به گزارش خبرنگار علمی باشگاه خبرنگاران؛ تحقیق اخیری که در مجله اختر فیزیک توسط نیل کتز اختر فیزیکدان دانشگاه ماساچوست منتشر شده، نشان می‌دهد نوری که از کهکشان‌های شلوغ و اختروش‌ها منتشر می‌شود، به حد کافی برای توضیح مطالعات هیدروژن کیهانی موثر نیست و در نتیجه تفاوت مقیاسی ۴۰۰ درصدی ایجاد می‌کند. تحقیقات گسترده از فضای بین کهکشان‌ها که با هیلیوم و هیدروژن به هم متصل شده‌اند می‌تواند دقیقا بعنوان سنجش نور استفاده شوند. در این تصویر یک نوع ابر نواختر از نوع Ia را می بینید که نورش از میلیاردها کهکشان شناخته شده پر نورتر است. با اندازه‌گیری و شناخت ابر نواخترهای نوع Ia می‌توان به رازهای ماده تاریک و منابع نوری عجیب پی برد. محققان می‌گویند هیجان انگیز ترین امکان این است که فوتون‌های ناپیدا از یک منبع جدید عجیب و غریب منتشر می‌شوند که از کهکشان‌ها، اختروش‌ها و هیچ منبع نوری دیگری گسیل نمی‌شوند.
ماده مرموز تاریک که کهکشان‌ها را در کنار هم نگه می‌دارد هم بطور مستقیم قابل مشاهده نیست و خود آن نیز می‌تواند نابود کننده باشد و در نهایت می‌تواند مسئول این نور اضافی باشد، زمانی که از نابودی ماده تاریک حرف می زنیم این یک بحران واقعی است. زمانی که دانشمندان با استفاده از تلسکوپ‌ها روی کهکشان‌هایی با فاصله‌ی میلیاردها سال نوری متمرکز می‌شوند و گذشته کیهان را می‌بینند، هرچیزی که در این نقطه از جهان اضافه شده، این حقیقت را بازگو می‌کند که پازل اولیه دانشمندان از جهان برهم خورده است. این نور عظیم شامل فوتون‌های فرابنفش با انرژی بالا است که قادر به تبدیل اتم‌های هیدروژن خنثی به یون های باردار الکتریکی میباشد. منبع شناخته شده برای یونیزه کردن فوتون‌ها اختروش ها میباشند که از گازهای داغ سیاهچاله‌های بسیار بزرگ که جرمی میلیون ها برابر جرم خورشید ما دارند ایجاد می‌شوند. مشاهدات فوتون‌های نوری ستاره های جوان نشان می دهد که این فوتون ها توسط گازها در کهکشان میزبانشان جذب می شوند و تعداد اختروش‌های شناخته شده کمتر از مقداری است که این نور مورد نیاز را ایجاد کنند. یکی از محققان از دانشگاه کلورادو گفت امکان دارد که شبیه‌سازی‌ها با واقعیت منطبق نباشد که این بسیار شگفت انگیز است، زیرا هیدروژن بین کهکشانی جزء جهانی است که ما فکر می‌کنیم آن را به خوبی درک کرده‌ایم و در غیر این صورت باید نظریه ای جدید برای آن ارائه شود. انتهای پیام/
