در گزارش باشگاه خبرنگاران جوان بخوانید؛
واریز مرحله سوم سود سهام عدالت به کجا رسید؟
تحليلگر آمريکايي: نومحافظه کاران آمريکا و اسرائيل عليه ايران جوسازي مي کنند
رئیس موسسه صلح و سعادت در آمریکا تاکید کرد نومحافظه کاران آمریکا و اسرائیل علیه ایران جوسازی می کنند.
به گزارش سرویس بین الملل باشگاه خبرنگاران، ران پل مجری برنامه «گزارش آزادی» با حضور دانیل مک آدامز مدیر موسسه صلح و سعادت، به موضوع انگیزه های سیاسی پشت توافق ایران پرداختند. ران پل گفت مذاکرات هسته ای میان ایران و پنج به علاوه یک اگر نگوییم سالها، دست کم ماههاست که ادامه دارد.
در این مدت گروههایی بوده اند که تلاش کرده اند روابط آمریکا با ایران بهتر شود.البته به لحاظ فنی مذاکرات ایران صرفا با آمریکا نیست بلکه مذاکرات ایران با گروه پنج به علاوه یک یا همان سازمان ملل متحد است و آمریکا نیز بخشی از این گروه است. البته در این گروههای سیاستهای زیادی دخیل هستند که از جمله آنها کنگره است. حال سوال این است آیا کنگره اصلا باید در این قضیه مداخله کند. آیا بر اساس قانون اساسی آمریکا کنگره می تواند در این قضیه مداخله کند. چرا این مسئله تا این حد مهم و حساس شده است.
دانیل مک آدامز گفت برای من جالب است که چرا کنگره تا این حد اصرار دارد در تصمیم گیری اوباما درباره مذاکرات و توافق هسته ای با ایران مداخله کند و این اتفاق با نظر کنگره باشد اما هیچ علاقه ای به مداخله در مسئله بمباران یمن ندارد که دولت اوباما عمیقا در آن مشارکت دارد و کمکهای اطلاعاتی زیادی به عربستان سعودی می کند و کار سوخت رسانی جنگنده های سعودی را انجام می دهد. این بدان معناست که آمریکا با یمن وارد جنگ شده است اما متاسفانه کنگره هیچ علاقه ای به مداخله در این قضیه ندارد. بنابراین می توان نتیجه گرفت در رویکرد کنگره به مسئله هسته ای ایران و حملات در یمن انگیزه های سیاسی وجود دارد.
ران پل گفت ما می دانیم اساسا رئیس جمهور ما رئیس جمهور امپریالیست است و معمولا در کارهای خود افراط دارد. اگر بخواهیم بر اساس قانون اساسی عمل شود، کنگره باید بخواهد بر کارهای رئیس جمهور نظارت داشته باشد. به نوعی می توان گفت رئیس جمهور ما خیلی قابل اعتماد نیست. بنابراین کنگره حق دارد که بر توافقاتی که رئیس جمهور انجام می دهد نظارت داشته باشد. بسیاری در سنا و حتی مجلس نمایندگان از این اختیار کنگره حمایت می کنند. البته عده ای از نومحافظه کاران جنگ طلب در واشنگتن هستند که با هر گونه توافقی با ایران مخالفند.
دانیل مک آدامز گفت آنها طرحهایی را پیشنهاد کرده اند که می خواهند تاثیر قابل ملاحظه ای در این توافق داشته باشند و بتوانند آن را در صورتی که مخالف اهداف خود تشخیص دهند، رد کنند. البته هم اکنون میان رئیس جمهور و نویسندگان این طرح در سنای آمریکا توافق شد و در نهایت بخشهایی از طرح اولیه اصلاح و بخشهایی نیز حذف شد زیرا رئیس جمهور قول داده بود طرح کورکر-منندز را وتو کند. برای اینکه این طرح از سد وتوی رئیس جمهور عبور کند، لازم بود تا حد امکان آن را ملایمتر کنند تا رای بیشتری برای آن به دست آید. به همین علت وقتی این طرح به اندازه کافی تعدیل شد رئیس جمهور نیز گفت که من آن را وتو نمی کنم. در طرح جدید مدت شصت روز فرصت برای بازنگری در توافق هسته ای به سی روز کاهش یافت. بر اساس این طرح رئیس جمهور نمی تواند در این مدت تحریمها را علیه ایران کاهش دهد.
