وی افزود: این ترس از اوایلی که آمپول کشف شد وجود داشته است اما حدود بیست سال است که سوزن هراسی به رسمیت شناخته شده است.
وی گفت: افراد در مقابل آمپول هراسی واکنشهای متفاوتی نشان میدهند اما شوک وازووگال از شایعترین این واکنشهاست که با غش کردن و از حال رفتن فرد همراه است.
وی ادامه داد: از دیگر واکنشها میتوان به افت فشار در فرد اشاره کرد.
افرایی راجع به علت این امر گفت: این بیماری در افرادی رخ میدهد که زمینهای دردناک را در دوران کودکی خود تجربه کرده باشند.
وی اذعان داشت: برای جلوگیری از این حالت در بزرگسالی بهتر است والدین، کودکان را از آمپول نترسانند و از آمپول به عنوان ترس یا تنبیه کودکی استفاده نکنند.
وی تصریح کرد: راه درمان این بیماری این است که فرد فکر خود را در لحظهی تزریق، روی چیز دیگری متمرکز کند و یا اینکه در صورت مراجعه به پزشک با عنوان کردن مشکل خود به پزشک کمک کند تا اقداماتی برای او جایگزین شود.
وی خاطر نشان کرد: در مراحل بعدی بهتر است بیمار یک ست سرنگ را در دست بگیرد و چند بار آن را باز و بسته کند و همچنین استفاده از اسپری بی حسی و کمک گرفتن از تصاویر ذهنی و خلاق و آهنگهای شاد در لحظه تزریق به درمان این بیماری کمک میکند.
افرایی اضافه کرد: تزریق سریع به وسیله سرنگهای مخصوص از دیگر راهکارهای درمان این نوع ترس است.
افرایی گفت: در مواقع خیلی حاد هم پزشکان از داروهای آرام بخش و حتی بی حسی استفاده میکنند.
وی در پایان افزود: برای درمان اصولی و کار ساز باید به روانپزشک مراجعه و با انجام روان کاوی و رفتار درمانی به بهبود قطعی این بیماری کمک کرد.
انتهای پیام/