های ایران تبدیل کرده است. در یک سوی این جاده، کوه‌های مریخی و در سوی دیگر دریای سبز و ماسه‌های اندکی سرخ با درختچه‌های بیابانی، منظره‌ای منحصر به فرد را پدید آورده است.
کوه‌های مریخی در زمان‌های گذشته در زیر خاک مدفون بوده‌اند و با گذشت زمان و بارش‌های موسمی، این کوه‌ها که ارتفاعشان بین 5 تا 100 متر گزارش شده، نمایان شده‌اند.
روستان صیادی «تیس» با قدمتی 2500ساله پایان این رشته کوه است.
انتهای پیام/