یکی دیگر از مواردی که از طرح اولیه حذف شد، این بود که رئیس جمهور می بایست هر نود روز برای کنگره تایید کند که ایران دنبال تروریسم نیست. به نظر من توافق میان رئیس جمهور و سنا بر سر اصلاح طرح اولیه تقریبا بی معناست زیرا پس از سی روز سه حالت ممکن است اتفاق بیفتد، کنگره قطعنامه ای را در رد این توافقنامه صادر کند. احتمال اینکه چنین قطعنامه ای رای کافی برای مقابله با وتوی رئیس جمهور به دست آورد، بسیار بعید است. حالت دوم قطعنامه ای در تایید توافق هسته ای است که این حالت نیز بسیار بعید است. حالت سوم این است که کنگره هیچ کاری نکند که احتمال این حالت از همه بیشتر است. در این صورت رئیس جمهور می تواند کار خود را انجام دهد و توافق را اجرا کند.
ران پل گفت روحانی رئیس جمهور ایران اخیرا حرف جالب و البته درستی زد. او گفت که ما به خیلی از این حرفهایی که زده می شود کار نداریم زیرا ما با گروهی از سازمان ملل متحد سر و کار داریم که متشکل از پنج عضو دائم شورای امنیت به علاوه آلمان است. این مذاکرات مدتهاست که ادامه دارد.
بنابراین قرار نیست این قضیه با کارها و حرفهای کنگره به راحتی خراب شود. البته من موافق نیستم که ما حاکمیت و استقلال کشورمان را به سازمان ملل متحد بسپاریم زیرا ما جامعه ای آزاد و جمهوری مبتنی بر قانون اساسی داریم. با وجود این نباید نگاه ما به این قضیه با انگیزه های سیاسی باشد. چرا زمانی که پاکستان سلاح اتمی ساخت، ما هیچ کاری نکردیم. هم اکنون کشورهای دیگر در منطقه هستند که سلاح اتمی دارند. اما درباره ایران قضیه تا این حد بزرگنمایی شده است و به مسئله ای کاملا سیاسی در واشنگتن تبدیل شده است. بنابراین بسیاری از این حرفها و جنجالها درباره مسئله هسته ای ایران نباید معنای مهمی داشته باشد. آیا مسائل منطقه ای در این قضیه تاثیر دارد؟
دانیل مک آدامز گفت باید توجه داشت خود آمریکا بود که سازمان ملل متحد را مجبور کرد مجموعه ای از قطعنامه ها و تحریمها را علیه ایران وضع کند. در هر حال اگر کنگره راهی پیدا کند که بتواند توافق را باطل کند، جامعه جهانی به این نتیجه خواهد رسید که آمریکا وعده های خود را نقض کرده است. باید توجه داشت روسیه از هم اکنون برای گسترش تجارت با ایران برنامه ریزی کرده و حتی شرکت نفتی لوکویل روسیه دفتر خود را در تهران بازگشایی کرده است. چینی ها نیز در مسیر تجارت با ایران چندان عقب نیستند.
اگر کنگره آمریکا باعث شود دولت اوباما فرصت توافق با ایران را از دست بدهد، در آن صورت انسجام گروه پنج به علاوه یک از بین می رود و کشورهای دیگر به ویژه روسیه دیگر حاضر نمی شوند در تحریمهای آمریکا علیه ایران مشارکت کنند. به ویژه که اکنون آمریکا بر سر مسئله اوکراین روسیه را تحریم کرده است در حالی که درباره مسئله ایران، مسکو با واشنگتن همکاری می کند. بنابراین اگر توافق هسته ای شکست بخورد، در آن صورت روسیه قبول نمی کند هم هدف تحریمهای آمریکا باشد و هم با این کشور همکاری کند.
ران پل گفت به نظر نمی رسد هدف کنگره استفاده از اختیارات خود برای نظارت بر توافق هسته ای با ایران باشد بلکه عده ای در کنگره هستند که اساسا با هر گونه توافق با ایران مخالفند و می خواهند مانع تراشی کنند. همین افراد خواستار ادامه تحریمها علیه ونزوئلا هستند و نمی خواهند روابط با کوبا برقرار شود. آنها دنبال تحریم روسیه هستند. چگونه است ما در اوج قدرت کمونیستها در چین با آنها ارتباط برقرار کردیم و با شوروی در حالی که بیش از یکصد میلیون نفر را قتل عام کرده بودند، رابطه برقرار کردیم. پس چرا برخی تا این حد از ایران می ترسند در حالی که این کشور بیش از ده سال است ثابت کرده است دنبال برنامه تسلیحات هسته ای نیست و این واقعیت را دستگاههای اطلاعاتی و امنیتی آمریکا و اسرائیل و سازمان ملل متحد تایید کرده اند و گفته اند که هیچ مدرک و سندی وجود ندارد که ثابت کند ایران سرگرم ساخت سلاح اتمی است.
