به گزارش خبرنگار خیمه گاه باشگاه خبرنگاران؛ وى، ابو عمره همدانى صائدى زياد بن عريب بن حنظلة بن دارم بن عبدالله بن كعب، صائد بن شرحبيل بن شراحيل بن عمرو بن جشم بن حاشد بن خيرون بن عوف همدانى است.

بنى صائد تيره اى از همدانيان بوده اند.

به گفته طبقات نويسان: عريب پدر زياد از ياران رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) و فرزندش ابوعمره نيز اندكى حضرت را درك كرده بوده، وى دلاورمردى پارسا، و در عبادت و نيايش، شهره بوده است. صاحب ((اصابه)) مى گويد: ابوعمره در كربلا حضور يافت و در ركاب امام حسين (عليه السلام) به شهادت رسيد.

ابن نما، از مهران كاهلى غلام آنان روايت كرده كه گفت: من همره امام حسين (عليه السلام) در كربلا حضور داشتم، مردى را ديدم كه به شدت مبارزه مى كرد و هرگاه بر عده اى يورش مى برد، همه را پراكنده مى ساخت و سپس نزد امام حسين (عليه السلام) باز مى گشت و بدان حضرت عرضه مى داشت:

ابشر هُديت الرُشد يابن احمدا

فى جنة الفردوس تَعلوا صَعدا

يعنى: اى فرزند رسول خدا! تو را مژده باد كه همه را به هدايت رهنمون گشتى و در بهشت برين در بهترين جايگاه قرار دادى.

راوى مى گويد: پرسيدم: اين فرد كيست؟ او را ابوعمره حنظلى معرفى كردند. عامر بن نهشل مردى از تيره تيم اللات بن ثعلبه، با او درگير شد و وى را به شهادت رساند و سر او را از تن جدا ساخت. به گفته ابن نما: ابوعمره، اهل نيايش و شب زنده دارى بوده است.