مک آدامز گفت باید توجه داشت همه اینها تبلیغات و فضاسازی و هیاهویی است که نومحافظه کاران چه در آمریکا و چه در اسرائیل به راه انداخته اند. آنها همیشه می گویند ایران تا رسیدن به بمب اتمی دو ماه یا سه ماه یا شش ماه یا حتی دو هفته یا چهل و پنج دقیقه فاصله دارد. این تبلیغات برای این است که مردم را بترسانند و اجازه ندهند آنها به اسناد و گزارشهایی که نشان می دهد ایران دنبال ساخت بمب نیست، مراجعه کنند. بنابراین همه این جنجالها تبلیغاتی است.
در این مدت گروههایی بوده اند که تلاش کرده اند روابط آمریکا با ایران بهتر شود.البته به لحاظ فنی مذاکرات ایران صرفا با آمریکا نیست بلکه مذاکرات ایران با گروه پنج به علاوه یک یا همان سازمان ملل متحد است و آمریکا نیز بخشی از این گروه است. البته در این گروههای سیاستهای زیادی دخیل هستند که از جمله آنها کنگره است. حال سوال این است آیا کنگره اصلا باید در این قضیه مداخله کند. آیا بر اساس قانون اساسی آمریکا کنگره می تواند در این قضیه مداخله کند. چرا این مسئله تا این حد مهم و حساس شده است.
دانیل مک آدامز گفت برای من جالب است که چرا کنگره تا این حد اصرار دارد در تصمیم گیری اوباما درباره مذاکرات و توافق هسته ای با ایران مداخله کند و این اتفاق با نظر کنگره باشد اما هیچ علاقه ای به مداخله در مسئله بمباران یمن ندارد که دولت اوباما عمیقا در آن مشارکت دارد و کمکهای اطلاعاتی زیادی به عربستان سعودی می کند و کار سوخت رسانی جنگنده های سعودی را انجام می دهد. این بدان معناست که آمریکا با یمن وارد جنگ شده است اما متاسفانه کنگره هیچ علاقه ای به مداخله در این قضیه ندارد. بنابراین می توان نتیجه گرفت در رویکرد کنگره به مسئله هسته ای ایران و حملات در یمن انگیزه های سیاسی وجود دارد.
ران پل گفت ما می دانیم اساسا رئیس جمهور ما رئیس جمهور امپریالیست است و معمولا در کارهای خود افراط دارد. اگر بخواهیم بر اساس قانون اساسی عمل شود، کنگره باید بخواهد بر کارهای رئیس جمهور نظارت داشته باشد. به نوعی می توان گفت رئیس جمهور ما خیلی قابل اعتماد نیست. بنابراین کنگره حق دارد که بر توافقاتی که رئیس جمهور انجام می دهد نظارت داشته باشد. بسیاری در سنا و حتی مجلس نمایندگان از این اختیار کنگره حمایت می کنند. البته عده ای از نومحافظه کاران جنگ طلب در واشنگتن هستند که با هر گونه توافقی با ایران مخالفند.
دانیل مک آدامز گفت آنها طرحهایی را پیشنهاد کرده اند که می خواهند تاثیر قابل ملاحظه ای در این توافق داشته باشند و بتوانند آن را در صورتی که مخالف اهداف خود تشخیص دهند، رد کنند. البته هم اکنون میان رئیس جمهور و نویسندگان این طرح در سنای آمریکا توافق شد و در نهایت بخشهایی از طرح اولیه اصلاح و بخشهایی نیز حذف شد زیرا رئیس جمهور قول داده بود طرح کورکر-منندز را وتو کند. برای اینکه این طرح از سد وتوی رئیس جمهور عبور کند، لازم بود تا حد امکان آن را ملایمتر کنند تا رای بیشتری برای آن به دست آید. به همین علت وقتی این طرح به اندازه کافی تعدیل شد رئیس جمهور نیز گفت که من آن را وتو نمی کنم. در طرح جدید مدت شصت روز فرصت برای بازنگری در توافق هسته ای به سی روز کاهش یافت. بر اساس این طرح رئیس جمهور نمی تواند در این مدت تحریمها را علیه ایران کاهش دهد.
یکی دیگر از مواردی که از طرح اولیه حذف شد، این بود که رئیس جمهور می بایست هر نود روز برای کنگره تایید کند که ایران دنبال تروریسم نیست. به نظر من توافق میان رئیس جمهور و سنا بر سر اصلاح طرح اولیه تقریبا بی معناست زیرا پس از سی روز سه حالت ممکن است اتفاق بیفتد، کنگره قطعنامه ای را در رد این توافقنامه صادر کند. احتمال اینکه چنین قطعنامه ای رای کافی برای مقابله با وتوی رئیس جمهور به دست آورد، بسیار بعید است. حالت دوم قطعنامه ای در تایید توافق هسته ای است که این حالت نیز بسیار بعید است. حالت سوم این است که کنگره هیچ کاری نکند که احتمال این حالت از همه بیشتر است. در این صورت رئیس جمهور می تواند کار خود را انجام دهد و توافق را اجرا کند.
ران پل گفت روحانی رئیس جمهور ایران اخیرا حرف جالب و البته درستی زد. او گفت که ما به خیلی از این حرفهایی که زده می شود کار نداریم زیرا ما با گروهی از سازمان ملل متحد سر و کار داریم که متشکل از پنج عضو دائم شورای امنیت به علاوه آلمان است. این مذاکرات مدتهاست که ادامه دارد.
بنابراین قرار نیست این قضیه با کارها و حرفهای کنگره به راحتی خراب شود. البته من موافق نیستم که ما حاکمیت و استقلال کشورمان را به سازمان ملل متحد بسپاریم زیرا ما جامعه ای آزاد و جمهوری مبتنی بر قانون اساسی داریم. با وجود این نباید نگاه ما به این قضیه با انگیزه های سیاسی باشد. چرا زمانی که پاکستان سلاح اتمی ساخت، ما هیچ کاری نکردیم. هم اکنون کشورهای دیگر در منطقه هستند که سلاح اتمی دارند. اما درباره ایران قضیه تا این حد بزرگنمایی شده است و به مسئله ای کاملا سیاسی در واشنگتن تبدیل شده است. بنابراین بسیاری از این حرفها و جنجالها درباره مسئله هسته ای ایران نباید معنای مهمی داشته باشد. آیا مسائل منطقه ای در این قضیه تاثیر دارد؟
دانیل مک آدامز گفت باید توجه داشت خود آمریکا بود که سازمان ملل متحد را مجبور کرد مجموعه ای از قطعنامه ها و تحریمها را علیه ایران وضع کند. در هر حال اگر کنگره راهی پیدا کند که بتواند توافق را باطل کند، جامعه جهانی به این نتیجه خواهد رسید که آمریکا وعده های خود را نقض کرده است. باید توجه داشت روسیه از هم اکنون برای گسترش تجارت با ایران برنامه ریزی کرده و حتی شرکت نفتی لوکویل روسیه دفتر خود را در تهران بازگشایی کرده است. چینی ها نیز در مسیر تجارت با ایران چندان عقب نیستند.
اگر کنگره آمریکا باعث شود دولت اوباما فرصت توافق با ایران را از دست بدهد، در آن صورت انسجام گروه پنج به علاوه یک از بین می رود و کشورهای دیگر به ویژه روسیه دیگر حاضر نمی شوند در تحریمهای آمریکا علیه ایران مشارکت کنند. به ویژه که اکنون آمریکا بر سر مسئله اوکراین روسیه را تحریم کرده است در حالی که درباره مسئله ایران، مسکو با واشنگتن همکاری می کند. بنابراین اگر توافق هسته ای شکست بخورد، در آن صورت روسیه قبول نمی کند هم هدف تحریمهای آمریکا باشد و هم با این کشور همکاری کند.
ران پل گفت به نظر نمی رسد هدف کنگره استفاده از اختیارات خود برای نظارت بر توافق هسته ای با ایران باشد بلکه عده ای در کنگره هستند که اساسا با هر گونه توافق با ایران مخالفند و می خواهند مانع تراشی کنند. همین افراد خواستار ادامه تحریمها علیه ونزوئلا هستند و نمی خواهند روابط با کوبا برقرار شود. آنها دنبال تحریم روسیه هستند. چگونه است ما در اوج قدرت کمونیستها در چین با آنها ارتباط برقرار کردیم و با شوروی در حالی که بیش از یکصد میلیون نفر را قتل عام کرده بودند، رابطه برقرار کردیم. پس چرا برخی تا این حد از ایران می ترسند در حالی که این کشور بیش از ده سال است ثابت کرده است دنبال برنامه تسلیحات هسته ای نیست و این واقعیت را دستگاههای اطلاعاتی و امنیتی آمریکا و اسرائیل و سازمان ملل متحد تایید کرده اند و گفته اند که هیچ مدرک و سندی وجود ندارد که ثابت کند ایران سرگرم ساخت سلاح اتمی است.
مک آدامز گفت باید توجه داشت همه اینها تبلیغات و فضاسازی و هیاهویی است که نومحافظه کاران چه در آمریکا و چه در اسرائیل به راه انداخته اند. آنها همیشه می گویند ایران تا رسیدن به بمب اتمی دو ماه یا سه ماه یا شش ماه یا حتی دو هفته یا چهل و پنج دقیقه فاصله دارد. این تبلیغات برای این است که مردم را بترسانند و اجازه ندهند آنها به اسناد و گزارشهایی که نشان می دهد ایران دنبال ساخت بمب نیست، مراجعه کنند. بنابراین همه این جنجالها تبلیغاتی است.
